Międzynarodowe Standardy Rachunkowości

Zgodnie z § 15 MSR 12, należy utworzyć rezerwę na podatek odroczony w odniesieniu do wszystkich dodatnich różnic przejściowych, z wyjątkiem przypadków, gdy rezerwa na podatek odroczony wynika z:

• wartości firmy, której amortyzacja nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, lub

• początkowego ujęcia danego składnika aktywów lub pasywów pochodzącego z transakcji, która:

- nie jest połączeniem jednostek gospodarczych oraz

- w czasie wystąpienia transakcji nie ma wpływu na wynik finansowy brutto ani na dochód podlegający opodatkowaniu (stratę podatkową).

Jednak, zgodnie z § 39, należy utworzyć rezerwę na podatek odroczony w odniesieniu do dodatnich różnic przejściowych wiążących się z inwestycjami w jednostkach zależnych, oddziałach, jednostkach stowarzyszonych, jak również w odniesieniu do udziałów we wspólnych przedsięwzięciach.

Warunkiem koniecznym ujęcia w sprawozdaniu jakiejkolwiek pozycji aktywów jest to, że jej wartość bilansowa zostanie zrealizowana w formie korzyści ekonomicznych, które wpłyną do jednostki w przyszłych okresach. Jeżeli wartość bilansowa danego składnika aktywów przekracza jego wartość podatkową, to kwota podlegających opodatkowaniu korzyści ekonomicznych będzie wyższa od kwoty uznanej za koszt uzyskania przychodu. Różnica ta stanowi dodatnią różnicę przejściową, a obowiązek zapłaty w przyszłych okresach związanego z nią podatku dochodowego znajduje wyraz w rezerwie na podatek odroczony. W przypadku gdy jednostka gospodarcza zrealizuje wartość bilansową składnika aktywów, dodatnia różnica przejściowa odwróci się i w jednostce gospodarczej powstanie dochód do opodatkowania. Powoduje to prawdopodobieństwo, że do jednostki wpłyną pewne korzyści ekonomiczne w formie płatności podatkowych. W związku z tym MSR 12 wprowadza wymóg tworzenia rezerw na podatek odroczony, z wyjątkiem okoliczności opisanych w § 15 i 39, tzn. obowiązek tworzenia rezerw nie powstaje, gdy rezerwa na podatek odroczony miałaby wynikać z: