Rozliczenie roczne 2002 - relacja z dyżuru

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do 30 kwietnia następnego roku. Natomiast art. 45 ust. 6 stanowi, iż podatek dochodowy, wynikający z zeznania, jest podatkiem należnym za dany rok, chyba że urząd skarbowy wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku.

Prawo do złożenia korekty zeznania i wniosku o stwierdzenie nadpłaty wynika z przepisów ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.). Potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 listopada 2001 r. (sygn. akt I SA/Ka 1792/00), w którym czytamy: „Nie można zgodzić się z poglądem, że ujawnienie przez podatnika wydatków podlegających odliczeniu po upływie terminu określonego w art. 45 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych skutkuje utratą prawa do odliczeń wydatków nie wskazanych w zeznaniu podatkowym”.