Zasiłki z budżetu państwa

Ustawa z 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o funduszu alimentacyjnym, ustawy o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych i ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 154, poz. 1791), której przepisy w większości weszły w życie 1 stycznia 2002 r., znowelizowała m.in. przepisy ustawy z 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz.U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) dotyczące prawa do zasiłku rodzinnego i pielęgnacyjnego oraz dowodów niezbędnych do wypłaty zasiłku rodzinnego, wychowawczego i pielęgnacyjnego.

Przepisy ww. ustawy wprowadziły ponadto zmiany dotyczące granicy dochodu uprawniającego do zasiłku rodzinnego i wychowawczego, a także zmieniły definicję dochodu rodziny, od którego zależy prawo do zasiłku rodzinnego i wychowawczego.

Zasiłek rodzinny przysługuje uprawnionemu na członka rodziny.

Uprawnionym do otrzymania zasiłku rodzinnego jest obywatel polski zamieszkały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemiec posiadający kartę stałego pobytu lub status uchodźcy, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

Zasiłek rodzinny na dziecko przysługuje do ukończenia przez nie 16 roku życia, a jeśli kształci się w szkole - do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 20 lat. Jeżeli ukończenie 20 lat przypada na ostatni lub przedostatni rok nauki w szkole, zasiłek rodzinny przysługuje odpowiednio do zakończenia bieżącego lub następnego roku szkolnego.

Zasiłek rodzinny na dziecko przysługuje bez względu na wiek, gdy jest ono niepełnosprawne w stopniu znacznym lub umiarkowanym, jeśli niepełnosprawność powstała w wieku uprawniającym do zasiłku.