Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 lutego 2025 r., sygn. I SA/Ol 280/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy, sędzia WSA Anna Janowska, Protokolant specjalista Monika Rząp, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2025 r. sprawy ze skargi R. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 13 czerwca 2024 r., nr SKO.53.970.2023 w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2023 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 13 czerwca 2024 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie po rozpatrzeniu odwołania R. O. (dalej jako: podatnik, strona, skarżący) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza O. (dalej jako: organ I instancji) z dnia 10 października 2023 r. w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego na 2023 r. Z akt sprawy oraz uzasadnienia zaskarżanej decyzji wynika, że w dniu 20 stycznia 2022 r. podatnik złożył informację o gruntach oraz informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych, w której wykazał do podstawy opodatkowania podatkiem rolnym użytki rolne, a do podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości: budynki związane z działalnością gospodarczą 342 m2, budynki mieszkalne – 304 m2, budynki pozostałe - 289 m2, grunty związane z działalnością gospodarczą 1296 m2, grunty pozostałe - 2690 m2, grunty tereny mieszkaniowe rolnika- 424 m2, nieużytki - 0.2956 ha oraz budowle: myjnia o wartości 7.620 zł i place postojowe o wartości 4000 zł. Łącznie 11,620 zł. W wyniku wszczęcia postępowania w postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości i w podatku rolnym organ I instancji, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, wydał decyzję z dnia 10 października 2023 r., w której ustalił wysokość zobowiązania z tytułu podatku rolnego, podatku leśnego i podatku od nieruchomości na 2023 r. pobieranego w formie łącznego zobowiązania pieniężnego w kwocie 71.802 zł. Do podstawy opodatkowania podatkiem rolnym przyjęło użytki rolne o powierzchni 6.6764 ha fiz. (4.1073 ha przelicz.), do podstawy opodatkowania podatkiem leśnym - lasy o powierzchni 0.3182 ha., a do podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości: budynki mieszkalne - 284 m2, budynki związane z działalnością gospodarczą - 478,81 m2, budynki pozostałe 186,72 m2, grunty związane z działalnością gospodarczą 7.752 m2, grunty pozostałe - 963 m2, garaże - 90 m2, grunty na cele mieszkaniowe 343 m2, budowle o wartości 2.258.612 zł oraz nieużytki - 3.317 m2 (korzystające z ustawowego zwolnienia). Po rozpatrzeniu odwołania, organ odwoławczy zaskarżoną decyzją z 13 czerwca 2024 utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Dyrektor powołał się na art. 2 ust. 1, art. 3 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2023, poz. 70 ze zm.), art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. o podatku rolnym (tj. Dz.U. z 2020, poz. 333 ze zm.). Organ podkreślił, że skarżący prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "O." w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Posiada koncesję wydaną w dniu [...] przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. W O. przy ul. O. na działce nr [...] oraz na części działek nr [...] i [...] prowadzi stację benzynową oraz myjnię samochodową. W ocenie organu odwoławczego, organ I instancji zgromadził niezbędny do wydania decyzji materiał dowodowy i zaskarżoną decyzję oparł m.in. na ustaleniach powierzchni pomieszczeń stacji benzynowej, poczynionych w trakcie oględzin w dniu 21 grudnia 2015 r., które włączono do akt sprawy jako dowód, operacie szacunkowym z dnia 4 lipca 2022 r. rzeczoznawcy majątkowego J. J., nieruchomości położonej w O. przy ul. O. ul. G. (działki nr [...], [...], [...]), wskazującego wartość utwardzenia placów i dróg na działkach [...], [...], [...] w O. (1.374 119 zł) oraz wartość myjni samochodowej bezdotykowej z wyposażeniem (679.125 zł). Ustaleń dotyczących powierzchni nieruchomości podatnika zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej dokonał w toku postępowania C. S. - geodeta, który sporządził protokół z przeprowadzonych oględzin w dniu 30 czerwca 2023 r., a dokonane pomiary gruntów naniósł na mapy, które zostały włączone do materiału dowodowego. W wyniku przeprowadzonych oględzin ustalono, że działka nr [...] w części tj. o powierzchni 6.112 m2 jest zajęta na działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Cała