Umowa cywilnoprawna z pracownikiem

Formy zatrudnienia

Umowa cywilnoprawna z pracownikiem

Janina Suzdorf, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

Przepisy prawa pracy, a zwłaszcza przepisy kodeksu pracy, zawierają szereg norm obronnych gwarantujących pracownikowi świadczenie pracy w warunkach nie zagrażających jego życiu, zdrowiu, a także zapewniających wykonywanie pracy w granicach czasowych umożliwiających wypoczynek.

Zgodnie z art. 14 k.p., pracownik ma prawo do wypoczynku, które zapewniają mu zwłaszcza przepisy o czasie pracy i urlopach wypoczynkowych. W tym kontekście warto odnieść się do działań niektórych pracodawców, które zmierzają do obejścia przepisów o czasie pracy, zwłaszcza zaś przepisów dotyczących przesłanek polecania pracy w godzinach nadliczbowych, limitu pracy w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowego wynagrodzenia za pracę ponadnormatywną.

Dodatkowa umowa o pracę a umowa prawa cywilnego

Praktyka pracodawców polegająca na zawieraniu dodatkowej umowy o pracę z pracownikiem, z którym danego pracodawcę łączy już tzw. podstawowy stosunek pracy, była wielokrotnie przedmiotem oceny Sądu Najwyższego. Z prawnego punktu widzenia nie ma wprawdzie przeciwwskazań, aby pracodawca zawarł z tym samym pracownikiem dwie lub nawet kilka umów o pracę. Istotne jest jednak, aby prawa i obowiązki płynące z zawartych umów mogły być realizowane przez strony stosunku pracy bez przeszkód oraz by pozostawanie w równoległym zatrudnieniu z tym samym pracodawcą nie służyło obchodzeniu przepisów prawa pracy, w tym zwłaszcza przepisów o czasie pracy. Sąd Najwyższy wielokrotnie prezentował pogląd o dopuszczalności zawierania z pracownikiem drugiej umowy o pracę w czasie trwającego zatrudnienia, jednak pod warunkiem, iż przedmiotem takiej umowy będzie wykonywanie pracy innego rodzaju niż objęta pierwszą umową o pracę. W wyroku z 13 marca 1997 r. (sygn. akt I PKN 43/97) sąd stwierdził, że z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy.