Praca w niepełnym wymiarze

Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy stanowi jedną z elastycznych form czasu pracy. W sytuacji niedostatecznej liczby miejsc pracy praca w niepełnym wymiarze czasu pracy zyskuje na znaczeniu jako jeden ze skuteczniejszych sposobów zagospodarowania stanowisk, które już istnieją. W zatrudnieniu w niepełnym wymiarze czasu pracy upatruje się także pomostu między sytuacją braku pracy a pełnym zatrudnieniem.

Dla zdefiniowania terminu „niepełny wymiar czasu pracy” kluczowe znaczenie ma pojęcie pełnego wymiaru czasu pracy. Przez pełny wymiar czasu pracy należy rozumieć normę dobową i średniotygodniową ustaloną dla danej kategorii pracowników w przepisach kodeksu pracy lub innej ustawy, w przepisach aktu wykonawczego, w postanowieniach układu zbiorowego pracy, regulaminu pracy lub statutu. Z reguły pełny wymiar czasu pracy jest równy ustawowym normom czasu pracy, może on jednak, na mocy postanowień układu zbiorowego pracy lub aktu wewnątrzzakładowego, takiego jak regulamin pracy czy statut, być odpowiednio niższy. Ustalenie w którymś z powyższych aktów zaliczanych do źródeł prawa pracy pełnego wymiaru czasu pracy obowiązującego danego pracownika powoduje, że pracodawca może wymagać od niego świadczenia pracy w takim wymiarze. Pełny wymiar czasu pracy stanowi m.in. podstawę do określenia kwoty najniższego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości stawek wynagrodzenia w regulaminach wynagradzania.