Zastanówmy się, kto potrzebuje ochrony

Umowy inwestycyjne często zawierają skomplikowane mechanizmy określania kar umownych. Ich kontrukcja rodzi istotne wątpliwości, które znalazły odzwierciedlenie w uchwałach Sądu Najwyższego

Kara umowna jest atrakcyjnym dla wierzycieli instrumentem prawnym. Ułatwia im kompensatę szkody poniesionej wskutek naruszenia umowy przez dłużnika. W przypadku zastrzeżenia kary umownej wierzyciel jest zwolniony z obowiązku wykazywania poniesienia szkody oraz określania jej wysokości (ma to miejsce w przypadku ponoszenia odpowiedzialności na zasadach ogólnych). Koniecznym elementem klauzuli ustanawiającej karę umowną jest określenie:

• zobowiązania niepieniężnego, którego niewykonanie lub nienależyte wykonanie implikuje obowiązek zapłaty kary,
• wysokości kary umownej („sumy kary”), która w założeniu ma stanowić zryczałtowane odszkodowanie z tytułu niewykonywania lub nienależytego wykonania zobowiązania.