Ewidencja obligacji w księgach rachunkowych

Zgodnie z ustawą z 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (j.t. Dz.U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatoriusza) i zobowiązuje się do spełnienia wobec niego określonego świadczenia. Świadczenie to może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny. W przypadku świadczenia pieniężnego emitent dokonuje zapłaty należności głównej lub należności ubocznych w sposób i w terminach określonych w warunkach emisji. Do należności ubocznych zaliczamy odsetki oraz różnicę między ceną nominalną a emisyjną obligacji. Natomiast świadczenia niepieniężne będą polegały na realizacji prawa przyznanego właścicielowi obligacji. Prawo to może dotyczyć udziału w przyszłych zyskach emitenta, zamiany obligacji na akcje emitenta lub pierwszeństwa do objęcia emitowanych w przyszłości akcji emitenta.

Przepisy wymienionej ustawy stanowią, że emitentem obligacji mogą być między innymi osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą oraz jednostki samorządu terytorialnego.

Obligacja powinna zawierać szczególnie takie elementy, jak:

• wartość nominalną,

• oznaczenie obligatoriusza w przypadku obligacji imiennych,

• wysokość oprocentowania, terminy i miejsce jego wypłaty oraz datę, od której nalicza się oprocentowanie, jeżeli w warunkach emisji przewidziano oprocentowanie,

• warunki wykupu,

• określenie podmiotu gwarantującego oraz wysokość i zasady udzielania gwarancji.

Cena nominalna obligacji to wartość określona przez emitenta, za którą zobowiązuje się wykupić daną obligację od właściciela w określonym terminie. Natomiast cena emisyjna to wartość, za którą można nabyć obligacje w momencie ich emisji.