Interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.564.2024.1.KW

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy produkowane przez Spółkę paliwa stanowią produkt, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT - jest prawidłowe;
• czy ((...)) stanowi produkt dotychczas nieoferowany, a tym samym, zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, fakt osiągnięcia przychodów ze sprzedaży ((...)) uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT- jest nieprawidłowe;
• czy Koszty Promocyjne wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT - jest prawidłowe;
• czy wzrost przychodów ze sprzedaży produktów, który nastąpi tylko w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT dwóch lat podatkowych uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT - jest prawidłowe;
• czy uzyskanie wartościowego wzrostu globalnego poziomu przychodów ze sprzedaży produktów, do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, stanowi spełnienie warunku zwiększenia przychodów ze sprzedaży, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi na ekspansję.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką dominującą zintegrowanego ((...)), prowadzącego działalność w (…). Spółka jest jednostką dominującą Grupy Kapitałowej ((...)) (dalej: „A”). Do głównych obszarów działalnością A. należą: (...). A. prowadzi także działania w sektorze poszukiwania, rozpoznawania i wydobycia węglowodorów. Działalność A. obejmuje również (…), a także, magazynowanie, sprzedaż i dystrybucję (...).

Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wytwarzanie i przetwarzanie produktów (...). (...) stanowi dla Spółki surowiec wykorzystywany do produkcji szerokiej gamy produktów takich jak (...).

W (…) w (...) poddawana jest serii testów sprawdzających m.in. jej lepkość i gęstość. Testowanie jakości surowca jest pierwszym etapem procesu produkcyjnego, który jest niezbędny do uzyskania produktu końcowego najwyżej jakości, spełniającego normy wyznaczone odpowiednimi przepisami. Następnie surowiec poddawany jest odsalaniu, odwadnianiu i eliminacji zanieczyszczeń. Kolejnym etapem produkcji jest podgrzewanie (...) w specjalnym piecu celem zmiany stanu skupienia (...) - proces ten służy wydzieleniu poszczególnych frakcji.

Podczas destylacji (...) w pierwszej kolejności uwalniane są (...) (służące do produkcji (...)), następnie otrzymywane są frakcje (…), frakcje służące do produkcji (...) czy ciężkie (...). Frakcje (…) służące produkcji (...) w kolejnych etapach produkcji przekazywane są do kolumn stabilizacyjnych, gdzie podlegają dodatkowemu oczyszczeniu i dokładniejszemu oddzieleniu. Następnie poddawane są procesom (...), poprawiającym jakość, zwiększającym liczbę oktanową i dodatkowo oczyszczającym (...).

Wyprodukowanie mieszanki (...)polega na połączeniu odpowiednio dobranych komponentów będących produktami w procesach dalszej przeróbki frakcji pochodzących z rozdestylowania (...). W przypadku (…) są to przede wszystkim pochodzące z (...) oraz z (...). W przypadku oleju napędowego są to frakcje olejowe o odpowiednich właściwościach, poddawane po przejściu przez szereg instalacji odsiarczania.

W prowadzonym procesie produkcyjnym przeprowadzane jest również komponowanie (…) oraz uszlachetnianie (...) polegające na wprowadzeniu pakietu dodatków uszlachetniających, takich jak: przeciwutleniacze, dodatki smarnościowe czy inhibitory korozji. Podczas wskazanych procesów wykorzystywane są półprodukty nabywane m.in. od innych podmiotów z A. W zależności od zapotrzebowania klientów produktem finalnym może być (...) do sprzedaży na stacjach paliw lub (...), które jest uszlachetniane dopiero w bazie magazynowej. W przypadku (…) bazowej w bazach magazynowych/terminalach do takiej (…) dozowany jest w odpowiedniej ilości (…). Po wprowadzeniu (...) (...) staje się produktem, o jakości pozwalającej na dopuszczenie do sprzedaży. Następnie wyprodukowane paliwa, spełniające normy jakościowe, dostarczane są m.in. na (...) należące do Spółki skąd trafiają do klientów.

Powyższe procesy przeprowadzane są na wyspecjalizowanym kompleksie instalacji obejmującym m.in. (...)

Branża w której działa Wnioskodawca jest ściśle regulowana prawodawstwem krajowym oraz europejskim, tym samym paliwa Spółki muszą spełniać wymagania jakościowe, związane m.in. ze składem paliwa. W związku ze zmniejszaniem negatywnego wpływu sektora transportu na środowisko naturalne od 1 stycznia 2024 r. wprowadzona została nowa (...) z zawartością do (...), która docelowo ma zastąpić (...) zawierającą do (...). Wnioskodawca stosując się do regulacji krajowych i zagranicznych również wprowadził do swojej oferty w 2024 r. nowe (...) zgodne z wymogami w zakresie zawartości (...) w składzie. Niemniej, obecnie w ofercie Spółki dostępna jest również (...) o liczbie oktanowej (...).

Dla nabywców, a także w ramach wewnętrznych procesów (...) o nowym składzie jakościowym traktowane są jako odrębne pozycje katalogowe, determinowane jest to zarówno regulacjami prawnymi w zakresie obrotu paliwami jak i potrzebami wewnętrznymi Spółki w zakresie ewidencji sprzedaży.

Ze względu na konkurencyjny rynek, na którym działa Spółka, Wnioskodawca w toku prowadzonej działalności cyklicznie prowadzi kampanie promocyjne (dalej: „Kampanie (...)”), których celem jest promocja produktów Spółki oraz zwiększenie bazy klientów. Ponadto, w celu zachęcenia klientów do zakupów w trakcie trwania Kampanii (...), Spółka oferuje klientom rabat na wybrane (...) dostępnych na (...). W ramach Kampanii (...) transmitowane są/będą m.in. spoty reklamowe informujące o (...), które objęte są promocją. Podstawowym założeniem promocji oraz powiększania bazy klientów jest zwiększenie przychodów uzyskiwanych przez Spółkę z tytułu sprzedaży (...). Promocja w ramach Kampanii (...) kierowana jest do podmiotów niestanowiących podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, podmioty powiązane nabywają od Spółki (...) po cenach rynkowych, jednak poziom sprzedaży do podmiotów powiązanych jest niezależny od prowadzonych działań promocyjnych. Głównymi odbiorcami promocji prowadzonej w ramach Kampanii paliwowych są klienci detaliczni nabywający (...) na (...) Wnioskodawcy.

W celu dotarcia do szerokiego grona klientów Kampanie (...) prowadzone są m.in. z wykorzystaniem strategii marketingowej 360 stopni tj. za pomocą wielu różnych kanałów i platform komunikacji z klientem. Podczas Kampanii (...) wykorzystywany jest szeroki zakres środków przekazu m.in.: telewizja, radio, prasa, kino oraz reklamy zamieszczane online, a także reklamy zewnętrzne umieszczane m.in. na bilbordach.

Wnioskodawca w toku realizacji Kampanii (...) współpracuje z agencją reklamową w zakresie opracowania koncepcji kreatywnej i produkcji materiałów. Spółka nawiązała również współpracę z domem mediowym odpowiedzialnym za zakup powierzchni i czasu reklamowego. w ww. środkach przekazu. Dom mediowy w ramach planowania i zakupu kampanii TV dokonuje na rzecz Spółki zakupu czasu reklamowego na kanałach kluczowych polskich stacji telewizyjnych.

Prace realizowane przed dom mediowy obejmują m.in.:

• planowanie kampanii (estymacja zasięgów, oszacowanie kosztów cennikowych, weryfikacja dopasowania pakietów stacji tematycznych, ustalenie SOV i SOS stacji);
• przygotowanie zleceń pakietowych GRP do stacji tematycznych;
• bieżący monitoring kampanii;
• optymalizacja przebiegu i wzmocnienie udziału poszczególnych stacji w celu zwiększenia zasięgu kampanii;
• przygotowanie raportu i protokołu odbioru usługi.
• Przygotowywane przez kontrahenta raporty i protokoły odbioru usług umożliwiają ocenę skuteczności realizowanych Kampanii (...), zawierają m.in. informacje o zasięgu emitowanych materiałów reklamowych.

W związku z prowadzonymi Kampaniami paliwowymi Wnioskodawca ponosi i/lub będzie ponosił następujące koszty:

• wynagrodzenie agencji reklamowej należne za opracowanie koncepcji kreatywnej i produkcję materiałów reklamowych;
• wynagrodzenie prowizyjne i godzinowe domu mediowego;
• zakupu powierzchni i czasu reklamowego za pośrednictwem domu mediowego.

- (dalej „Koszty Promocyjne”).

Współpraca z profesjonalnymi podmiotami umożliwia Wnioskodawcy tworzenie wysokiej jakości materiałów reklamowych, a następnie ich dystrybucję w sposób zapewniający dotarcie do szerokiego grona potencjalnych klientów. Działania promocyjne stanowią istotny aspekt w rozwoju działalności Spółki, a także pozytywnie wpływają na osiągane przychody ze sprzedaży.

Wraz ze wzrostem sprzedaży w zakresie oferowanych paliw oraz sprzedażą (...) dotychczas nieoferowanego ((...)), w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego poniesienia Kosztów Promocyjnych, Spółka uzyskała w latach 2022 - 2023 oraz ma szansę uzyskać w przyszłości wyższe przychody z tytułu sprzedaży dotychczas oferowanych (...) w porównaniu do ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia Kosztów Promocyjnych. W związku z wprowadzeniem od 1 stycznia 2024 r. (…) Spółka osiągnie w latach 2024-2025 przychody z tytułu wprowadzenia do oferty nowych Produktów.

W przypadku braku spełnienia warunku, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży Produktów, Spółka odpowiednio doliczy kwotę uprzednio odliczoną.

Wytworzone przez Wnioskodawcę paliwa są odpłatnie zbywane m.in. do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w stosunku do Spółki.

W tym zakresie Spółka planuje skorzystać z preferencji podatkowej, wskazanej w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT (dalej: “ulga na ekspansję”) i w konsekwencji dokonywać odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, Kosztów Promocyjnych jako kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów.

Spółka zamierza dokonywać odliczenia w przyszłości zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności zaznacza, że:

• wszystkie opisane wyżej koszty stanowiły/stanowią/będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP;
• Spółka uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych;
• korzystając z ulgi na ekspansję, Spółka nie odliczy więcej niż 1 000 000 zł w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów;
• weryfikując spełnienie warunku skorzystania z ulgi na ekspansję, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, Spółka uwzględni wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;
• Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT wskazanych w art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT;
• Spółka planuje dokonać odliczenia zgodnie z art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT, tj. w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesie Koszty Promocyjne, a w przypadku poniesienia straty albo uzyskania dochodu niższego od kwoty przysługujących Spółce odliczeń, dokona odliczeń - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym Spółka skorzysta lub będzie miała prawo skorzystania z odliczenia;
• Koszty Promocyjne nie zostały i nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie ani nie zostały i nie zostaną przez Wnioskodawcę odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT.

Pytania

1)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym produkowane przez Spółkę paliwa stanowią produkt, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT? (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

2)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym (...) stanowi produkt dotychczas nieoferowany, a tym samym, zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, fakt osiągnięcia przychodów ze sprzedaży (...) uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT? (stan faktyczny)

3)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Koszty Promocyjne wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT? (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

4)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wzrost przychodów ze sprzedaży produktów, który nastąpi tylko w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT dwóch lat podatkowych uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT? (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

5)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym uzyskanie wartościowego wzrostu globalnego poziomu przychodów ze sprzedaży produktów, do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, stanowi spełnienie warunku zwiększenia przychodów ze sprzedaży, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT? (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1)

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym produkowane paliwa stanowią produkt w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Ad 2)

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym (…) stanowi produkt dotychczas nieoferowany, a tym samym, zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, fakt osiągnięcia przychodów ze sprzedaży (…) uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT.

Ad 3)

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Koszty Promocyjne wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT.

Ad 4)

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wzrost przychodów ze sprzedaży produktów, który nastąpi tylko w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT dwóch lat podatkowych uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT.

Ad 5)

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym uzyskanie wartościowego wzrostu globalnego poziomu przychodów ze sprzedaży produktów, do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, stanowi spełnienie warunku zwiększenia przychodów ze sprzedaży, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Przepisy dotyczące ulgi na ekspansję

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym. Stosownie do art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT, przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

W myśl art. 18eb ust. 3 ustawy o CIT, przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W świetle art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Natomiast stosownie do art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT, przy ustalaniu spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 ustawy o CIT, w przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej.

Stosownie do art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

W myśl art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Z kolei w świetle art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Wreszcie zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Uzasadnienie do Pytania 1

Stosownie do art. 18eb ust 1 ustawy o CIT ulga na ekspansję stanowi preferencję przysługującą podatnikom uzyskującym przychody inne, niż z zysków kapitałowych i ponoszącym koszty uzyskania przychodów w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Zgodnie z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT produktami w rozumieniu przepisów dotyczących ulgi na ekspansję są rzeczy wytworzone przez podatnika. Przy czym definiując pojęcie „rzeczy” należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny. Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami są tylko przedmioty materialne. Ustawy podatkowe nie definiują pojęcia „wytworzenia”, tym samym posłużyć się wykładnią językową wskazanego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/szukaj/wytwarza%C4%87.html) „wytwarzać” oznacza m.in. „zrobić, wyprodukować coś”. Pochodzący od słowa wytwarzać odczasownikowy imiesłów bierny „wytworzony” oznacza zatem: „zrobiony, wyprodukowany”.

Przenosząc powyższe na grunt art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT, przyjąć należy, że użyta w tym przepisie fraza: „rzeczy wytworzone przez podatnika” oznacza „przedmioty materialne zrobione (wyprodukowane) przez podatnika”. Oznacza to zatem, że warunkiem skorzystania z ulgi na ekspansję jest wyprodukowanie przez podatnika (a nie przez podmioty trzecie) czegoś, co jest przedmiotem materialnym, przy czym przepis art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT (ani żaden inny), nie określa (a zatem nie zawiera ograniczeń) co do sposobu, metody lub technologii wytworzenia rzeczy.

Przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego działalność Wnioskodawcy związana z produkcją (...) niewątpliwie stanowi wytworzenie przedmiotu materialnego. Wnioskodawca nabywa niezbędne surowce oraz komponenty (w tym (...) stanowiące dodatki do paliwa odpowiadające za jego funkcjonalności m.in. utrzymanie odpowiedniej konsystencji). Surowce oraz komponenty w toku produkcji poddawane są licznym procesom m.in. (...) (...) przetwarzana jest na instalacjach umożliwiających proces (...), a także na pozostałych instalacjach wspomagających. Wytworzenie (...) oraz (...) wymaga od Wnioskodawcy posiadania wyspecjalizowanego kompleksu instalacji (m.in. urządzeń grzewczych, instalacji służących do destylacji, instalacji wspomagających), a także zatrudnienia specjalistów przeprowadzających i nadzorujących proces produkcyjny. Powstanie produktu końcowego jakim jest (...). spełniające normy jakościowe wymaga poddania (...) oraz komponentów serii rozbudowanych procesów technologicznych.

Złożoność procesów przeprowadzanych w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy dowodzi, że wytwarzane (...) mieszczą się w dyspozycji art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Równocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawca produkuje i wprowadza (...) na rynek, ponosi odpowiedzialność za ich jakość wobec osób trzecich, a także spoczywa na nim ryzyko ekonomiczne związane z wynikami sprzedaży produktu.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym produkowane przez Spółkę (...) stanowią produkt w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Uzasadnienie do Pytania 2

W świetle art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „produktów dotychczas nieoferowanych”, definicją objęto jedynie pojęcie "produktów" jako rzeczy wytworzonych przez podatnika, przy czym pojęcie "rzeczy" należy odnieść do definicji zawartej w art. 45 Kodeksu Cywilnego. Z kolei zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pl/oferowa%C4%87) "oferować" to przedkładać ofertę, proponować jakiś produkt, usługę lub pomoc. Przyjmując wykładnię językową za "produkt dotychczas nieoferowany" należy uznać rzecz (przedmiot materialny) wytworzoną przez podatnika, której nie miał dotychczas w swojej ofercie, nie proponował dotychczas jej sprzedaży.

Wprowadzona do oferty Wnioskodawcy (...) charakteryzuje się odmiennym od dotychczas oferowanych (...) - różnica związana jest z maksymalną (...) - oferowana przez Wnioskodawcę do 31 grudnia 2023 r. (...) zawierała maksymalnie do (...), natomiast dostępna od 1 stycznia 2024 r. (...) zawiera maksymalnie do (...). W tym zakresie wskazać należy, że (...) ze względu na różnice w składzie chemicznym wykazuje odmienne właściwości niż dostępna dotychczas (...).

Ponadto, wprowadzenie do produkcji (...) wymagało od Wnioskodawcy przeprowadzenia szeregu prac i badań w celu opracowania optymalnego składu produktu pod względem spełniania norm jakościowych jak i ekonomicznym. Rozpoczęcie produkcji (...) wymagało również przeprowadzenia szeregu badań i testów w celu weryfikacji spełnienia przez (...) wszystkich niezbędnych norm jakościowych.

Podkreślić należy, że wprowadzenie (...) implikowało konieczność weryfikacji przez klientów Spółki dostosowania ich pojazdów do nowego (...) ((...) może dotyczyć starszych modeli samochodów np. z zasilaniem gaźnikowym). W ocenie Wnioskodawcy, możliwa niekompatybilność (...) z niektórymi typami pojazdów (dla których stosowana może być (...)), dowodzi iż, jest to produkt o właściwościach tak istotnie różnych od dotychczas oferowanego (...), iż stanowi ona produkt nowy, dotychczas nieoferowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Ponadto stanowiska wydające (...) (dystrybutory i pistolety wydawcze) są oznaczone naklejką „(...)” w celu informowania klienta.

W treści art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT znajduje się spójnik rozłączny „lub”, warunkując tym samym nabycia uprawnienia do skorzystania z ulgi na ekspansję spełnieniem jednego z warunków wskazanych w przepisie - tj. zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnięcia przychodu ze sprzedaży produktu dotychczas nieoferowanego. Tym samym, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi na ekspansję w przypadku osiągnięcia przychodów z produktów dotychczas nieoferowanych, lub dotychczas nieoferowanych w danym kraju. Powyższe zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: “Dyrektora KIS” lub “Organ”) w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2023 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.262.2023.2.AWO, w której Organ stwierdził, że “w sytuacji spełnienia tylko jednej - z opisanych w art. 26gb ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanek - będzie więc Pan nadal uprawniony do skorzystania z ulgi prowzrostowej/na ekspansję”.

W ocenie Wnioskodawcy wymóg osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych należy rozumieć jako wymóg osiągnięcia przychodu z jakiegokolwiek produktu dotychczas nieoferowanego. Powyższe zostało potwierdzone przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.216.2023.2.KW, w której Organ wskazał że “wymóg osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych należy rozumieć jako wymóg osiągnięcia przychodu z jakiegokolwiek produktu dotychczas nieoferowanego”.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać na interpretację indywidualną z dnia 6 października 2023 r., sygn. 0111-KDWB.4010.2.2023.2.HK, w której Dyrektor KIS potwierdził, że “aby skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie jest konieczne udowodnienie, że koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 ustawy o p.d.o.p., rzeczywiście przyczyniły się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, czyli, że dany koszt wpłynął na zwiększenie przychodów.” Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy w celu skorzystania z ulgi na ekspansję nie jest on zobowiązany do wykazania rzeczywistego powiązania pomiędzy kosztami poniesionymi na działania promocyjne, a osiągniętym wzrostem przychodów ze sprzedaży lub osiągnięciem przychodów ze sprzedaży paliw dotychczas nieoferowanych. Zdaniem Spółki, prawo do odliczenia kosztów w ramach ulgi na ekspansję przysługiwać jej będzie pod warunkiem wykazania, że koszty zostały przez nią poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, niezależnie od rzeczywistej korelacji poniesionych kosztów ze wzrostem przychodów ze sprzedaży lub osiągnięciem przychodów z produktów dotychczas nieoferowanych.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, fakt osiągnięcia przychodów z nieoferowanego dotychczas produktu (tj. (...)) uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi na ekspansję. Tym samym, w związku z wprowadzeniem (...) do oferty Spółki z dniem 1 stycznia 2024 r., w ocenie Wnioskodawcy przychody osiągnięte ze sprzedaży (...) w roku 2024 r. będą stanowiły przychody z produktów dotychczas nieoferowanych, a tym samym Wnioskodawca spełni warunek skorzystania z ulgi na ekspansję za rok podatkowy 2023.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym (...) stanowi produkt dotychczas nieoferowany, a tym samym, zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, fakt osiągnięcia przychodów ze sprzedaży (...) uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT.

Uzasadnienie do Pytania 3

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym. Z kolei w świetle art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez Spółkę Koszty Promocyjne stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, Koszty Promocyjne stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT.

Odnosząc się do ustalenia zakresu pojęcia działań promocyjno-informacyjnych wskazanego w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, należy zwrócić uwagę, że pojęcie to składa się z dwóch członów, tj. promocja oraz informacja. Należy wskazać, że przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej „działań promocyjno-informacyjnych”, tym samym należy odnieść się do językowego znaczenia tej definicji. Zgodnie ze znaczeniem językowym, pojęcie “promocja” oznacza “działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań” (zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN - https://sjp.pwn.pl/szukaj/promocja.html), natomiast “promocja produktów” to “popularyzacja firmy i jej produktów oraz zachęcanie do kupna tych produktów” (zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego - https://wsjp.pl/haslo/podglad/13386/promocja/1878457/produktow). Natomiast “informacja” oznacza “to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś” (zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN - https://sjp.pwn.pl/szukaj/informacja.html). W świetle powyższego, należy zwrócić uwagę, że ustawodawca posłużył się pojęciami o szerokim zakresie znaczeniowym, co zdaniem Wnioskodawcy, wynikało z umożliwienia podatnikom odliczenia w ramach ulgi na ekspansję z tytułu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT możliwie szerokiego zakresu wydatków, o ile prowadzą one do wzrostu popularności produktu lub dostarczenia o nim informacji potencjalnie zainteresowanym klientom. Wnioskodawca zwraca również uwagę, że użycie w ww. przepisie określenia “w tym” wskazuje, iż podane wydatki stanowią jedynie przykładowe wyliczenie. Równocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać na interpretację indywidualną z dnia 13 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.749.2023.2.MBD, w której Dyrektor KIS wskazał, że „Ustawodawca nie zdefiniował tego typu działań, lecz wskazał jedynie przykładowe rodzaje kosztów, które wchodzą w zakres wskazanego przepisu. Przy czym podkreślenia wymaga, że w zawartych przykładach ustawodawca wskazał na działania, które w sposób bezpośredni służą promowaniu i informowaniu o produktach podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy prowadzone Kampanie (...) stanowią działania promocyjno- informacyjne, ponieważ głównym celem przedmiotowych kampanii jest promowanie (...) Spółki, a tym samym zwiększenie przychodów z ich sprzedaży. Ponadto rabaty (...) oferowane w trakcie trwania Kampanii (...) mają na celu dodatkowe zachęcenie klientów do zakupu (...) Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadząc działania promocyjne w formie Kampanii (...) współpracuje z wyspecjalizowanym podmiotem - domem mediowym odpowiedzialnym za zakup powierzchni reklamowej i czasu reklamowego. Dzięki świadczonym przez dom mediowy usługom spoty reklamowe promujące (...) Wnioskodawcy transmitowane są przez największe polskie stacje telewizyjne, a tym samym docierają do szerokiego grona odbiorców.

W ocenie Wnioskodawcy nabycie przez dom mediowy powierzchni reklamowej i czasu reklamowego, stanowi zakup przestrzeni reklamowych wskazany w katalogu art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów działań promocyjno-informacyjnych można zaliczyć również inne, niewskazane wprost w przepisie wydatki o charakterze marketingowym. W ocenie Spółki, do kategorii tej można również zaklasyfikować m.in. wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego ponoszone przez Spółkę koszty w zakresie nabycia usług domu mediowego i agencji reklamowych.

Dom mediowy poza nabyciem przestrzeni reklamowych wykonuje szereg działań związanych z obsługą Kampanii paliwowych m.in. planowanie kampanii (estymacja zasięgów, oszacowanie kosztów cennikowych, weryfikacja dopasowania pakietów stacji tematycznych, ustalenie SOV i SOS stacji), optymalizacja przebiegu i wzmocnienie udziału poszczególnych stacji w celu zwiększenia zasięgu kampanii i przygotowanie raportu i protokołu odbioru usługi. W ocenie Wnioskodawcy wypłacane na rzecz domu mediowego wynagrodzenie za usługi świadczone w ramach obsługi Kampanii paliwowych stanowi bezpośredni koszt realizacji kampanii, tym samym stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych, o których mowa w art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT.

Agencje reklamowe, z którymi współpracuje Wnioskodawca w ramach Kampanii (...) odpowiedzialne są za opracowanie koncepcji kreatywnej i produkcję materiałów reklamowych (spotów reklamowych). Materiały reklamowe transmitowane w ramach Kampanii paliwowych mają na celu informowanie klientów Spółki o jej produktach, a zarazem promowanie ich i zachęcanie klientów do zakupu. Tym samym, usługi agencji reklamowych należy traktować jako przygotowanie materiałów promocyjno-informacyjnych dotyczących produktów Wnioskodawcy.

Zlecenie profesjonalnemu podmiotowi opracowania materiałów reklamowych zapewnia wysoką jakość materiałów marketingowych kierowanych do potencjalnych klientów. Podkreślić należy, że spoty reklamowe dotyczące produktów Wnioskodawcy transmitowane są/będą w największych polskich stacjach telewizyjnych, co wiąże się z koniecznością zapewniania wysokiej jakości materiałów reklamowych.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2023 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.297.2023.2.DD Organ stwierdził, że: "Mając na uwadze powyższe do kosztów działań promocyjno-informacyjnych mogą/będą mogli Państwo zaliczyć wydatki poniesione na:

- projekty graficzne wykorzystywanych w materiałach marketingowych (faktura od zewnętrznego kontrahenta za projekt i wykonanie),

- produkcję materiałów reklamowych (faktura od zewnętrznego kontrahenta),

(...)

- wynagrodzenie agencji reklamowej (faktura od zewnętrznego kontrahenta),

(...)

- wynagrodzenie domu mediowego odpowiedzialnego za prowadzenie kampanii telewizyjnej (faktura od zewnętrznego kontrahenta),

(...)

- wynagrodzenie agencji reklamowej odpowiedzialnej za przygotowanie spotu video (faktura od zewnętrznego kontrahenta),

(...)

Wydatki te będą miały bowiem charakter zarówno promocyjny jak i informacyjny, tak więc będą spełniały warunki umożliwiające zakwalifikowanie ich jako wydatków poniesionych przez Państwa na działania promocyjno-informacyjne, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT."

Ponadto możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na zakup przestrzeni reklamowych, a także nabycie usług podmiotów zewnętrznych w związku z prowadzonymi kampaniami reklamowymi, jako kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działania promocyjno- informacyjne potwierdzone zostało przez Dyrektora KIS również m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.180.2023.1.SG,
• interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.565.2022.2.AN,
• interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.545.2023.2.JG.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Koszty Promocji stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Koszty Promocyjne wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT.

Uzasadnienie do Pytania 4

Zgodnie z art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT warunkiem rozliczenia kosztów w ramach ulgi na ekspansję jest zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych. Zwiększenie przychodów musi nastąpić w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniesiono koszty zwiększenia przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że językowa wykładnia przepisu art. 18eb ust. 4 Ustawy o CIT wskazuje na spełnienie wymogu dwuletniego wzrostu przychodów w sytuacji, gdy zwiększenie przychodów nastąpi choćby w jednym ze wskazanych w treści omawianego przepisu dwóch lat podatkowych (względem ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia wydatków wskazanych w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT).

Minister Finansów w odpowiedzi z dnia 2 stycznia 2023 r. na interpelację nr 37741 w kontekście wymogu dwuletniego wzrostu przychodów wskazał, że „należy uznać, że będzie on spełniony, jeśli przyrost przychodów względem dnia odniesienia (tj. ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia wydatków uprawniających do pomniejszenia podstawy opodatkowania w związku z zastosowaniem ulgi) nastąpi choćby w jednym z wyznaczonych treścią interpretowanego przepisu dwóch lat podatkowych.”

Wnioskodawca pragnie wskazać, że prawidłowość prezentowanego przez niego stanowiska została potwierdzona przez Dyrektora KIS w szeregu interpretacji indywidualnych m.in.:

• interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2023r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.180.2023.1.SG,
• interpretacji indywidualnej z dnia 6 października2023r., sygn. 0111-KDWB.4010.2.2023.2.HK,
• interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca2023r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.216.2023.2.KW,
• interpretacji indywidualnej z dnia14 września2023r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.554.2023.1.NM.

W świetle powyższego w ocenie Wnioskodawcy warunek zwiększenia przychodów zostanie spełniony, również w sytuacji gdy Spółka uzyska wzrost przychodów w jednym z badanych okresów, przykładowo dla kosztów poniesionych w roku 2024 - w roku podatkowym 2024 i/lub 2025, w stosunku do przychodów ze sprzedaży produktów ustalonych na dzień 31 grudnia 2023 r.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wzrost przychodów ze sprzedaży produktów, który nastąpi tylko w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT dwóch lat podatkowych uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT.

Uzasadnienie do Pytania 5

Warunek zwiększenia przychodów ze sprzedaży, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 Ustawy o CIT należy weryfikować w powiązaniu z regulacją art. 18eb ust. 3 Ustawy o CIT. Zgodnie z art. 18eb ust. 3 ustawy o CIT przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży należy rozumieć odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym. Wnioskodawca pragnie wskazać, że przepisy Ustawy o CIT nie wskazują metody weryfikacji wzrostu przychodów ze sprzedaży, równocześnie nie wyznaczają minimalnego poziomu wzrostu uprawniającego podatników do skorzystania z ulgi na ekspansję.

Z regulacji art. 18eb Ustawy o CIT, nie wynika by w celu skorzystania z ulgi na ekspansję podatnik był zobowiązany do wykazania bezpośredniego związku pomiędzy wzrostem przychodów ze sprzedaży produktów, a poniesieniem kosztów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT. Tym samym, podatnik w celu skorzystania z ulgi na ekspansję nie jest zobowiązany do weryfikacji powiązań między przychodami ze sprzedaży w ramach poszczególnych grup produktowych, a podjętymi działaniami ukierunkowanymi na zwiększenie przychodów ze sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przepisów art. 18eb Ustawy o CIT, będzie on uprawniony do stosowania ulgi na ekspansję pod warunkiem zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do podmiotów niepowiązanych na poziomie globalnych przychodów ze sprzedaży produktów. 

Prawidłowość przedstawionego stanowiska potwierdzona została przez Organ m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.565.2022.2.AN, w której Dyrektor KIS wskazał, że „w przypadku produkcji własnej spełnienie warunku zwiększenia przychodów stanowi uzyskanie wyłącznie wartościowego wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów ogółem wykazanego w rachunku zysków i strat w stosunku do roku poprzedniego.” Analogiczne stanowisko Organu przedstawione zostało również w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.216.2023.2.KW, w uzasadnieniu której Dyrektor wskazał, że “w przypadku produkcji własnej spełnienie warunku zwiększenia przychodów stanowi uzyskanie wyłącznie wartościowego wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów ogółem w stosunku do roku poprzedniego.”

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym uzyskanie wartościowego wzrostu globalnego poziomu przychodów ze sprzedaży produktów, do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, stanowi spełnienie warunku zwiększenia przychodów ze sprzedaży, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 Ustawy o CIT.

Stan faktyczny i pytanie nie dotyczą ulgi na ekspansję w roku 2023, jako że w Spółce trwa kontrola podatkowa rozliczeń w podatku dochodowym od osób prawnych za ten okres, a więc wniosek o interpretację nie może go dotyczyć.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

Przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

Przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 ustawy o CIT:

w przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej.

Zgodnie natomiast z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Należy zauważyć, że powyższy katalog kosztów ponoszonych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uprawniający do ulgi ma charakter zamknięty. Ocena, czy dany wydatek mieszczący się w powyższym katalogu może być uznany za podlegający odliczeniu, powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidualnie.

