Ustalanie zasiłku chorobowego dla pracowników tymczasowych na innych zasadach

praca tymczasowa, zasiłek chorobowy

Pracownikom tymczasowym, tak jak pozostałym pracownikom, przysługuje wynagrodzenie chorobowe za okres niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 lub odpowiednio do 14 dni w roku kalendarzowym (art. 92 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy). Za okres od 34. lub odpowiednio od 15. dnia niezdolności do pracy pracownik tymczasowy ma prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo jest skutkiem choroby zawodowej, pracownikowi tymczasowemu przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego tych pracowników jest ustalana, co do zasady, jak w przypadku ogółu pracowników.

Niekorzystny, przy ustalaniu świadczeń chorobowych dla tej grupy zatrudnionych, w porównaniu do pracowników wykonujących pracę w ramach kodeksowego stosunku pracy, jest sposób ustalania stawki za 1 dzień niezdolności do pracy. Z uwagi na brak regulacji dotyczącej uzupełniania wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru świadczeń chorobowych tylko do okresu, na jaki miała trwać umowa (czyli również za krótszy niż miesiąc), podstawę wymiaru należy podzielić przez 30 (art. 11 ust. 5 ustawy zasiłkowej). Potwierdził to ZUS w odpowiedzi na pytanie redakcji "Sposobu na płace".