Rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem w wieku przedemerytalnym

Dominika Cichocka

W myśl art. 39 k.p., pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Przewidziana w tym przepisie ochrona ma na celu zagwarantowanie pracownikowi w wieku przedemerytalnym stabilności zatrudnienia, pracownik taki ma bowiem mniejsze szanse na znalezienie nowej pracy niż jego młodsi koledzy.

Pracownicy objęci ochroną

Zgodnie z ustawą z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn.zm.), wiek emerytalny wynosi 65 lat dla mężczyzn oraz 60 lat dla kobiet. Dla niektórych pracowników wprowadzono jednak niższy od powszechnego wiek emerytalny. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że niższy wiek emerytalny dla określonych grup pracowników jest dla nich normalnym wiekiem emerytalnym. Oznacza to, że pracownicy tacy w okresie czterech lat przed osiągnięciem wieku emerytalnego właściwego dla danego zawodu korzystają ze szczególnej ochrony prawnej, którą zapewnia art. 39 k.p. Innymi słowy, pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi zatrudnionemu w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia ustawowo obniżonego wieku emerytalnego, jeżeli dalszy okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego niższego wieku emerytalnego (wyrok Sądu Najwyższego z 28 marca 2002 r., sygn. akt I PKN 141/01).