działka nr [...] o powierzchni 629 m2 jest zajęta pod ww. działalność. Biegły wyliczył także, że powierzchnia gruntów zajęta na myjnię samochodową wynosi 1.011 m2, a powierzchnia pasa drogi, prowadzącego do domu podatnika na działce [...] wynosi 264 m2. Łącznie według wyliczeń biegłego powierzchnia gruntów zajętych na działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika wynosi 7.752 m2. Taka też powierzchnia została przyjęta do opodatkowania podatkiem od nieruchomości przy zastosowaniu najwyższych stawek. W trakcie oględzin skarżący poinformował iż działka nr [...] w całości nie jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej, Bar "[...]", znajdujący się w budynku stacji został uruchomiony w kwietniu 2023 r., pas o szerokości 4 m od wjazdu na działkę [...] i dalej przez działkę [...] stanowi dojazd do jego domu, który znajduje się za stacją paliw (nie został ujęty przez biegłego w powierzchni gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej), a otaśmowany teren wokół myjni oraz część placu manewrowego jest wykorzystywany rolniczo. W związku z powyższym organ podkreślił, że pomiarów powierzchni gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej dokonano z udziałem podatnika, uwzględniono jego uwagi i zastrzeżenia, złożone podczas oględzin. W dniu 21 czerwca 2022 r. z udziałem podatnika oraz rzeczoznawcy majątkowego J. J. zostały przeprowadzone oględziny nieruchomości należącej do podatnika, obejmującej działki nr [...], [...] i nr [...]. Podczas oględzin stwierdzono m.in., że działka nr [...] stanowymi utwardzony wjazd na stację paliw od strony ul. O. w O.. Na działce tej znajdują się również. zbiorniki paliwowe w liczbie 5 sztuk. Na działce nr [...] znajduje się budynek stacji paliw, infrastruktura paliwowa, myjnia samochodowa samoobsługowa czterostanowiskowa. Powierzchnia działki jest utwardzona. W czasie oględzin myjnia samochodowa została otoczona taśmą biało - czerwoną. Pośrodku myjni znajdował się kontener techniczny, na którym została umieszczona informacja o promocji myjni bezdotykowej na karnet (zdjęcie nr 5 i 6). Skarżący nie zgłosił żadnych uwag do protokołu, zaś ojciec podatnika wskazał, że myjnia nie jest oddana do użytku i nie funkcjonuje, a część placu manewrowego jest wykorzystywana rolniczo. Z oględzin nieruchomości wykonano dokumentację fotograficzną. Organ podkreślił, że rzeczoznawca majątkowy po oględzinach opracował operat szacunkowy i ustalił wartość utwardzenia placu i myjni samochodowej, przyjmując, że są to budowle. Biegły w operacie wskazał, że uwzględniając dostępne dane oszacowania wartości rynkowej wyceny dokonał w podejściu kosztowym, metodą kosztów zastąpienia, technika wskaźnikową. Ustalił wartość utwardzenia placów i dojazdów na kwotę 1.374.119 zł, natomiast wartość myjni z wyposażaniem na kwotę 679.125 zł. Zdaniem organu odwoławczego, myjnia samochodowa w rozpatrywanym stanie faktycznym, stanowiąca obiekt wolnostojący, parterowy, otwarty, z przelotowymi stanowiskami myjni nie posiadająca przegród budowlanych w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie stanowi budynku. Nie jest też obiektem małej architektury. Natomiast jest obiektem budowlanym, wolnostojącym urządzeniem technicznym, gdyż niezwiązana z innym obiektem składa się z połączonych ze sobą elementów stanowiących spójną, funkcjonalną całość, cechującą się określonym typem budowy w zależności od parametrów pracy i przeznaczenia. Myjnia samochodowa jest budowlą, a dla celów opodatkowania wszystkie elementy myjni samochodowej stanowią jedną całość, od wartości której winien być naliczany podatek od nieruchomości. Organ odwoławczy nie zgodził się przy tym z twierdzeniem strony, że myjnia samochodowa, nie wprowadzona do ewidencji środków trwałych nie jest budowlą. Podkreślił, że jeżeli obiekt spełnia przesłanki do uznania go za budowlę, to niezależnie od tego, czy podatnik wprowadzi! go do ewidencji środków trwałych, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Brak ustalenia jej wartości przez podatnika, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obliguje organ podatkowy do ustalenia wartości tynkowej budowli z udziałem biegłego. Organ odwoławczy zgodził się przy tym ze stanowiskiem organu pierwszej instancji, że myjnia samochodowa była już użytkowana w 2021 r., a obowiązek podatkowy powstał od 1 stycznia 2022 r. Świadczą o tym dowody znajdujące się w aktach