Interpretacja indywidualna z dnia 16 stycznia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.851.2024.2.MN
W zakresie obowiązków płatnika z tytułu umorzenia kredytów i dokonywania zwrotów.
Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, żePaństwastanowiskowsprawieocenyskutkówpodatkowychopisanegostanufaktycznegoizdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wnioskuowydanieinterpretacjiindywidualnej
31 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 9 grudnia 2024 r. (wpływ 9 grudnia 2024 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanufaktycznegoizdarzeniaprzyszłego
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm. dalej: „Prawo bankowe”) oraz na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 110) i jako specjalistyczny typ banku może wykonywać tylko czynności wymienione w tej ustawie.
Głównym przedmiotem działalności Banku jest udzielanie kredytów zabezpieczonych hipoteką, sklasyfikowane pod pozycją 64.92.Z PKWiU. Działalność Banku podlega nadzorowi państwowego organu sprawującego nadzór nad rynkiem finansowym, którym jest Komisja Nadzoru Finansowego.
Działalność kredytowa Wnioskodawcy
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank zawierał z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (dalej: „Kredytobiorca”) umowy o kredyt na cele mieszkaniowe, niemieszkaniowe oraz na cele konsumpcyjne, denominowane i udzielane w walucie obcej, w szczególności franku szwajcarskim (dalej: „CHF”), dalej określane jako: „Umowy”.
Wskazane Umowy obejmują kredyty udzielone przez Bank, który w latach ubiegłych funkcjonował pod firmami (…) S.A. oraz (…) S.A.
Istotny wpływ na wskazaną działalność Banku i przedmiotowe Umowy ma wydane 3 października 2019 roku przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) orzeczenie w sprawie kredytu indeksowanego do CHF udzielonego przez inny bank. W orzeczeniu TSUE dokonał wykładni przepisów dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 roku w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich na kanwie umowy kredytu indeksowanego do CHF.
TSUE wskazał skutki uznania ewentualnej abuzywności klauzul przeliczeniowych przez sąd krajowy, nie badając jednocześnie ewentualnej abuzywności postanowień umownych. TSUE nie przesądził, że w przypadku ustalenia przez sąd krajowy ewentualnej abuzywności automatycznie nastąpić powinno ustalenie przez sąd nieważności całej umowy. Ocena w tym zakresie pozostaje do rozstrzygnięcia przez sąd krajowy.
Orzeczenie TSUE stanowi ogólne wytyczne dla polskich sądów. Ostateczne rozstrzygnięcia podejmowane są przez polskie sądy na podstawie przepisów UE interpretowanych zgodnie z wyrokiem TSUE, mając na uwadze przepisy prawa krajowego i analizę indywidualnych okoliczności każdej sprawy.
Od dnia wydania orzeczenia TSUE obserwowany jest stały napływ do polskich sądów, pozwów kredytobiorców kwestionujących ważność umów kredytów denominowanych i indeksowanych do CHF, w tym części Umów zawieranych z Bankiem. Jednocześnie w oparciu o dotychczasowe orzecznictwo polskich sądów można mówić o ukształtowaniu się linii orzeczniczej w sprawach kredytów hipotecznych w CHF, która co do zasady jest negatywna dla banków (w przeważającej mierze są to wyroki unieważniające umowy kredytu), przy czym nadal występują orzeczenia korzystne dla banków. Biorąc pod uwagę orzeczenia sądów powszechnych dotyczące umów kredytów denominowanych i indeksowanych do CHF, Bank był zobowiązany do bieżącego rozpoznawania konsekwencji podatkowych tych kredytów, o czym szerzej mowa poniżej.
Pozycja podatkowa Wnioskodawcy
W okresie obowiązywania Umów, Bank rozpoznawał przychody podatkowe, wynikające z zawartych Umów. Przychody te obejmowały między innymi odsetki, prowizje, inne opłaty związane z udzielonym finansowaniem oraz dodatnie różnice kursowe, w tym także z tytułu niezrealizowanych różnic kursowych.
Zmiany w orzecznictwie TSUE oraz kwestionowanie klauzul walutowych, które były uznawane za nieuczciwe lub niedozwolone i wpisywane do rejestru klauzul zakazanych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a także znacząca deprecjacja PLN, która negatywnie wpłynęła na sytuację Kredytobiorców, doprowadziły do rewizji praktyk bankowych dotyczących oferowania Umów.
