Między długim zwolnieniem a urlopem lepiej wysłać pracownika na badania kontrolne

Nasz pracownik przebywa na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Kończy się ono w momencie, w którym powinien rozpocząć zaplanowany urlop. Czy aby skorzystać z urlopu, musi zostać poddany badaniom lekarskim dopuszczającym do pracy, czy też może od razu ze zwolnienia pójść na urlop? Czy jeśli nie zostanie uznany za zdolnego do pracy, nie będzie mógł rozpocząć korzystania z zaplanowanego urlopu?

Przepisy nie dają jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, a Sąd Najwyższy nie ma jednolitego zdania na ten temat. Na dodatek Główna Inspekcja Pracy w swoim najnowszym poradniku urlopowym nie zajęła stanowiska na ten temat. W tej sytuacji dla pracodawcy najbezpieczniejszym wyjściem będzie skierowanie pracownika na badania kontrolne przed rozpoczęciem korzystania przez niego z urlopu.

Nie można zrezygnować

Aby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego nie ma jednolitego rozstrzygnięcia w tej sprawie, należy odnieść się do zasad ogólnych dotyczących urlopu oraz badań pracowniczych zapisanych w kodeksie pracy. Zacznijmy od tego, że przepisy tego aktu prawnego przewidują: przerwy w pracy wliczane do czasu pracy, odpoczynki dobowe, tygodniowe, jak również dłuższe okresy, w których pracownik nie wykonuje pracy w ramach korzystania z urlopów wypoczynkowych. Prawo do urlopu jest prawem niezbywalnym - pracownik nie może się zrzec do niego prawa zarówno w pełnym wymiarze, jak również w części. Nie może także zawrzeć porozumienia z pracodawcą, że zamiast urlopu otrzyma dodatkowe wynagrodzenie. W typowych przypadkach pracownicy mają prawo do 20 lub 26 dni urlopu. Zasadą jest udzielanie pełnej puli urlopowej w ramach jednego przedziału czasu. Jednak ze względów praktycznych, na wniosek pracownika, istnieje możliwość podziału urlopu na części .