Prawidłowe zliczanie okresu zasiłkowego – zasady postępowania

Okres zasiłkowy to taki, za który ubezpieczonemu jest wypłacane wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy. Do tego okresu zliczane są także okresy niemożności wykonywania pracy uznawane za równorzędne z chorobą (np. okres kwarantanny lub izolacji albo okres przeprowadzania badań lekarskich przewidzianych dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów). Nieprawidłowości w zliczaniu do jednego okresu zasiłkowego powodują konsekwencje zarówno dla płatników składek, jak i dla ubezpieczonych.

Zasady zliczania poszczególnych okresów niezdolności do pracy z powodu choroby do jednego okresu zasiłkowego są określone w przepisach ustawy zasiłkowej. Stosuje się je również przy zliczaniu do jednego okresu zasiłkowego okresów niemożności wykonywania pracy uznawanych za równorzędne z chorobą. 

1. Okresy niezdolności do pracy z powodu choroby zliczane do jednego okresu zasiłkowego

Do okresu zasiłkowego wlicza się zarówno okresy zasiłku chorobowego (art. 6 ust. 1 ustawy zasiłkowej), jak i wynagrodzenia chorobowego (art. 92 Kodeksu pracy), a także okresy niemożności wykonywania pracy (art. 6 ust. 2 ustawy zasiłkowej), ponieważ są one traktowane na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby. Chodzi o niemożność wykonywania pracy: 

• w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi; 

• wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;

• z powodu przebywania w: 

– stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego, 

– szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;