W wyniku tych zmian, niektórzy Kredytobiorcy decydowali się lub nadal decydują na podjęcie działań prawnych przeciwko Bankowi w ramach postępowania cywilnego. Roszczenia Kredytobiorców zasadniczo koncentrują się na dwóch kwestiach:
- uznania za abuzywne części klauzul zawartych w Umowie;
- uznania zawartej z Bankiem Umowy za nieważną w całości.
Sądy uwzględniając przedmiotowe powództwa orzekają, że klauzule umowne zawarte w Umowach odnoszące się do tabel kursowych publikowanych przez Bank powinny być traktowane jako niedozwolone postanowienia umowne.
Propozycje ugodowe
W obliczu niepewności prawnej dotyczącej Umów i ich wpływu na raportowanie finansowe Banku, Bank dąży do uniknięcia potencjalnych sporów, utrzymania pozytywnych relacji z Kredytobiorcami, a także definitywnego uregulowania zobowiązań wynikających z Umów.
W tym celu Bank oferował i dalej oferuje Kredytobiorcom możliwość zawarcia ugody (zwanych dalej „Ugodą”). Ugody są kierowane do Kredytobiorców, którzy nie wnieśli powództwa przeciwko Bankowi, jak i do tych, którzy już takie działania podjęli.
Ugoda może być podpisana zarówno z Kredytobiorcą, który już uregulował swoje zobowiązania, jak i z tym, który nadal je spłaca. W związku z tym, dla części Ugód Wnioskodawca może być zobowiązany do zapłaty Kredytobiorcy określonej sumy w PLN (dalej: „Wpłata”) i/lub Wnioskodawca może być zobowiązany do zwolnienia Kredytobiorcy z całości lub części długu (umorzenia całości lub części zadłużenia Kredytobiorcy) w zakresie kwoty, stanowiącej różnicę między przeliczonym na PLN saldem kredytu, a ustalonym przez Bank i Kredytobiorcę pozostałym do spłaty zadłużeniem Kredytobiorcy (dalej: „Umorzenie”). W ramach Ugody, Kredytobiorca zgadza się na takie zwolnienie z długu.
W ramach Ugody, w której Wnioskodawca zobowiązuje się do Wpłaty na rzecz Kredytobiorcy, metoda obliczania i wysokość Wpłaty są i będą ustalane indywidualnie między Wnioskodawcą a Kredytobiorcą i mogą różnić się w zależności od przypadku. Zasadniczo wartość Wpłaty będzie i jest obliczana między innymi w oparciu o spłacone przez Kredytobiorcę raty kapitałowo-odsetkowe oraz inne nadpłacone prowizje i opłaty, jak również o wysokość wypłaconego kapitału przez Wnioskodawcę.
Dodatkowo, w ramach Ugody, Bank i Kredytobiorca zgodnie oświadczają, iż:
- nie będą występować w przyszłości względem siebie z roszczeniami wywodzonymi z treści postanowień Umowy, jej zawarcia oraz wykonywania w walucie obcej, w brzmieniu sprzed zmiany Umowy dokonanej Ugodą, ze względu na przyjęte w Ugodzie rozwiązania, w tym zmianę waluty, wysokość i zasady spłaty wierzytelności kredytowej wynikającej z Umowy;
- przewalutowanie, umorzenie przez Bank Kredytu oraz Wpłata na rzecz Kredytobiorcy wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia Stron wynikające z Umowy, a Umowa ulega wygaśnięciu (w sytuacji gdy w ramach Ugody nie pozostaje cześć wierzytelności do spłaty przez Kredytobiorcę).
Równocześnie, w związku ze stosowanym zwolnieniem z długu w ramach Ugody, w celu zastosowania przepisów Rozporządzenia, które może stanowić podstawę do ubiegania się przez Kredytobiorcę o zwolnienie z PIT, niezbędne jest spełnienie przez Kredytobiorcę określonych warunków, co Kredytobiorcy potwierdzają stosownym oświadczeniem, stanowiącym załącznik do Ugody. Kredytobiorca ponosi odpowiedzialność za prawdziwość złożonego oświadczenia. Bank weryfikuje treść oświadczenia stosownie do posiadanych danych we własnych systemach informatycznych.
