Hałas i wibracje mechaniczne na stanowisku pracy (cz. I)

Organizm ludzki nie może w sposób naturalny przystosować się do hałasu czy wibracji mechanicznych, gdyż mogą one prowadzić do uszkodzeń słuchu, zaburzeń układu nerwowego, krążeniowego, odpornościowego, mięśniowo-szkieletowego i innych, co jest źródłem wielu chorób. 20 czerwca 1977 r. w Genewie została przyjęta Konwencja MOP nr 148 dotycząca ochrony pracowników przed zagrożeniami zawodowymi w miejscu pracy, spowodowanymi zanieczyszczeniami powietrza, hałasem i wibracjami. Polska podpisała Konwencję 4 listopada 2004 r. (DzU z 2005 r. nr 66, poz. 574). Ma ona zastosowanie do wszystkich gałęzi działalności gospodarczej i określa obowiązki stron (władz państwowych, pracodawców i pracowników) w zakresie realizacji jej przepisów. Dzięki opracowaniu Konwencji określono w Unii Europejskiej politykę ochrony pracowników przed różnymi zagrożeniami. Przykładem tej polityki jest dyrektywa Rady 89/391/EWG z 12 czerwca 1997 r. w sprawie wprowadzenia środków dotyczących poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy.