Artykuł
Czy polityką rachunkowości można manipulować
W literaturze z zakresu prawa można spotkać się z poglądem, że nie jest możliwe objęcie unormowaniami wszystkich możliwych zagadnień, bez względu na to, jakiej sfery życia one dotyczą. Odnosi się to również do rachunkowości, która także nie została całkowicie zamknięta w gorsecie norm prawnych.
dr hab., prof. SGH Anna Karmańska
Przewodnicząca Komisji Etyki przy Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Księgowych w Polsce
dr Rafał Grabowski
Adiunkt w Katedrze Rachunkowości przy Kolegium Zarządzania i Finansów
w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie
W uregulowaniach określających zasady prowadzenia rachunkowości zawartych jest wiele możliwości wyboru, przede wszystkim wybór metod ujęcia, wyceny, prezentacji. W piśmiennictwie najczęściej wymienia się dwie przyczyny ich występowania. Pierwszą z nich jest brak możliwości zamknięcia w ramach norm prawnych specyfiki działania wszystkich jednostek gospodarczych oraz wszystkich sytuacji, w których te jednostki mogą się znaleźć. Drugą przyczyną jest dynamika przemian zachodzących w świecie. Środowisko biznesowe stale ewoluuje, powodując, że w życiu gospodarczym pojawiają się nowe sytuacje, które nie mogły być uwzględnione w momencie opracowywania standardów rachunkowości.
Swoboda zawarta w unormowaniach określających zasady prowadzenia rachunkowości przejawia się w jednej z dwóch postaci. Pierwszą z nich są . Są to przepisy, które zawierają co najmniej dwa sposoby postępowania, spośród których osoby odpowiedzialne za prowadzenie rachunkowości powinny dokonać wyboru. Rozwiązania te są ściśle ustanowionymi opcjami, które wzajemnie się wykluczają. Przykładem może być prawo wyboru metody wyceny bilansowej rzeczowych aktywów trwałych, które zostało zawarte w MSR 16. Standard ten przewiduje, że poszczególne grupy rzeczowych aktywów trwałych mogą być wyceniane według:
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
