Wyrok NSA z dnia 4 czerwca 1982 r., sygn. I SA 235/82

1. Plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miejscowości jest przede wszystkim podstawą do szczegółowych ustaleń planistycznych. W braku planu szczegółowego, plan ogólny - ze względu na niski stopień szczegółowości - może być przesłanką odmowy spełnienia żądania strony tylko o tyle, o ile żądanie to pozostaje w oczywistej sprzeczności z ustaleniami planu ogólnego.

2. Normatywy powierzchni działek budowlanych, podane w tabeli do par. 7 załącznika do zarządzenia nr 9 Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 29 stycznia 1974 r. w sprawie wskaźników i wytycznych dla terenów mieszkaniowych w miastach /Dz.Bud. nr 2 poz. 2/, mają znaczenie planistyczne a nie prawne, a zatem nie mogą służyć ograniczeniu prawa własności tak długo, jak długo nie zostaną zastosowane w planie szczegółowym lub w akcie prawnym o wyznaczeniu terenów budowlanych, sporządzonym zgodnie z ustawą z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./.