Po przeprowadzonej weryfikacji treści oświadczenia, w przypadku stwierdzenia, że przesłanki do zaniechania poboru PIT w odniesieniu do określonych kwot wierzytelności kredytowej Kredytobiorcy nie zostały spełnione, Bank stosownie do regulacji ustawy o PIT sporządza informację o wysokości przychodów (PIT-11) oraz przesyła ją Kredytobiorcy realizując tym samym nałożone na niego obowiązki płatnika. Powyższe sytuacje zwolnienia z długu niespełniające warunków do zastosowania zwolnienia w PIT przez Kredytobiorcę, w ramach których Bank realizuje obowiązki płatnika nie są przedmiotem niniejszego wniosku.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Oferowanie kredytobiorcom ugód rozpoczęło się w 2022 r. W konsekwencji, niniejszy Wniosek dotyczy stanu faktycznego począwszy od 2022 r. oraz przyszłych ugód zawieranych na warunkach wskazanych w stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym.
Przed wypłaceniem kwoty określanej jako „Wpłata”, strony Ugody (Wnioskodawca oraz kredytobiorca) dokonują w jej ramach rozliczenia kredytu tak, jak gdyby od daty zawarcia Umowy i jego wypłaty stanowił kredyt w PLN.
Płatność Wpłaty stanowi zwrot przez Wnioskodawcę na rzecz kredytobiorców środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy Umowy przekazali oni na rzecz Wnioskodawcy w ramach spłaty rat kapitałowo - odsetkowych od otrzymanego finansowania bądź jako rozliczenie należności związanych z uprzednio zawartą Umową.
Podpisanie oświadczenia, o którym mowa we wniosku, będącego podstawą do skorzystania z zaniechania poboru podatku w przypadku zwolnienia z długu jest równoznaczne z tym, że kredytobiorca spełnił wszystkie warunki wynikające z Rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe nie jest równoznaczne z tym, że kredytobiorca spełnił wszystkie warunki określone w Rozporządzeniu.
Podpisując wskazane oświadczenie kredytobiorca deklaruje, czy zostały spełnione poszczególne warunki określone w Rozporządzeniu, tj.:
1. kredyt został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej;
2. kredyt został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie;
3. kredytobiorca nie korzystał z zaniechania poboru podatku związanego w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego.
W tym kontekście kredytobiorca może wskazać, że dany warunek nie został spełniony lub został spełniony w części, wraz z określeniem proporcji, w jakiej warunek jest spełniony (druga część zdania dotyczy spełniania warunku, o którym jest mowa w pkt 1 powyżej).
Stosownie do posiadanej wiedzy, Wnioskodawca weryfikuje ponadto, czy kredyt został udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r.
W praktyce biznesowej Wnioskodawcy nie miały miejsca sytuacje, w których umorzono koszty ubezpieczeń.
Zatem z perspektywy Wnioskodawcy, podpisanie oświadczenia przez Kredytobiorcę stanowi jeden z wymogów do zastosowania przepisów Rozporządzenia.
Niemniej, Wnioskodawca wskazuje również, że weryfikuje treść każdego złożonego przez kredytobiorców oświadczenia w oparciu o posiadaną wiedzę, a w konsekwencji przeprowadza weryfikację spełnienia warunków określonych w Rozporządzeniu.
Pytanie
Czy w związku z opisem w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Bank, w odniesieniu do dokonywanych Wpłat oraz zwolnienia z długu (w części dotyczącej kredytów mieszkaniowych), nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-11) i przesłania jej Kredytobiorcy jako podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania Kredytobiorcy, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT?
Państwa stanowiskowsprawie
W związku z opisem w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w ocenie Wnioskodawcy, Bank, w odniesieniu do dokonywanych Wpłat oraz zwolnienia z długu (w części dotyczącej kredytów mieszkaniowych), nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-11) i przesłania jej Kredytobiorcy jako podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania Kredytobiorcy, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.
