Kiedy pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego?

Obowiązujące przepisy przewidują określone zabezpieczenia socjalne dla pracownika, który nie może świadczyć pracy z powodu choroby lub niektórych innych niezależnych od niego okoliczności. Pracownikowi przysługuje w takiej sytuacji wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, a jeśli po jego wyczerpaniu nadal jest niezdolny do pracy - zasiłek chorobowy.

Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy zawsze wypłaca pracodawca. Jest do tego zobowiązany wówczas, gdy pracownik stał się niezdolny do pracy wskutek choroby, odosobnienia w związku z chorobą zakaźną lub wypadku w drodze do pracy lub z pracy a od ostatniej nowelizacji kodeksu pracy również z powodu konieczności poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi ich pobrania. Pracodawca ma obowiązek wypłaty tego wynagrodzenia pod warunkiem, że pracownik przebył tzw. okres wyczekiwania.

Maksymalny okres, za który pracodawca musi wypłacić wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, wynosi 33 dni w całym roku kalendarzowym. Okres ten ustala się poprzez zsumowanie wszystkich okresów niezdolności do pracy określonego pracownika, jakie miały miejsce w danym roku. Nie ma przy tym znaczenia, czy i jak długie przerwy występowały między tymi okresami oraz to, czy pracownik był zatrudniony u jednego pracodawcy czy też u kilku pracodawców. Oznacza to m.in., że jeśli pracownik w trakcie danego roku kalendarzowego pracował w różnych okresach u kilku pracodawców, to do maksymalnego okresu, za który kolejny z pracodawców musi wypłacić mu wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, należy wliczyć również okresy wypłaty tego wynagrodzenia w poprzednich miejscach pracy.