Przy ponownym zatrudnieniu po zwolnieniach grupowych wolność pracodawcy jest ograniczona

Z takimi nowymi angażami wiążą się szczególne obowiązki. To, jakie one będą, zależy od przebiegu wcześniejszych redukcji i oczekiwań byłych pracowników

W roku 2020, głównie z powodu epidemii SARS-CoV-2, w ramach zwolnień grupowych pracę straciło prawie 30 tys. osób, a zakres zgłoszonych zwolnień grupowych był prawie dwa razy większy (dane resortu rozwoju). Jeszcze więcej osób objęły redukcje w ramach zwolnień indywidualnych z przyczyn leżących po stronie pracodawców nieobjętych procedurą zwolnień grupowych. Można przyjąć, że w razie utrzymywania się epidemii i pogarszania się stanu gospodarki jeszcze więcej osób straci pracę.

Po trudnym okresie zawsze jednak przychodzi gospodarcze odbicie. A to oznacza dodatkowe rekrutacje i zatrudnianie nowych pracowników w celu zapewnienia wzrostu produkcji czy zakresu świadczonych usług. Należy przy tym jednak pamiętać, że przepisy ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1969: dalej: u.s.z.r.) nakładają na ponownie zatrudniających pracodawców pewne obowiązki i wręcz ograniczenia. Ich charakter w dużej mierze zależy jednak od postępowania samych zwolnionych pracowników i rodzaju odtwarzanych stanowisk pracy. Kluczowa jest także forma wcześniejszego zwolnienia pracownika. Zgodnie bowiem z art. 9 u.s.z.r. w razie ponownego zatrudniania pracowników w tej samej grupie zawodowej pracodawca powinien zatrudnić pracownika, z którym rozwiązał stosunek pracy w ramach grupowego zwolnienia, jeżeli zwolniony pracownik zgłosi zamiar podjęcia zatrudnienia u tego pracodawcy w ciągu roku od dnia rozwiązania z nim stosunku pracy. Powyższe zatrudnienie powinno nastąpić w okresie 15 miesięcy od dnia rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy w ramach grupowego zwolnienia.