Uwagi ogólne
Art. 42a ust. 1 ustawy o PIT nakłada obowiązki informacyjne na podmioty dokonujące wypłat należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Obowiązek wystawienia wskazanej w cytowanym przepisie informacji obejmuje wszystkie podmioty, z wyjątkiem osób fizycznych, które nie są przedsiębiorcami.
Celem określenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym Bank ma obowiązek informacyjny wynikający z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, należy zbadać, czy w związku z dokonaniem Wpłaty oraz zwolnienia z długu przez Bank, dochodzi do przysporzenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych od podatku oraz objętych zaniechaniem poboru podatku.
Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o PIT, został zawarty w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.
Zgodnie z pkt 9 tego przepisu źródłem przychodów są: „inne źródła”.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o PIT:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się: „w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art-17”.
Katalog przychodów z „innych źródeł” jest otwarty, a w orzecznictwie i literaturze podkreśla się, że obejmuje on tylko te przychody, które powodują powstanie obowiązku podatkowego, ale nie mieszczą się w innych kategoriach źródeł przychodów określonych w art. 10 ustawy o PIT.
W związku z powyższym, należy ustalić, czy Wpłata i zwolnienie z długu generuje przychód w myśl ustawy o PIT po stronie Kredytobiorcy.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W orzecznictwie i literaturze podkreśla się, że dla uznania świadczenia za przychód podatkowy istotne jest realne przysporzenie majątkowe podatnika. Przychód powstaje tylko wtedy, gdy podatnik uzyskuje rzeczywistą korzyść majątkową, czyli zwiększenie aktywów lub zmniejszenie zobowiązań.
Nie każda kwota otrzymana przez podatnika tworzy przychód podatkowy dla celów PIT. Istotne jest, aby świadczenie skutkowało rzeczywistym wzbogaceniem się podatnika.
Podsumowując, przychód dla celów PIT to konkretny, realny i wymierny przyrost majątkowy, który musi być definitywny.
Brak powstania przychodu podatkowego po stronie Kredytobiorców w zakresie Wpłaty
W analizie przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, kluczowe jest wyjaśnienie definicji „ugody” w kontekście przepisów ustawy o PIT.
W literaturze oraz orzecznictwie podkreśla się, że ugoda ma na celu nadanie pewności i bezsporności już istniejącemu stosunkowi prawnemu. Może ona potwierdzać, modyfikować lub rozwiązywać ten stosunek, ale nie tworzy nowego stosunku prawnego, co zostało wyjaśnione w komentarzu K. Osajdy i W. Borysiaka do art. 917 Kodeksu Cywilnego (Wyd. 32, Warszawa 2024).
Takie rozumienie ugody potwierdza wyrok Sądu Najwyższego z 4 lutego 2004 r., sygn. akt I CK 178/03, który stwierdza, że ugoda reguluje prawa i obowiązki stron w ramach istniejącego stosunku prawnego poprzez wzajemne ustępstwa, nie tworząc nowego stosunku prawnego.
W kontekście omawianej sprawy, Bank zdecydował się na postępowanie ugodowe w obliczu trwających i potencjalnych postępowań sądowych ze strony Kredytobiorców. Ugody zawierane przez Bank mają na celu polubowne rozwiązanie sporów i zapobieżenie przyszłym konfliktom dotyczącym ważności i skuteczności zawartych umów oraz ich poszczególnych klauzul.
Ugoda, będąca podstawą do Wpłaty, wynika z uznania przez Bank i Kredytobiorcę potencjalnych sporów dotyczących umownych postanowień. W wyniku Ugody, Kredytobiorca rezygnuje z dochodzenia roszczeń w zamian za modyfikację warunków Umowy, co nie zakłóca ciągłości i tożsamości wierzytelności wynikającej z Umowy, lecz wprowadza zmiany wynikające z Ugody.
W świetle tych faktów, rozliczenia wynikające z Ugody nie powinny być rozpatrywane oddzielnie od pierwotnej Umowy, gdyż Ugoda wprowadza zmiany do niektórych jej postanowień. Wpłata dokonywana na podstawie Ugody, jest rekompensatą za wcześniejsze płatności Kredytobiorcy, nie prowadząc do sytuacji, w której Kredytobiorca zapłaciłby mniej niż otrzymał.
