Komentarz do rozporządzenia w sprawie ustalania wynagrodzeń - część III

(...) § 4a. [Stawka osobistego zaszeregowania] - wyciąg z rozporządzenia

Przy ustalaniu należności, o których mowa w § 4 ust. 1, dla pracowników otrzymujących wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania, określonego stawką miesięczną, wynagrodzenie za 1 godzinę ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.

Komentarz:

Przepis wskazuje, jak ustalać wynagrodzenia za czas gotowości do pracy, za niezawiniony przez zatrudnionego przestój i za czas dyżuru oraz dodatki za nadgodziny dla pracownika otrzymującego wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania, określone stawką miesięczną.

I. Obliczanie wynagrodzenia za 1 godzinę

Ustalając wysokość wynagrodzenia za czas gotowości do pracy, niezawinionego przez zatrudnionego przestoju i dyżuru oraz dodatki za nadgodziny, nie należy stosować przeliczeń właściwych dla ustalania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy) (więcej na ten temat pisaliśmy w "Sposobie na płace" nr 1/2012 w artykule Komentarz do rozporządzenia w sprawie ustalania wynagrodzeń - część II). W tym przypadku podstawę wymiaru wskazanych wynagrodzeń stanowi jedynie stawka osobistego zaszeregowania określona w stałej stawce miesięcznej, którą należy podzielić przez liczbę godzin (właściwą dla wymiaru czasu, w jakim pracownik jest zatrudniony) przypadających do przepracowania w danym miesiącu. Uzyskaną w ten sposób godzinową stawkę należy pomnożyć przez liczbę godzin gotowości do pracy, przestoju, dyżuru czy liczbę godzin nadliczbowych. Dodatkowo przy ustalaniu dodatku za godziny nadliczbowe, stawkę godzinową ustaloną w powyższy sposób należy pomnożyć przez właściwy procent - 50% lub 100%. Przez "godziny przypadające do przepracowania w danym miesiącu" należy rozumieć godziny nominalne, jakie pracownik powinien przepracować w danym miesiącu. Nie należy zatem brać pod uwagę godzin przypadających do przepracowania w miesiącu zgodnie z rozkładem czasu pracy obowiązującym pracownika, ponieważ w ten sposób pracownicy zatrudnieni w tym samym wymiarze czasu pracy i z identycznym wynagrodzeniem uzyskaliby różne stawki za 1 godzinę.