Opodatkowanie leasingu

Umowę leasingu w kodeksie cywilnym regulują art. 709¹-709¹⁸. Kodeks, podobnie zresztą jak przepisy podatkowe, nie posługuje się pojęciem „leasingodawca” i „leasingobiorca”, tylko finansujący i korzystający. Zgodnie z kodeksem, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Umowa musi być zawarta na piśmie pod rygorem jej nieważności.

W umowie leasingu to korzystający wskazuje, jaką rzecz chciałby użytkować, często także decyduje, od kogo ta rzecz ma być nabyta.

Właścicielem przedmiotu leasingu w trakcie trwania umowy jest finansujący. Nie odpowiada on za przydatność rzeczy do określonego w umowie używania, jednak ma obowiązek wydać ją w takim stanie, w jakim wydał ją zbywca (dostawca). Warunek ten jest, co do zasady, spełniony, ponieważ korzystający przeważnie sam odbiera przedmiot leasingu.