ŚWIADCZENIA RZECZOWE JAKO SPOSÓB MOTYWOWANIA PRACOWNIKÓW

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód ze stosunku pracy uważamy nie tylko wypłaty pieniężne, ale także wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, inne nieodpłatne świadczenia oraz wartość świadczeń częściowo odpłatnych. W konsekwencji opodatkowaniu podlega potencjalnie każde świadczenie na rzecz pracownika czy to pieniężne, czy to w innej postaci. Wyjątkiem od zasady powszechnego opodatkowania jest system zwolnień podatkowych, którego umiejętne wykorzystanie pozwala uniknąć obciążeń ze strony fiskusa. Analogiczne uwagi można odnieść do obciążenia przychodu pracownika składkami na ubezpieczenia społeczne.

Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników jest przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego w sytuacjach, w których przychód ten nie powstaje, nie zapłacimy składek ZUS.

Zapewnienie mieszkania jest jedną z form zachęty do podjęcia pracy przez pracownika, szczególnie w okolicznościach, kiedy podjęcie tej pracy wiąże się z koniecznością zmiany dotychczasowego miejsca zamieszkania. Ponoszenie ciężaru wynajmu mieszkania dla pracownika przez pracodawcę powoduje powstanie u pracownika przychodu z tego tytułu, podlegającego opodatkowaniu. Pracodawca od takiego przychodu obowiązany jest odprowadzić zaliczkę, a pracownik - wykazać go w zeznaniu rocznym. Wartość świadczenia będzie równa wartości rynkowej czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu. To świadczenie może być szczególnie ekonomicznym rozwiązaniem, w przypadku gdy firma dysponuje własnymi zasobami lokalowymi i nie musi bezpośrednio wykładać gotówki na czynsz.