Ewidencja środków trwałych

Ewidencja środków trwałych

Małgorzata Wrońska

U większości podmiotów prowadzących działalność gospodarczą środki trwałe stanowią znaczący składnik ich majątku. Prawidłowe ewidencjonowanie ruchów w stanie rzeczowego majątku trwałego (zarówno zwiększeń, jak i zmniejszeń stanu środków trwałych) staje się więc rzeczą niezwykle istotną z punktu widzenia rzetelnego i wiarygodnego prowadzenia ksiąg rachunkowych jednostki gospodarczej.

Prowadzenie ksiąg rachunkowych przez jednostki prowadzące działalność gospodarczą uregulowane zostało w ustawie z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121, poz. 591 z późn.zm.). W związku z tym niniejsza ustawa zawiera również unormowania dotyczące księgowego ujmowania w księgach rachunkowych jednostki gospodarczej operacji dotyczących jej środków trwałych.

Pojęcie środków trwałych zostało zdefiniowane przez ustawę w art. 3 ust. 1 pkt 11. Zgodnie z tym artykułem przez środki trwałe rozumie się stanowiące własność lub współwłasność jednostki nieruchomości (grunty, budynki, w tym także będące odrębną własnością lokale, budowle i inwestycje w obcych obiektach), maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania przedmioty, a także inwentarz żywy o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, przeznaczone na własne potrzeby jednostki lub do oddania w używanie na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Do środków trwałych jednostki zalicza się również obce środki trwałe używane przez nią na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli z innych przepisów wynika prawo dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) przez korzystającą z tych środków jednostkę.

Obiekty środków trwałych, czyli składników majątkowych, które spełniają wszystkie kryteria zaliczenia ich do tych środków, ujmuje się w ewidencji księgowej środków trwałych, dokonując ich podziału na grupy i rodzaje zgodnie z obowiązującą od 1 stycznia 2000 r. Klasyfikacją środków trwałych, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112, poz. 1318). W oparciu o niniejszą klasyfikację ustawa o rachunkowości wyróżnia we wzorze bilansu jednostek gospodarczych siedem grup rodzajowych wchodzących w skład rzeczowego majątku trwałego. Są to następujące grupy rodzajowe: Grunty własne, Budynki i budowle, Urządzenia techniczne i maszyny, Środki transportu, Pozostałe środki trwałe, Inwestycje rozpoczęte oraz Zaliczki na poczet inwestycji.