problem

Jest spór o rekompensaty za opóźnione płatności handlowe

Gminy stąpają po kruchym lodzie, bo nie wiedzą, czy mają do nich prawo, czy nie. Poszczególne RIO zajmują odmienne stanowiska, a niedawny wyrok TSUE w tej sprawie jest różnie interpretowany, o czym świadczy z kolei opinia Ministerstwa Rozwoju i Technologii

Podsumowując, mimo że, jak wynika z omawianego wyroku TSUE, przepisy dyrektywy nie mają zastosowania do transakcji handlowych, w których organ publiczny jest wierzycielem świadczenia pieniężnego, dyrektywa nie stoi na przeszkodzie rozwiązaniu o charakterze wewnątrzkrajowym, przewidzianym w ustawie”.

Powyżej zarysowany przegląd stanowisk ukazuje, że stanowisko TSUE z wyroku w sprawie C-327/20 wbrew oczekiwaniom nie rozwiało wątpliwości.

Konsekwencje niepobierania

Występujące rozbieżności w stanowiskach znaczących urzędów powodują uzasadnioną niepewność prawną po stronie JST. Jest to o tyle istotne, że JST będące podmiotami przynależnymi do sektora finansów publicznych muszą dbać o grosz publiczny. Wspomniany obowiązek ma charakter wielowymiarowy i obejmuje m.in.:

1) gospodarne wydatkowanie środków publicznych,

2) dochodzenie ewentualnych należności, we właściwej wysokości,

3) niedoprowadzanie do nieuzasadnionych wydatków budżetowych, np. powstania obowiązku zapłaty kontrahentowi odsetek za nieterminową zapłatę.

Z niedochowaniem ww. wymogów powiązane zostały m.in. regulacje ustawy z 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 289; dalej: u.o.n.d.f.). Deliktem dyscypliny finansów publicznych jest m.in. nieustalenie, niedochodzenie czy niepobranie przez JST należności czy też uczynienie tego w wysokości nieprawidłowej (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 u.o.n.d.f.). Zgodnie z art. 16 ust. 1 u.o.n.d.f. naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest również niewykonanie zobowiązania w terminie, jeżeli skutkiem tego jest zapłata odsetek, kar lub opłat albo oprocentowanie tych należności.