Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
comment

Artykuł

Data publikacji: 2018-06-29

Prawne podwaliny Europy (20)

Sejm uchwalił 24 kwietnia br. ustawę o ratyfikacji Konwencji Nr 102 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej minimalnych norm zabezpieczenia społecznego1. Stanowi ona podstawowy dokument międzynarodowy określający zakres tego zabezpieczenia. Zgodnie z artykułem 2, do ratyfikacji konwencji wystarczy stwierdzenie zgodności ustawodawstwa krajowego tylko z częścią zawartych w niej wymagań. Z uprawnienia tego skorzystało nasze państwo. Do udzielania jakich świadczeń zobowiązała się Polska?

Krzysztof WALCZAK
Autor jest doktorem prawa; jest szefem projektów ds. stosunków pracy w Hay Group Sp. z o.o. oraz wykładowcą prawa pracy na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. L. Koźmińskiego oraz w Wyższej Szkole Handlu i Prawa w Warszawie.
Kontakt: krzysztof walczak@haygroup.com
Znaczenie i rolę Konwencji Nr 102 Międzynarodowej Organizacji Pracy podkreśla fakt, że została wymieniona w art. 12 Europejskiej Karty Społecznej. Państwa, które ratyfikowały ten artykuł karty zostały zobowiązane do utrzymywania systemu zabezpieczenia społecznego na zadowalającym poziomie, równym co najmniej poziomowi niezbędnemu dla ratyfikowania Konwencji Nr 102 MOP. Podobny zapis znajdujemy w art. 7 rozporządzenia Rady Wspólnot Europejskich Nr 1408/71/EWG z 14 czerwca 1971 r. o stosowaniu systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników, osób pracujących na własny rachunek oraz członków ich rodzin zmieniających miejsce pobytu w granicach Wspólnoty.
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00