Czy epidemia COVID-19 może uzasadniać niestosowanie limitów zatrudnienia terminowego

Pracodawca prowadzący restaurację zatrudnia kilku pracowników na podstawie umów na czas określony. Jednemu z nich umowa się kończy z upływem przyszłego miesiąca i jest to dla niego trzecia umowa o pracę zawierana z tym pracodawcą. Wobec obowiązujących obostrzeń pracodawca nie jest w stanie przewidzieć, kiedy ponownie otworzy restaurację oraz w jakim reżimie będzie ona funkcjonować, a w konsekwencji jakie będzie rzeczywiste zapotrzebowanie na pracowników i wielkość potencjalnych obrotów. Czy w takiej sytuacji może on zawrzeć z pracownikiem kolejną, czwartą już umowę o pracę na czas określony?

Ustawa z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842; ost.zm. Dz.U z 2021 r. poz. 180) nie zmieniła dotychczasowych zasad związanych z zawieraniem umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy. W tym względzie należy zatem stosować regulacje kodeksu pracy i zastanowić się, czy epidemia COVID-19 oraz wynikające z niej skutki gospodarcze mogą mieć wpływ na stosowanie wynikających z k.p. ograniczeń w zawieraniu terminowych umów o pracę.