Wierzytelności nieściągalne a koszty uzyskania przychodów

Podatnicy często mają problemy ze ściąganiem przysługujących im wierzytelności. W przypadku takich trudności mogą oni - pod pewnymi warunkami - zaliczyć kwotę takiej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest jednak odpowiednie uprawdopodobnienie nieściągalności. I tu pojawiają się problemy interpretacyjne, które szczególnie dotyczą podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Artykuł 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 20 normuje, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Tak więc zasadniczo wierzytelności nieściągalne, bez względu na przyczynę ich nieściągalności, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Od zasady tej ustawodawca przewidział jedno odstępstwo dotyczące wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, spełniające kryteria określone w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy.