Interpretacja indywidualna z dnia 17 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.646.2024.1.MK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy otrzymywane przez Wnioskodawcę spłaty z tytułu odkupionych wierzytelności pożyczkowych powinny stanowić przychód Spółki leasingowej podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania spłaty wierzytelności,

- czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na odkup wierzytelności pożyczkowych mogą być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów Spółki leasingowej w momencie powstania przychodu z tytułu spłaty danej wierzytelności pożyczkowej, tj. w momencie otrzymania spłat wierzytelności.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca [dalej: „(…)”, „Spółka leasingowa” – przyp. organu] jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka leasingowa w ramach prowadzonej działalności skupi się na finansowaniu (…). Zawierać będzie umowy leasingu zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie Cywilnym, na mocy których przekazywać będzie swoim klientom prawo do kontrolowania użytkowania określonego składnika aktywów przez ustalony czas w zamian za wynagrodzenie oraz umowy pożyczki. Przedmiot leasingu będzie zidentyfikowany, a klient uzyska prawo do niemal wszystkich korzyści ekonomicznych płynących z jego użytkowania oraz prawo do decydowania o sposobach jego wykorzystania. Ponadto, (…) może zawierać umowy pożyczki udzielanej swoim klientom za zakup środka trwałego lub przedmiotu objętego finansowaniem (dalej jako „Pożyczkobiorca”).

Spółka leasingowa planuje zawarcie z (…) Bank S.A. (dalej jako: „Bank”, „(…)” oraz „Kupujący”) umowy cesji wierzytelności, w ramach której zostaną sprzedane na rzecz Banku wierzytelności z tytułu zawieranych przez (…), jako finansującego umów leasingu oraz umów pożyczki (dalej jako: „Umowa”). Nabycie wierzytelności przyjmie formę cesji jawnej, w której Pożyczkobiorcy zostaną zawiadomieni o przelewie praw. Pożyczkobiorcy będą dokonywać spłat na rachunek Spółki leasingowej, która następnie, będzie przekazywać odpowiednią część otrzymanych wpływów do Banku lub dokonywać spłat zobowiązań bezpośrednio na rachunki Banku, stosownie do tego, co zostanie im wskazane w treści zawiadomień o cesji.

Zgodnie z rozważanymi wariantami w zakresie rachunków, na które będą dokonywane spłaty zobowiązań z tytułu umów pożyczkowych została podjęta decyzja, zgodnie z którą Pożyczkobiorcy będą dokonywać spłat zobowiązań na rachunki Spółki leasingowej prowadzone w Banku.

(…) będzie zobowiązany do przekazywania do Banku wpłat dokonanych przez Pożyczkobiorców z tytułu wierzytelności nabytych przez Bank na rachunki finansującego w terminach i na zasadach określonych w Umowie. Sposób rozliczania wpłat dokonywanych przez Pożyczkobiorców, uwzględniający mechanizmy rozliczania wpłat wskazany w dokumentacji umów pożyczek stosowanej przez finansującego, będzie określony w Umowie.

Wierzytelności pożyczkowe, które będą objęte cesją będą wierzytelnościami niewymagalnymi, w stosunku do których naliczają się na bieżąco odsetki. Na dzień stanowiący tzw. datę graniczną poprzedzającą zbycie wierzytelności przez (…) do Banku, nie będą istniały przesłanki do uznania ich za zagrożone nieściągalnością.

W związku z przeniesieniem wierzytelności nastąpi pełen transfer ryzyka związanego z danym portfelem wierzytelności, a Umowa będzie zawierała jedynie standardowe zapisy w zakresie regresu dotyczące przypadków wyłudzenia i nie spełnienia kryteriów klasyfikujących danej wierzytelności do przeniesienia w ramach Umowy.

(…) nie będzie wykazywało tych wierzytelności jako swoich aktywów w sprawozdaniach finansowych.

Wykup wierzytelności z umów przez Bank będzie dotyczył wyłącznie tych umów, w odniesieniu do których Bank dokona pozytywnej weryfikacji spełniania przez Pożyczkobiorców kryteriów oceny ryzyka i przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.

