Jak się zmienia mozaika form prowadzenia gospodarki komunalnej

Przepisy pozwalają gminom realizować zadania związane z zaspokajaniem potrzeb ludności z wykorzystaniem zarówno zasobów własnych (np. w formie zakładu budżetowego lub spółki komunalnej), jak i potencjału zewnętrznego. Przybywa pomysłów na alternatywne mechanizmy. Ku czemu obecnie samorządy kierują swój wzrok i jakie napotykają problemy?

Fundamentem normatywnym form i sposobów prowadzenia gospodarki komunalnej od wielu lat jest ustawa z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 679). Zgodnie z jej art. 2 gospodarka komunalna może być prowadzona z wykorzystaniem zasobów własnych m.in. w formie zakładu budżetowego lub spółki komunalnej. Z kolei w art. 3 wskazano na sposoby realizacji zadań, które z założenia opierają się na potencjale zewnętrznym. Wiodącą praktyką realizacji zadań z zakresu gospodarki komunalnej jest zawieranie umów o zamówienia publiczne na podstawie uprzednio przeprowadzonych postępowań. Stan ten wydaje się niezagrożony.