Rozliczanie przerywanego oraz zadaniowego czasu pracy

Czas pracy: Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może zostać wprowadzony system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy, jej organizacją lub miejscem wykonywania - czas pracy pracowników może być określony wymiarem ich zadań.

Gruntowna nowelizacja Kodeksu pracy, przeprowadzona ustawą z 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw, wprowadziła nowe zasady w zakresie stosowania przerywanego oraz zadaniowego czasu pracy, w dużym stopniu odbiegające od dotychczas obowiązujących. Zaczęły one obowiązywać 29 listopada 2002 r.

Do czasu nowelizacji kwestie przerywanego czasu pracy nie były bezpośrednio uregulowane. Jednak stosownie do uchwały siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 9 października 1997 r. (sygn. akt III ZP 21/97, OSP 1998, nr 7-8, poz. 123) przyjmowano, że dopuszczalne jest wprowadzenie przerw niewliczonych do czasu pracy, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami prawa pracy. Stosowanie przerywanego czasu pracy było zatem co do zasady dopuszczalne. Pracownik miał jednak prawo do żądania zapłaty za czas przerwy jedynie w sytuacji, gdyby w układzie zbiorowym pracy, regulaminie lub w umowie o pracę przewidziano prawo do wynagrodzenia za czas przerwy. W praktyce zdarzało się to dosyć rzadko.