W celu zabezpieczenia odpowiedzialności Spółki leasingowej za stan prawny oraz zabezpieczania wszelkich mogących powstać, także warunkowych i określonych w czasie roszczeń Bank będzie planować:

- zastaw rejestrowy oraz finansowy na rachunku bankowym Spółki leasingowej przeznaczonym do otrzymywania płatności z tytułu umów leasingowych (jeśli spłaty miałyby być dokonywane na taki rachunek), wraz z pełnomocnictwem do tego rachunku,

- kaucję,

- cesję praw (…)

- przewłaszczenie na zabezpieczenie (…) oraz

- cesję praw z ubezpieczeń majątkowych.

Bank będzie uprawniony do dalszego zbywania wierzytelności nabywanych od Spółki leasingowej, w szczególności w trybie transakcji sekurytyzacji.

W ramach Umowy występują dwa rodzaje odkupu wierzytelności. Po pierwsze, Spółka leasingowa jest zobowiązana nabyć zwrotnie od Banku wierzytelności uznane za wadliwe za cenę stanowiącą różnicę pomiędzy zapłaconą przez Bank ceną, przypadającą na dane wierzytelności, a kwotami otrzymanymi przez Bank z tytułu kapitałowych opłat leasingowych/rat pożyczek. Zwrócenie się o odkup wierzytelności musi nastąpić w terminie 3 miesięcy od daty zakupu wierzytelności. Po drugie, Umowa dopuszcza także odkup zwrotny dla celów sekurytyzacji tych wierzytelności, w takiej sytuacji warunki odkupu będą negocjowane odrębnie.

Wynagrodzeniem z tytułu nabycia wierzytelności pożyczkowych będzie prowizja związana z udostępnieniem wynagrodzenia.

Z perspektywy ceny należnej (…) od Banku cena za wierzytelność zawierać będzie cenę za cześć nominalną wierzytelności oraz za część odsetkową.

Bank będzie nabywał wierzytelność po cenie wyższej niż wartość nominalna wierzytelności, co wynika z faktu, iż część wynagrodzenia związanego z podpisaniem umowy pożyczki pozostanie w Spółce leasingowej, umożliwiając generowanie marży z prowadzonej działalności. Równocześnie będzie on otrzymywał przychody odsetkowe z tytułu umowy pożyczki, które na moment przejęcia wierzytelności nie będą stanowiły odsetek naliczonych. Cena za wartość kapitałową będzie wynosiła wartość kapitału przenoszonego na Bank, natomiast za odsetki Bank zapłaci dodatkową płatność na rzecz (…). Równocześnie (…) zapłaci X commitment fee za udostępnienie finansowania poprzez nabycie wierzytelności, a tym samym umożliwienie (…) zawiązywania nowych kontraktów pożyczki z nowymi z kontrahentami.

Pytania

1. Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę spłaty z tytułu odkupionych wierzytelności pożyczkowych powinny stanowić przychód Spółki leasingowej podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania spłaty wierzytelności?

2. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na odkup wierzytelności pożyczkowych mogą być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów Spółki leasingowej w momencie powstania przychodu z tytułu spłaty danej wierzytelności pożyczkowej, tj. w momencie otrzymania spłat wierzytelności?

Państwa stanowisko w sprawie

1) Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez Spółkę leasingową spłaty z tytułu odkupionych wierzytelności pożyczkowych powinny stanowić przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania spłaty wierzytelności.

2) Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione przez Spółkę leasingową na odkup wierzytelności pożyczkowych mogą być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w momencie powstania przychodu z tytułu spłaty danej wierzytelności pożyczkowej, tj. w momencie otrzymania spłat wierzytelności.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1.

Jak wskazuje art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15ba ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku nabycia w ramach jednej transakcji co najmniej 100 wierzytelności bez wyodrębnienia ceny nabycia poszczególnych wierzytelności (pakiet wierzytelności) dochód z pakietu wierzytelności stanowi nadwyżka przychodów uzyskanych z wierzytelności wchodzących w skład pakietu wierzytelności nad kosztem nabycia pakietu wierzytelności.

Zgodnie z art. 15ba ust. 2 ustawy o CIT, przez przychody uzyskane z wierzytelności wchodzących w skład pakietu wierzytelności rozumie się środki lub wartości otrzymane w wyniku uregulowania tych wierzytelności lub środki lub wartości ze zbycia całości albo części wierzytelności wchodzących w skład danego pakietu wierzytelności, z wyjątkiem opłat, odsetek, odsetek za opóźnienie w zapłacie zobowiązań i kar, naliczonych po dniu nabycia pakietu wierzytelności.