W związku z tym, w ocenie Banku, Wpłata nie powinna podlegać opodatkowaniu PIT, gdyż nie stanowi faktycznego przyrostu majątku Kredytobiorcy, lecz jedynie częściowe wyrównanie wcześniejszych wydatków. W konsekwencji, po stronie Kredytobiorcy nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego, a tym samym kwoty otrzymane z tytułu Wpłaty nie powinny być zaliczane do przychodów podlegających opodatkowaniu PIT.
Podsumowując, w świetle przedstawionej argumentacji, zawarcie Ugody i otrzymanie Wpłaty nie wpływają na powstanie przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. W związku z tym, Bank nie ma obowiązku, o którym mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, w kontekście dokonywania Wpłat na mocy Ugody.
Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlanie w interpretacjach indywidualnych m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- z 29 lipca 2024 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.514.2024.2.DJ:
W konsekwencji, zwrot przez Bank środków pieniężnych (tytułem uzgodnionej w ugodzie nadpłaty), które wcześniej na mocy umowy kredytu mieszkaniowego Państwo przekazali na rzecz Banku w ramach spłaty rat udzielonego kredytu mieszkaniowego nie będzie stanowił dla Państwa przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie będą mieli Państwo obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od zwróconej przez Bank kwoty, będącej przedmiotem Państwa zapytania.
- z 27 grudnia 2023 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.778.2023.2.ACZ, gdzie organ zgodził się z Wnioskodawcą, że:
W związku z opisaną w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym czynnością dokonywania Zwrotu na mocy ugody, po stronie Kredytobiorcy nie powstaje przychód podatkowy w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...).
Analogiczne stanowisko przyjął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1.MN, z 25 kwietnia 2023 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.184.2023.1.DA, z 9 marca 2023 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.4.2023.1.MS2 i z 18 listopada 2022 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.871.2022.2.LS.
Zaniechanie poboru PIT w odniesieniu do dokonanego zwolnienia z długu
W pierwszej kolejności, Wnioskodawca pragnie stwierdzić, że w ocenie Banku, zwolnienie z długu, tj. kwota umorzonej części kredytu hipotecznego zaciągniętego na zaspokojenie celów mieszkaniowych, stanowi dla Kredytobiorcy przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający, co do zasady, opodatkowaniu PIT.
Równocześnie, zgodnie z § 1 ust. 1 Rozporządzenia:
Zarządza się zaniechanie poboru PIT od kwot:
1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:
a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz
b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;
2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.
Zgodnie z treścią Rozporządzenia, wyłączenie z opodatkowania ma zastosowanie do umorzonych kwot zobowiązań kredytowych na cele mieszkaniowe zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed 15 stycznia 2015 roku przez instytucje upoważnione do udzielania kredytów na mocy odrębnych przepisów, pod warunkiem, że osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytowej nie skorzystała z wyłączenia z opodatkowania dla innego kredytu hipotecznego na inny projekt mieszkaniowy (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) Rozporządzenia).
W tym kontekście, Kredytobiorcy potwierdzają stosownym oświadczeniem stanowiącym załącznik do Ugody, spełnienie warunków wskazanych w tym Rozporządzeniu, co Bank weryfikuje stosownie do posiadanych danych we własnych systemach informatycznych.
W przypadku, gdy z treści oświadczenia Kredytobiorcy bądź w ramach weryfikacji treści tego oświadczenia Kredytobiorcy wynikło, że wymienione w Rozporządzeniu przesłanki do zaniechania poboru podatku nie zostały spełnione, Bank występując w roli płatnika sporządza stosowną informację PIT-11, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT oraz przekazuje ją Kredytobiorcy.
Biorąc pod uwagę powyższe, w stosunku do uzyskanego przez Kredytobiorcę przychodu związanego ze zwolnieniem z długu (umorzeniem wierzytelności względem Banku), znajdzie zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie Rozporządzenia, a w konsekwencji, Bank nie jest zobowiązany sporządzić informacji PIT-11, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT.
Podobne stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej: z 25 kwietnia 2023 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.184.2023.1.DA oraz z 14 kwietnia 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.126.2023.2.MN.
