Środki trwałe w budowie

Środki trwałe w budowie

Krzysztof Kosowski

W wielu przypadkach jednostki nie kupują gotowych – wykończonych „pod klucz” nieruchomości, ale decydują się na przeprowadzenie inwestycji budowlanej. Pozwala to na dostosowanie cech budynku do własnych potrzeb i obniżenie wydatków, lecz powoduje trudności w rozliczaniu takich kosztów, jak odsetki i prowizje od kredytu inwestycyjnego czy koszty przygotowania terenu pod budowę.

Artykuł opisuje ewidencję księgową oraz wycenę bilansową prowadzonych przez jednostki inwestycji, ze szczególnym uwzględnieniem inwestycji budowlanych.

Opisane zostaną jedynie inwestycje prowadzone na własne potrzeby, a nie w celach handlowych (które należy traktować jako towary).

W obecnym brzmieniu ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121, poz. 591 z późn.zm.) nie występuje, użyte w tytule, pojęcie środki trwałe w budowie¹ – ustawodawca posługuje się terminem inwestycje rozpoczęte. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 przez inwestycje rozpoczęte rozumie się ogół poniesionych kosztów pozostających w bezpośrednim związku z nie zakończoną jeszcze: budową, montażem lub przekazaniem do używania nowego lub ulepszeniem już istniejącego środka trwałego. Z definicji tej wynika, że można wyróżnić dwa rodzaje inwestycji:

1) mające doprowadzić do powstania nowego środka trwałego (np. budowa magazynu),

2) prowadzące do ulepszenia już istniejących środków trwałych (np. instalacja okablowania sieci komputerowej w istniejącym budynku biurowym).