Stosownie do art. 15ba ust. 3 ustawy o CIT, przez koszt nabycia pakietu wierzytelności rozumie się cenę nabycia takiego pakietu wierzytelności.

W myśl art. 15ba ust. 4 ustawy o CIT, koszty nabycia pakietu wierzytelności potrąca się w okresie rozliczeniowym, w którym osiągnięty został przychód z wierzytelności wchodzących w skład pakietu wierzytelności, do wysokości odpowiadającej temu przychodowi.

Natomiast zgodnie z art. 15ba ust. 5 ustawy o CIT, przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do nabycia pojedynczej wierzytelności.

Zgodnie zatem z dyspozycją wyrażoną w cyt. powyżej art. 15ba ust. 4 CIT, koszty nabycia pakietu wierzytelności oraz zgodnie z art. 15ba ust. 5 ustawy o CIT koszty nabycia pojedynczej wierzytelności, potrąca się w okresie rozliczeniowym, w którym osiągnięty został przychód z wierzytelności wchodzących w skład pojedynczej wierzytelności, do wysokości odpowiadającej temu przychodowi.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W myśl art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3 ww. ustawy, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f ww. ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w odniesieniu do otrzymanych przez Spółkę leasingową od Pożyczkobiorców spłat odkupionych od Banku wierzytelności pożyczkowych, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać te spłaty jako przychody podatkowe zgodnie z dyspozycją art. 15ba ust. 2 ustawy o CIT (tj. przychody uzyskane z pakietu wierzytelności). Przychód ten będzie powstawał zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, tj. w dacie otrzymania całości lub części spłaty wierzytelności pożyczkowej od Pożyczkobiorcy.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 2020 r., sygn. II FSK 2027/18, zgodnie z którym: „Do przychodów uzyskanych ze spłaty wierzytelności winno się zaliczyć kwoty wpłacane przez dłużników w miarę ich uzyskiwania, tj. w dacie ich wpływu na rachunek bankowy.”.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych wydanych w sprawach o podobnych stanach faktycznych, m.in.:

- z dnia 12 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.521.2023.1.BJ;

- z dnia 15 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.4.2023.2.AR, w której organ uznał, że: „W przypadku spłat otrzymanych z tytułu odkupionych przez Państwa od SPV Wierzytelności Pożyczkowych będą one stanowiły przychód do opodatkowania. Przychód ten powstanie z chwilą otrzymania spłaty. Jednocześnie cena nabycia odkupionych Wierzytelności Pożyczkowych będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów i będziecie Państwo uprawnieni do rozpoznania ww. kosztu w kwocie odpowiadającej kwocie uzyskanego przychodu, określonego w art. 15ba ust. 2 ustawy o CIT (tj. spłaty Wierzytelności lub jej części), do momentu zrównania się przychodu ze spłaty Wierzytelności z kwotą poniesionego na jej nabycie wydatku - z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 39a ustawy o CIT.”.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że powyższa metodologia rozpoznawania przychodów będzie miała zastosowanie zarówno w odniesieniu do przychodów z tytułu spłat odkupionych wierzytelności pożyczkowych w pakiecie spełniającym warunki, o których mowa w art. 15ba ustawy o CIT, jak i w odniesieniu do przychodów z tytułu spłat odkupionych wierzytelności pożyczkowych, które nie zostały nabyte w pakiecie co najmniej 100 wierzytelności. Niemniej jednak, z założenia incydentalnego dokonywania odkupów powyższe przepisy będą miały w niniejszym przypadku odniesienie do pojedynczej wierzytelności.

Przepisy dot. pakietów wierzytelności zostały wprowadzone do ustawy o CIT począwszy od 2019 r. ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, dalej: „ustawa nowelizująca”).

Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy nowelizującej celem wprowadzenia tych przepisów było ułatwienie rozliczeń podatkowych przedsiębiorstw obracających wierzytelnościami polegające na „(...) braku konieczności „proporcjonalnego” rozliczania uśrednionych dla każdej wierzytelności wchodzącej w skład „pakietu” kosztów jej nabycia. Dany pakiet wierzytelności traktowany byłby jednorodnie, tak jak pojedynczy składnik majątku objęty jednym kosztem nabycia.”. Tym samym koszty nabycia wierzytelności bądź pakiety wierzytelności są rozpoznawane wprost w kwocie odpowiadającej kwocie uzyskanego z niej przychody, do momentu zrównania się przychodu ze spłaty wierzytelności (pakietu wierzytelności) z kwotą poniesionego na jej (jego) nabycie wydatku (tj. innymi słowy, do momentu rozliczenia całości wydatków na nabycie określonej wierzytelności bądź pakietu wierzytelności).

