Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Po 149/17

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi [...] S.A. w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2015 r. Wójt Gminy W. określił [...] "[...]" S.A. (dalej jako: [...] S.A., spółka, strona, podatnik lub skarżąca) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2014 w łącznej wysokości [...] zł.

Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji wskazując, że organ nie wywiązał się z dyrektyw postępowania, ponieważ w sprawie nie zebrano wystarczającego materiału dowodowego. Organ I instancji nie podjął wszelkich niezbędnych działań, które były konieczne dla wyjaśnienia sprawy. Nie zgromadził materiału w takim zakresie, w jakim było to niezbędne do ustalenia stanu faktycznego i aby mógł na podstawie tych dowodów podjąć prawidłowe rozstrzygnięcie. Organ oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach zawartych w protokole kontroli skarbowej przez co w sposób nieuzasadniony zaniechał własnych ustaleń faktycznych w tej sprawie. Ponadto jak wynikało z uzasadnienia zaskarżonej decyzji organ stwierdził, że swoje rozstrzygnięcie oparł także na wynikach pomiarów firmy [...] Sp. z o. o. dokonanych na zlecenie podatnika. Jednakże w aktach sprawy brak było udokumentowanych wyników tych pomiarów, przez co należało uznać, że rozstrzygnięcie i stanowisko organu podatkowego w tym zakresie nie znajduje odzwierciedlenia w materiale dowodowym. Podobnie organ kwestionujący jako nieprawidłowe zadeklarowane przez Spółkę dane dotyczące ustalenia szerokości, a tym samym powierzchni pasa technicznego powołuje się w uzasadnieniu decyzji na odrębne, wcześniejsze decyzje o wyłączeniu na trwale gruntów z produkcji leśnej, jednakże akta administracyjne również nie zawierają tych decyzji, a zatem także i w tym zakresie rozstrzygnięcie i stanowisko organu podatkowego nie znajduje oparcia w materiale dowodowym. Powołując się na powyższe Kolegium uznało, że organ podatkowy naruszył zarówno zasady ogólne określone w art.120, art 122, art. 123 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm. - dalej: "O.p.") jak i regulacje w zakresie postępowania dowodowego wynikające z art. 180 § 1, art.181, art. 187 § 1, art. 191, art. 192, art. 194 O.p., a także wymagania ustawowe dotyczące uzasadnienia samej decyzji, o których mowa w art. 210 § 1 pkt 6 w związku z art. 210 § 4 O.p.