Postanowienie NSA z dnia 11 marca 1993 r., sygn. II SA 499/93

W sprawach o odwołanie wojewody, o wydanie mu świadectwa pracy oraz opinii /art. 97 i 98 Kp/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 204 par. 1 Kpa skargę Jana R. na niewydanie w ustawowym terminie przez Prezesa Rady Ministrów opinii pracowniczej odwołanemu ze stanowiska wojewodzie, a także brak wyszczególnienia w akcie odwoławczym terminu rozwiązania stosunku pracy.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy w R. postanowieniem z dnia 8 lutego 1993 r. IV P 5/93 przekazał Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do rozpoznania sprawę z powództwa Jana R. przeciwko Prezesowi Rady Ministrów R.P. o zobowiązanie tegoż do wydania opinii o pracy oraz ustalenia, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpi z dniem 31 stycznia 1993 r. Zdaniem Sądu Pracy, akt powołania, o którym mowa w kodeksie pracy /art. 68-72/, nie jest identyczny z powołaniem uregulowanym w art. 5 i 6 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./, albowiem powołanie "kodeksowe" odnosi się do osób sprawujących kierownicze stanowiska, wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie określenia stanowisk kierowniczych, na których zatrudnia się pracowników na podstawie powołania /Dz.U. nr 45 poz. 268 ze zm./. Stanowisko wojewody nie jest wymienione w tym rozporządzeniu, trudno również zaliczyć wojewodę do grona kierowników zakładu pracy w rozumieniu art. 68 Kp. Wojewoda jest organem rządowej administracji ogólnej, a zatem jego stosunek zatrudnienia ma charakter administracyjnoprawny.