Prawo spadkobierców ubezpieczonego do jego świadczeń z FUS

Przepisy ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 39 poz. 353 z późn.zm.) określają prawa spadkobierców osoby uprawnionej do świadczeń z FUS. Jest to przy tym regulacja mająca pierwszeństwo zastosowania przed przepisami prawa cywilnego.

W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba. Przy czym osoby te mają prawo do udziału w dalszym prowadzeniu postępowania o świadczenia, nieukończonego wskutek śmierci osoby, która o te świadczenia wystąpiła. Przepis art. 136 ustawy dotyczy więc tylko takiej sytuacji, w której osoba uprawniona do uzyskania świadczenia z ubezpieczenia społecznego przed swoją śmiercią złożyła stosowny wniosek do organu rentowego, a do chwili śmierci nie wydano jeszcze decyzji w sprawie wnioskowanego świadczenia, bądź też, gdy decyzja ta została co prawda wydana, lecz świadczenie nie zostało jeszcze wypłacone do rąk ubezpieczonego. Wówczas wymienieni w tym przepisie następcy prawni zmarłego mają prawo do udziału w dalszej części postępowania w sprawie przyznania świadczenia, jeśli decyzja nie została jeszcze wydana; jeśli zaś decyzję taką wydano, to ustalone decyzją świadczenie powinno być im wypłacone za okres od dnia ustalonego w decyzji do dnia śmierci ubezpieczonego.