Z uzasadnienia do ustawy nowelizującej wynika również, że „Odejście o „proporcjonalnego” rozliczania kosztów nabycia wierzytelności będzie stosowane również do nabycia pojedynczej wierzytelności lub grupy pojedynczych wierzytelności (tj. takich w których można ustalić cenę nabycia określonej wierzytelności).”.

Powyższe znajduje potwierdzenie w przepisie art. 15ba ust. 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym przepisy art. 15ba ust. 1-4 dotyczące nabycia pakietów wierzytelności stosuje się odpowiednio do nabycia pojedynczej wierzytelności.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe świadczy o tym, że te same zasady opodatkowania spłaty nabytych wierzytelności należy w pełni stosować zarówno do pakietów jak i do pojedynczych wierzytelności. W przypadku braku pakietu wierzytelności w rozumieniu art. 15ba ustawy o CIT, każda z nabytych wierzytelności w ramach podziału będzie stanowiła „pojedynczą wierzytelność”, równą wartości należności głównej oraz naliczonych odsetek (należności ubocznej, która jest z główną bezpośrednio związana).

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy tożsame podejście będzie miało zastosowanie bez względu na fakt czy wierzytelności byłyby odkupywane w pakiecie, o którym mowa w art. 15ba ustawy o CIT, czy będą odkupywane poza pakietem, wówczas wskazane powyższej zasady będą miały zastosowanie do każdej pojedynczej wierzytelności. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sprawach o podobnych stanach faktycznych, w tym m.in.:

•z dnia 16 kwietnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.39.2024.4.SP;

•z dnia 21 października 2022 r, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.568.2022.2.SH;

•z dnia 16 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.42.2022.4.PB:

„Do przychodów z wierzytelności/pakietu wierzytelności zalicza się środki otrzymane w wyniku uregulowania tych wierzytelności lub środki ze zbycia całości lub części wierzytelności wchodzących w skład danego pakietu, z wyjątkiem opłat, odsetek za opóźnienie w zapłacie zobowiązań i kar, naliczonych po dniu nabycia pakietu wierzytelności. Przychodowi temu towarzyszą koszty uzyskania przychodów w wysokości ceny zapłaconej za nabyte wierzytelności, potrącane zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15ba ust. 3 i 4 w zw. z ust. 5 u.p.d.o.p. oraz z zastosowaniem art. 16 ust. 1 pkt 39a u.p.d.o.p. Dochodem zaś jest nadwyżka przychodów uzyskanych z wierzytelności wchodzących w skład pakietu lub pojedynczej wierzytelności nad kosztem nabycia całego pakietu/pojedynczej wierzytelności.”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy przychód z tytułu spłat odkupionych od Banku wierzytelności pożyczkowych będzie powstawał zgodnie z art. 15ba ustawy o CIT, w dacie otrzymania całości lub części spłaty wierzytelności pożyczkowej od Pożyczkobiorcy.

Ad 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem polskich organów podatkowych, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazuje art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15ba ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku nabycia w ramach jednej transakcji co najmniej 100 wierzytelności bez wyodrębnienia ceny nabycia poszczególnych wierzytelności (pakiet wierzytelności) dochód z pakietu wierzytelności stanowi nadwyżka przychodów uzyskanych z wierzytelności wchodzących w skład pakietu wierzytelności nad kosztem nabycia pakietu wierzytelności.

Zgodnie z art. 15ba ust. 2 ustawy o CIT, przez przychody uzyskane z wierzytelności wchodzących w skład pakietu wierzytelności rozumie się środki lub wartości otrzymane w wyniku uregulowania tych wierzytelności lub środki lub wartości ze zbycia całości albo części wierzytelności wchodzących w skład danego pakietu wierzytelności, z wyjątkiem opłat, odsetek, odsetek za opóźnienie w zapłacie zobowiązań i kar, naliczonych po dniu nabycia pakietu wierzytelności.

