Mieszkaniowe prawa zarządców i lokatorów

Prawo mieszkaniowe tworzy wiele aktów prawnych. Powoduje to, że niewielu właścicieli mieszkań, kamienic, najemców i wynajmujących zna swe prawa i obowiązki oraz potrafi w pełni wykorzystać wszystkie możliwości stworzone przez ustawodawcę. Jest to istotne, bowiem ustawodawca szczegółowo reguluje wszelkie sytuacje, w jakich może znaleźć się potencjalny nabywca lokalu. W ciągu ostatnich kilku lat prawo mieszkaniowe było wielokrotnie nowelizowane. Celem prawodawcy było zapewnienie jak najszerszej ochrony dla wszystkich obywateli, a także dostosowanie prawa do zmiany form prawnych i możliwości praktycznych pozyskiwania mieszkań.

Ustawa z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (t.j. Dz.U. z 1995 r. nr 54, poz. 288 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2002 r. nr 240, poz. 2058) reguluje powstawanie, funkcjonowanie, organizację gospodarki i organów spółdzielni. Natomiast ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001 r. nr 4, poz. 27 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2002 r. nr 240, poz. 2058) precyzuje sposób zaspokajania przez spółdzielnie mieszkaniowe potrzeb mieszkaniowych członków spółdzielni i ich rodzin. Pierwotnie ustawodawca przewidywał dwa rodzaje prawa do lokali, tj. spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Następnie przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wprowadziły prawo odrębnej własności lokalu, a zrezygnowano ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Jednak ustawa z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 240, poz. 2058), która weszła w życie 15 stycznia 2003 r., przywróciła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.