Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 lipca 2024 r., sygn. I SA/Lu 232/24
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie Asesor sądowy Marcin Małek Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 lipca 2024 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta K. - Zarządu Dróg Miasta K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 19 lutego 2024 r. nr 0601-IEE.7192.9.2023.2 w przedmiocie kosztów egzekucyjnych - oddala skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie postanowieniem z 19 lutego 2024 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie ("organ nadzoru", "organ odwoławczy"), po rozpatrzeniu zażalenia Prezydenta Miasta Krakowa - Zarządu Dróg Miejskich w Krakowie ("wierzyciel") uchylił postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Lublinie ("organ egzekucyjny") z 10 stycznia 2024 r. w przedmiocie obciążenia wierzyciela kosztami postępowania egzekucyjnego i orzekł o wysokości kosztów egzekucyjnych obciążających wierzyciela w kwocie 109,82 zł. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał w sentencji postanowienia przepis art. 64c § 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 ze zm., dalej "u.p.e.a.", "ustawa egzekucyjna").
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia oraz z akt sprawy wynika, że podstawą wszczęcia postępowania egzekucyjnego w stosunku do K. D. ("zobowiązany") był wniosek wierzyciela oraz wystawiony przez niego tytuł wykonawczy z 19 września 2023 r. w celu egzekucji sumy 150 zł, stanowiącej opłatę dodatkową za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdu samochodowego w dniu 3 października 2020 r. w strefie płatnego parkowania w Krakowie. Zawiadomieniem z 28 września 2023 r. organ egzekucyjny zajął wierzytelność zobowiązanego z rachunku bankowego prowadzonego w mBank S.A.
W dniu 4 października 2023 r. zobowiązany złożył zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej, wskazując na błąd co do osoby zobowiązanego. Z przedstawionej kopii faktury wynika, że zobowiązany sprzedał samochód w dniu 23 kwietnia 2020 r. Tym samym zobowiązany udowodnił, że w dniu 3 października 2020 r., czyli w dniu powstania należności pieniężnej z tytułu opłaty dodatkowej za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdu samochodowego nie był już właścicielem pojazdu. Z kopii zawiadomienia o zbyciu pojazdu wynika, że dopiero w dniu 4 października 2023 r. zobowiązany zawiadomił starostę o zbyciu pojazdu.