sprawy. Dyrektor zwrócił uwagę, że skarżący nie przedstawił ewidencji środków trwałych, w której znajdowały się utwardzenia kostką brukową terenu (które spełniają definicję urządzenia budowlanego, przez które rozumie się urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem w rozumieniu art. 1a pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych), czy to podlegający amortyzacji, czy już zamortyzowany. W konsekwencji organ z udziałem biegłego zasadnie ustalił wartość rynkową utwardzenia placów i dróg dojazdowych.. Ostatecznie organ przyjął do opodatkowania budowle o łącznej wartości 2.258.612 zł, na którą składają się wartość myjni 679.125 zł, wartość utwardzenia terenu pod myjnią - 302.534 zł, wartość utwardzenia terenu stacji paliw 1.044.953 zł oraz wartość infrastruktury paliwowej - 232.000 zł. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skarżący reprezentowany przez radcę prawnego zaskarżył w całości decyzję organu odwoławczego. Zaskarżonej decyzji zarzucił: 1. naruszenie art. 233 § 1 pkt 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa - zwanej dalej O.p.. poprzez utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji w sytuacji, gdy organ zobowiązany był do jej uchylenia i przekazania do ponownego rozpoznania, 2. naruszenie art. 120. 121 oraz art. 122 O.p. przez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania skarżącego do organu oraz z pominięciem działań dążących do pełnego ustalenia stanu faktycznego sprawy, tj. zaniechanie wyjaśnienia: - jakie elementy ujęte zostały w tabeli amortyzacji środków trwałych pod pojęciem "Infrastruktura Paliwowa O., ul. [...]". - czy (i ewentualnie kiedy) podatnik rozpoczął użytkowanie myjni samoobsługowej. 3. naruszenie art. 122 O.p., 180 § 1 O.p. oraz 187 § 1 i 3 O.p.. poprzez niewłaściwe przeprowadzenie postępowania dowodowego, w wyniku czego organ nie zebrał, ani nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący całego dostępnego materiału dowodowego, wobec czego nie zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności faktyczne, co doprowadziło do naruszeniu zasady prawdy obiektywnej; 4. naruszenie art. 191 O.p. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego, w tym: a. opinii biegłego J. J.. który w sposób zupełnie dowolny ustalił poziom zużycia technicznego utwardzonych powierzchni betonowych na 40 %, a nadto istotnie zawyżył zarówno wartość odtworzeniową 1 m2 powierzchni podobnego parkingu, jak i myjni bezdotykowej, b. tabeli amortyzacji środków trwałych gdzie pod pojęciem "Infrastruktura Paliwowa O., ul. [...]" zawierało się utwardzenie placów i dojazdów, przez co doszło do podwójnego obciążenia podatnika za tą samą infrastrukturę. c. informacji o dokonanym przyłączeniu wody, podczas gdy stroną przedmiotowej umowy nie był skarżący, lecz R. O., a nadto, w dacie, w której miała być rzekomo otwarta myjnia samoobsługowa (kwiecień - maj 2021 r.). zużycie wody wynosiło 0. d. informacji internetowych o funkcjonowaniu myjni przy stacji paliw podczas gdy w tym czasie na nowo otworzona została druga myjnia, której istnienie potwierdza protokół oględzin z dnia 21.12.2015 r. 5. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, iż: - podatnik nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych utwardzenia terenu placów i dojazdów przynależnych do stacji paliw i przez to dokonanie odrębnej wyceny wartości rynkowej przedmiotowych utwardzeń, podczas gdy podatnik przedstawił tabelę amortyzacji środków trwałych, gdzie pod pojęciem "Infrastruktura Paliwowa O., ul. [...]" ujęta jest również amortyzacja wskazanych utwardzeń, a zatem to właśnie ta kwota powinna zostać przyjęta do obliczenia podatku od istniejących budowli, - myjnia samoobsługowa zaczęła funkcjonować przed odebraniem jej do użytkowania. - utwardzenie obejmuje całą powierzchnię gruntów pod myjnią samochodową, która wynosi 1011 m2 podczas gdy z powierzchni tej powinna z powierzchnia zajęta przez samą myjnię. Uwzględniając powyższe, skarżący wniósł o: 1. Dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu: - faktury VAT zaliczkowej z dnia 06.11.2020 r. oraz faktury VAT z dnia 29.01.2021 r. na okoliczność zawyżenia wyliczonej wartości myjni bezdotykowej, wartości budowli. - Informacji z sieci Internet dotyczących wartości odtworzeniowej utwardzeń z kostki betonowej. 2. ewentualnie o uchylenie decyzji organu I instancji, 3. zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.