Gdy ubezpieczony przedsiębiorca wyrządzi szkodę
Nowelizacja przepisów kodeksu cywilnego wprowadziła m.in. zmiany w art. 822 kształtującym treść umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zmieniony przepis utrzymuje jednak możliwość ukształtowania tej odpowiedzialności na kilka sposobów, w zależności od zdefiniowania tzw. triggera w postanowieniach zawieranej umowy ubezpieczenia.
Rafał Klepuszewski
Pojęcie triggera zostało ukształtowane poprzez naukę i praktykę ubezpieczeniową (zwłaszcza na rynku amerykańskim). Odnosi się ono do umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, której to postanowienia za każdym razem powinny w jasny sposób wskazywać rodzaj triggera, czyli czynnika (momentu) wywołującego odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu wyrządzonej przez ubezpieczonego szkody. W obowiązującym stanie prawnym, na mocy art. 822 k.c., czynnik ten może zostać zdefiniowany na kilka sposobów.
Dla pełnego zrozumienia poruszanego zagadnienia konieczne jest przytoczenie 3 pierwszych paragrafów powoływanego artykułu. Otóż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Postanowienie to oddaje istotę umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, ale w sposób zdecydowany koresponduje z kolejnymi paragrafami, regulującymi kwestię właśnie . Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje ww. szkody, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Strony mogą jednak postanowić, że umowa ubezpieczenia będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia. Ostatnie zdanie wyraźnie wskazuje na możliwość różnorakiego określenia , czyli przesłanki generującej ochronę ubezpieczeniową.