Artykuł
1. Jak stosować skorygowaną cenę nabycia do wyceny aktywów i pasywów
Znowelizowana ustawa o rachunkowości przewiduje od 1 stycznia 2009 r. dla niektórych składników aktywów i pasywów wycenę według skorygowanej ceny nabycia. W rozporządzeniu MF w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych skorygowana cena nabycia nazywana jest kosztem zamortyzowanym.
W aktualnym polskim stanie prawnym skorygowana cena nabycia ma swoje uregulowanie w rozporządzeniu MF w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych. Ustawodawca umieścił definicję w rozporządzeniu, które nie musi być stosowane przez jednostki, których sprawozdania finansowe nie podlegają ogłaszaniu i corocznemu obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta. Taki stan rzeczy spowodował, że znaczna część jednostek nie stosuje wspomnianej metody wyceny, mimo że nie dla wszystkich jest jasne, że dla takich aktywów, jak udzielone pożyczki czy kupione obligacje, mają zastosowanie przepisy o instrumentach finansowych. Prawdopodobnie wynika to z definicji skorygowanej ceny nabycia, w której ustawodawca wyraził skomplikowany wzór matematyczny za pomocą języka prawniczego:
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right