ZUS: podstawę wymiaru zasiłków należy ustalić na nowo

Jeśli przerwa między niezdolnością do pracy rozpoczęła się jeszcze w 2021 r., ale skończyła w 2022 r., wówczas należy zastosować znowelizowaną ustawę zasiłkową. I jeśli czas między chorobami był dłuższy niż miesiąc, wysokość świadczenia trzeba obliczyć jeszcze raz - wynika ze stanowiska organu rentowego

1 stycznia 2022 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa), która wprowadziła dwie ważne dla płatników zmiany: w zasadach przeliczania podstawy zasiłkowej (art. 43) oraz w ustalaniu okresu zasiłkowego (art. 9). Dla płatników szczególne trudności może stanowić obliczenie należnych ubezpieczonym zasiłków za okres przypadający na przełomie 2021 i 2022 r. Przepis przejściowy ustawy nowelizacyjnej, tj. art. 21 ustawy z 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, co prawda ustanawia generalną zasadę, zgodnie z którą zasiłki oraz świadczenie rehabilitacyjne, do których prawo powstało przed 1 stycznia 2022 r., za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy wypłaca się w wysokości, na zasadach i w trybie określonym w starym brzmieniu przepisów, niestety nie daje on jednak odpowiedzi na wszystkie pytania.