Wyrok NSA z dnia 6 listopada 1990 r., sygn. SA/Wr 714/90

Przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 i z 1990 nr 9 poz. 57/ nie przewidują możliwości rewaloryzowania ostatnio pobieranego wynagrodzenia za pracę dla ustalenia wysokości zasiłku dla bezrobotnych na zasadzie art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Mariana K. na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Biura Pracy w W. z dnia 2 czerwca 1990 r. w przedmiocie przyznania zasiłku z Funduszu Pracy.

UZASADNIENIE

Marian K. został zarejestrowany w Rejonowym Biurze Pracy z W. jako bezrobotny w dniu 1 lutego 1990 r. Jest z zawodu inżynierem mechanikiem o specjalności budowa dźwigów i maszyn budowlanych. Ponieważ Rejonowe Biuro Pracy nie miało dla niego propozycji odpowiedniej pracy, decyzją z dnia 16 marca 1990 r. nr ZSS-9223-419/90 kierownik tego Biura przyznał mu zasiłek dla bezrobotnych za okres od 8 lutego do 28 lutego 1990 r. w wysokości 84.000 zł, to jest według najniższego wynagrodzenia za pracę w gospodarce uspołecznionej, wynoszącego wówczas 120.000 zł miesięcznie /M.P. 1990 nr 2 poz. 17/. Jako podstawę materialnoprawną swego rozstrzygnięcia organ orzekający powołał art. 10 pkt 4 i art. 15 ust. 1, 2, 3 i 7 oraz art. 37 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446/.