Prezenty świąteczne

Wydatki na ten cel stanowią dla pracodawcy koszt uzyskania przychodów do określonej przepisami prawa kwoty. Finansowanie rzeczowych świadczeń okolicznościowych może się odbywać z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub też bezpośrednio z kosztów działalności pracodawcy. Świadczenia te, co do zasady, powinny stanowić podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód ze stosunku pracy. Zgodnie jednak z art. 21 ust. 1 pkt 67 znowelizowanej 9 listopada 2000 r. ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych świadczeń okolicznościowych do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonego odrębnymi przepisami najniższego wynagrodzenia pracowników, obowiązującego w grudniu roku poprzedzającego rok podatkowy. Ponieważ w grudniu 2000 r. najniższe wynagrodzenie pracowników wynosiło 700 zł, łączna wartość świadczeń rzeczowych przyznanych w 2001 r. pracownikowi i członkom jego rodziny, zwolniona od podatku dochodowego, nie może przekroczyć wymienionej kwoty. Oznacza to, że gdy wartość świadczeń rzeczowych przyznanych przez pracodawcę w 2001 r. przekroczyła ten limit, nadwyżkę ponad 700 zł pracodawca musi potraktować tak jak inne składniki wynagrodzenia ze stosunku pracy i odprowadzić stosowną zaliczkę na podatek dochodowy pracownika.