Rozwiązanie umowy o pracę na podstawie art. 53 Kodeksu pracy

Edyta Wereszczyńska

doradca podatkowy, ekspert ds. prawa pracy

Nie zawsze choroba albo długotrwała usprawiedliwiona nieobecność w pracy chroni pracownika przed zwolnieniem z pracy. W sytuacji przedłużającej się niezawinionej nieobecności pracownika w pracy pracodawca może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę w trybie natychmiastowym.

PODSTAWY PRAWNE

w Ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) - art. 53, art. 229 § 2,

w Ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) - art. 6, art. 12, zwana dalej ustawą zasiłkową

Podstawa rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niezawinionych przez pracownika

Podstawę rozwiązania stosunku pracy z powodu długotrwałej nieobecności pracownika w pracy spowodowanej chorobą lub inną usprawiedliwioną przyczyną stanowi art. 53 Kodeksu pracy.

Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia w przypadku nieobecności w pracy z powodu choroby, jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:

w dłużej niż 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.