Stosownie do art. 15ba ust. 3 ustawy o CIT, przez koszt nabycia pakietu wierzytelności rozumie się cenę nabycia takiego pakietu wierzytelności.

W myśl art. 15ba ust. 4 ustawy o CIT, koszty nabycia pakietu wierzytelności potrąca się w okresie rozliczeniowym, w którym osiągnięty został przychód z wierzytelności wchodzących w skład pakietu wierzytelności, do wysokości odpowiadającej temu przychodowi.

Natomiast zgodnie z art. 15ba ust. 5 ustawy o CIT, przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do nabycia pojedynczej wierzytelności. Zgodnie zatem z dyspozycją wyrażoną w cyt. powyżej art. 15ba ust. 4 CIT, koszty nabycia pakietu wierzytelności oraz zgodnie z art. 15ba ust. 5 ustawy o CIT koszty nabycia pojedynczej wierzytelności, potrąca się w okresie rozliczeniowym, w którym osiągnięty został przychód z wierzytelności wchodzących w skład pakietu wierzytelności/pojedynczej wierzytelności, do wysokości odpowiadającej temu przychodowi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w części niepokrytej przychodami uzyskanymi z nabytych wierzytelności, w tym nabytego pakietu wierzytelności.

Z powołanych regulacji wynika zasada odpowiedniości (adekwatności) potrącania kosztów z przychodami. Oznacza to, że osiągnięcie części oczekiwanego przychodu powinno skutkować rozpoznaniem kosztu uzyskania przychodu „wprost” w kwocie odpowiadającej kwocie uzyskanego przychodu, do momentu zrównania się przychodu ze spłaty wierzytelności (pakietu wierzytelności) z kwotą poniesionego na jej (jego) nabycie wydatku.

W odniesieniu do otrzymanych przez Wnioskodawcę od Pożyczkobiorców spłat odkupionych od Banku wierzytelności pożyczkowych, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać te spłaty jako przychody podatkowe zgodnie z dyspozycją art. 15ba ust. 2 ustawy o CIT (tj. przychody uzyskane z pakietu wierzytelności). Przychód ten będzie powstawał zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, tj. w dacie otrzymania całości lub części spłaty wierzytelności pożyczkowej od Pożyczkobiorcy.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że wydatki poniesione na odkup od Banku uprzednio zbytych wierzytelności pożyczkowych - tj. cena zapłacona za nabywane wierzytelności, bezpośrednio związane z odkupem (nabyciem) wierzytelności i ponoszone w celu uzyskania spłaty wierzytelności będą stanowić koszt uzyskania przychodów po stronie Wnioskodawcy na podstawie art. 15ba ust. 4 ustawy o CIT (tj. koszt nabycia pakietu wierzytelności). Konsekwentnie, zgodnie z tym przepisem wydatki na odkup wierzytelności pożyczkowych będą potrącalne w okresie rozliczeniowym, w którym osiągnięty został przychód z tytułu spłaty przez Pożyczkobiorców odkupionych wierzytelności pożyczkowych, do wysokości odpowiadającej temu przychodowi - z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 39a ustawy o CIT.

Analogiczne stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w cytowanych powyżej interpretacjach indywidualnych wydanych w sprawach o podobnych stanach faktycznych, m.in. z dnia 15 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.4.2023.2.AR oraz z dnia 12 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.521.2023.1.BJ.

Jednocześnie, jak wskazano w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1, powyższa metodologia rozpoznawania kosztów będzie miała zastosowanie zarówno w odniesieniu do kosztów wynikających z odkupu wierzytelności pożyczkowych w pakiecie spełniającym warunki o których mowa w art. 15ba ustawy o CIT, jak i w odniesieniu do kosztów związanych z wierzytelnościami pożyczkowymi, które nie zostały nabyte w pakiecie co najmniej 100 wierzytelności (wówczas wskazane powyżej zasady będą miały zastosowanie do każdej pojedynczej wierzytelności).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków poniesionych na odkup od Banku uprzednio zbytych wierzytelności pożyczkowych na podstawie art. 15ba ust. 4 ustawy o CIT w okresie rozliczeniowym, w którym osiągnięty został przychód z tytułu spłaty przez Pożyczkobiorców odkupionych wierzytelności pożyczkowych, do wysokości odpowiadającej temu przychodowi - z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 39a ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.