20 błędów przy ustalaniu podstawy wymiaru składek

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Składka na ubezpieczenie społeczne takich osób składa się z dwóch składników - płaconych przez pracodawcę i zatrudnianego.

Błąd nr 1
Włączenie do podstawy wymiaru składek świadczeń z ubezpieczeń społecznych

Jednym z częstych błędów przy ustalaniu podstawy wymiaru składek jest włączanie do podstawy wynagrodzenia chorobowego oraz innych świadczeń z ubezpieczeń społecznych (zasiłku opiekuńczego, chorobowego, macierzyńskiego). Przychody powyższe nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (art. 18 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, dalej: ustawa systemowa).

Błąd nr 2
Uwzględnienie w podstawie wymiaru składek nagrody jubileuszowej

Do podstawy wymiaru składek wlicza się tylko te nagrody jubileuszowe, które zgodnie z zasadami ich przyznawania przysługują pracownikowi częściej niż co 5 lat (§ 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, dalej: rozporządzenie składkowe). Dotyczy to wyłącznie nagród związanych ze stażem pracownika. Mogą to być nagrody zależne od ogólnego stażu pracy, od stażu pracy w danej firmie czy też od stażu w konkretnej branży.