Powyższa uchwała Sądu Najwyższego zapadła po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie, o następującej treści: „czy w oświadczeniu woli pracodawcy o odwołaniu pracownika, które jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę winna być wskazana przyczyna uzasadniająca rozwiązanie stosunku pracy?”.

Stan faktyczny

Sąd okręgowy rozpoznając apelację z powództwa Jana K. od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Puławach przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia następujące przytoczone wyżej zagadnienie prawne. Zostało ono sformułowano na tle następującego stanu faktycznego: Powód Jan K został powołany przez Wojewodę Lubelskiego na stanowisko kierownika Rejonowego Biura Pracy w R. 1 kwietnia 1990 r. 1 czerwca 2004 r. powód stał się z mocy prawa dyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy w R, zgodnie z art. 142 ust. 3 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2004 r. Nr 99, poz. 1001). Starosta odwołał powoda z zajmowanego stanowiska z dniem 27 września 2005 r. Odwołanie powoda z zajmowanego stanowiska było równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę, a okres wypowiedzenia kończył się w dniu 31 grudnia 2005 r. Pismo odwołujące powoda z zajmowanego stanowiska nie wskazywało przyczyny odwołania. Starosta nie zwrócił się również przed odwołaniem powoda o opinię do Powiatowej Rady Zatrudnienia Powiatu R. Powód w pozwie domagał się przywrócenia do pracy.