Artykuł
Zasady opodatkowania umów wykorzystywanych w obrocie cywilnoprawnym
Obrót gospodarczy oparty jest na różnego rodzaju kontraktach/umowach o charakterze cywilnoprawnym, wykorzystywanych nie tylko w relacji przedsiębiorca-kontrahent/klient, ale także w stosunkach wewnętrznych firmy, bądź to na linii pracodawca-pracownik, bądź w kwestiach dotyczących majątku przedsiębiorstwa czy finansów firmy. Większość umów wywołuje określone skutki podatkowe na tle regulacji ustaw dotyczących podatku dochodowego, podatku od czynności cywilnoprawnych czy podatku od towarów i usług i/lub akcyzy. Niektóre z nich podlegają także tzw. oskładkowaniu.
Umowa jest czynnością prawną zawierającą co najmniej dwa zgodne oświadczenia woli zmierzające do powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnego. Umowa zatem w obrocie gospodarczym najpełniej realizuje zasadę równorzędności podmiotów w stosunku cywilnoprawnym. Nie ma bowiem generalnego, prawnego obowiązku zaspokajania potrzeb poprzez zawieranie umów, a względny charakter powstających w wyniku zawarcia umowy stosunków prawnych ogranicza jedynie do jej stron skuteczność ustanowionych praw i obowiązków.
Zasada swobody umów oznacza, że strony/podmioty obrotu gospodarczego mają prawnie zagwarantowaną swobodę:
● w wyborze kontrahenta, ● ukształtowania treści konkretnego stosunku zobowiązaniowego (w granicach wyznaczonych przez właściwość, naturę tego stosunku, przepisy bezwzględnie obowiązujące oraz zasady współżycia społecznego), ● w nadaniu określonej formy oświadczeniom woli stron.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