Reasumując, w związku z opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dokonaniem Wpłaty na podstawie Ugody oraz zwolnieniem z długu (w części dotyczącej kredytów mieszkaniowych), Bank nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-11) i przesłania jej Kredytobiorcy jako podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania Kredytobiorcy, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacjiindywidualnej
Reguły dotycząceopodatkowania
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
Źródła przychodów
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Wskazali Państwo, że na podstawie zawieranych ugód dokonują Państwo zwolnienia z długu w odniesieniu do kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe, jak również „Wpłaty” na rzecz Kredytobiorców środków pieniężnych, które wcześniej wpłacali oni na w ramach spłaty kredytów.
Należy zatem przeanalizować skutki podatkowe powyższych czynności.
Skutki podatkowepłatności„Wpłaty”napodstawieugody
Ugoda - jako jeden z typów umów - regulowana jest przepisami Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.
Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.
Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.
W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.
Instytucja kredytu została natomiast uregulowana przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega - co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.
Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.
O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.
Jak wynika z opisu sprawy, wypłacana przez Państwa kwota jest zwrotem na rzecz kredytobiorców środków pieniężnych, które na mocy umowy kredytowej przekazali oni na Państwa rzecz w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania bądź jako rozliczenie należności związanych z uprzednio zawartą umową.
Taka operacja nie spełnia więc celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po stronie Kredytobiorców nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego, bowiem otrzymają oni od Państwa z powrotem zwrot ich własnych środków, które wcześniej wpłacali tytułem spłaty zaciągniętych kredytów. Wypłata ta będzie więc dla kredytobiorców neutralna podatkowo - po ich stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu z tego tytułu.
Tym samym nie będą Państwo zobowiązani do sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-11) i przesłania jej kredytobiorcom, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy.
Zatem Państwa stanowisko dotyczące dokonywanych „Wpłat” jest prawidłowe.
Umorzenie wierzytelności
Odrębną kwestią jest umorzenie wierzytelności, które następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.
Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny:
Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.
Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).
Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Tym samym, umorzoną Państwa kredytobiorcom kwotę wierzytelności z tytułu zaciągniętego kredytu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zaniechanie poborupodatku
Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102) w aktualnie obowiązującym brzmieniu zmienionym Rozporządzeniem Ministra Finansów z 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. 2024 poz. 1912):
1.Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:
1)umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:
a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz
b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;
2)otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.
2.Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:
1)kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);
2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;
3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.
3.W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.
4.W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego
5.Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:
1)jednego gospodarstwa domowego albo
2)więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043).
6.Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.
7.W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b.
Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.
Stosownie do § 4a tego rozporządzenia:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, w przypadku pożyczek, o których mowa w § 3 ust. 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.
Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:
1.Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:
1)udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz
2)zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz
3)zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2.Za kredyt mieszkaniowy uważa się również pożyczkę, o ile spełnia warunki określone w ust. 1.
Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:
1.kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej;
2.kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;
3.kredyt był zabezpieczony hipotecznie;
4.kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie.
Z opisu sprawy wynika, że kredytobiorcy potwierdzają stosownym oświadczeniem spełnienie określonych warunków, a Państwo dodatkowo weryfikują treści oświadczeń złożonych przez kredytobiorców w oparciu o posiadaną wiedzę.
Mając na uwadze powyższe - jeśli kredytobiorcy spełniają wszystkie warunki wynikające z omawianego Rozporządzenia - to mogą skorzystać z zaniechania poboru podatku od umorzonych im kwot wierzytelności z tytułu zaciągniętych kredytów.
W konsekwencji - nie będą Państwo zobowiązani do sporządzania informacji PIT-11 na rzecz kredytobiorców korzystających z umorzenia wierzytelności z tytułu kredytów mieszkaniowych.
Natomiast, jeśli w wyniku weryfikacji treści oświadczenia wyniknie, że wymienione w Rozporządzeniu przesłanki nie zostały spełnione, wówczas na Państwu będzie ciążył obowiązek sporządzenia i przesłania informacji PIT-11, stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem Państwa stanowisko dotyczące sporządzania informacji w przypadku zwolnienia kredytobiorców z długu również jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja ozakresierozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Pouczenie ofunkcjiochronnejinterpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie oprawiedowniesieniaskarginainterpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.