Zgodnie z art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT:

podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

W myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Ulga umożliwia odliczenie wydatków dwa razy - zarówno jako koszty uzyskania przychodów, jak i w ramach samej ulgi (do kwoty 1 mln zł).

Podatnik będzie mógł zatem odliczyć wskazane w art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi, w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia przychodów (dokonano odliczenia):

• zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub
• osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub
• osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Ulga skierowana jest do podatników, u których w następstwie poniesienia określonych wydatków (m.in. związanych z uczestnictwem w targach, na których prezentowane są produkty, działaniami promocyjnymi, a także przygotowaniem koniecznej dokumentacji), doszło do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów ze sprzedaży produktów.

Mogą oni odliczyć takie koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi wykażą stosowny wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia tych przychodów (dokonano odliczenia).

Ad 1

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 budzi ustalenie czy produkowane przez Spółkę (...) stanowią produkt, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy podkreślić, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb ustawy o CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 updop przez „produkty” rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wsparciem w ramach ulgi, w świetle art. 18eb ust. 3 updop objęte zostało odpłatne zbycie produktów wytworzonych przez podatnika, do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 updop.

Dlatego też, aby ocenić, czy do Spółki mają zastosowanie przepisy art. 18eb ustawy o CIT, dotyczące ulgi na ekspansję, w pierwszej kolejność należy ocenić czy Spółka wytwarza rzeczy (produkty) w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przepisach dotyczących ulgi na ekspansję, jak i w pozostałych przepisach ustawy o CIT nie zostało zdefiniowane wyrażenie „wytworzyć rzecz”. Szukając definicji ww. wyrażenia należy odnieść się przede wszystkim do jej rozumienia słownikowego, np. w Słowniku PWN słowo „wytworzyć” oznacza „zrobić, wyprodukować coś”, „wytwórca”.

Kolejną definicję słowa wytworzyć możemy znaleźć także w Wielkim słowniku języka polskiego Instytutu Języka Polskiego PAN, gdzie definiuje się „wytworzyć” jako: „spowodować powstanie czegoś”.

Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 2023 poz. 1610 ze zm.) w świetle, którego:

rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Mając na uwadze powyższe definicje, stwierdzić zatem należy, że wyrażenie „wytworzyć rzecz” przez podatnika oznacza wyprodukować różnego rodzaju przedmioty materialne przez tego podatnika.

Wyjaśnić należy, że „wytworzenie” jest pojęciem zakresowo szerszym niż „przetworzenie” i jedną z form prowadzących do wytworzenia danego produktu może być przetworzenie określonych surowców, komponentów, bądź nawet towarów, które bez modyfikacji mogą występować w obrocie samodzielnie.

Uwzględnienie kontekstu językowego wskazuje więc, że mianem produktu wytworzonego przez podatnika można określić jedynie taką rzecz, tj. materialny obiekt, którego produkcja odbyła się w ramach przedsiębiorstwa podatnika. Zgodnie z powyższym, produktem wytworzonym przez podatnika w rozumieniu przepisów o uldze na ekspansję będą przedmioty materialne (rzeczy) powstałe na skutek zaangażowania posiadanych przez podatnika środków produkcji, których proces formowania uległ finalizacji, w efekcie czego produkty te zasiliły ofertę i mogą być przeznaczone do sprzedaży.

Powyższe regulacje oznaczają w sposób niewątpliwy, że intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (a zatem przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Podatnik, który zleca podmiotom trzecim produkcję wyrobów sprzedawanych pod swoją marką samodzielnie (bezpośrednio) „nie robi” ani „nie produkuje” tych wyrobów. Działania podatnika nie można więc uznać za wytworzenie produktów, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1, zdaniem organu, walor produktu wytworzonego przez podatnika będzie miał produkt, którego częścią składową są komponenty zakupione od innych producentów, zakładając, że działalność wytwórcza nie sprowadza się wówczas jedynie do scalenia w jeden produkt pozyskanych z zewnątrz podzespołów/komponentów. Jednocześnie, przymiotu samodzielności produkcji nie pozbawia subsydiarne skorzystanie z usług podwykonawców, o ile w dalszym ciągu przeważająca część produkcji odbywa w ramach przedsiębiorstwa podatnika, a więc bez posiłkowana się wsparciem kontrahentów zewnętrznych.

Ustalenie, że przeważająca część produkcji dokonywana jest bezpośrednio przez podatnika każdorazowo powinno odbywać się na tle okoliczności konkretnego procesu produkcyjnego z uwzględnieniem jego indywidualnych cech.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, przedmiotem działalności Spółki jest wytwarzanie i przetwarzanie produktów (...). (...) stanowi dla Spółki surowiec wykorzystywany do produkcji szerokiej gamy produktów takich jak (...). W (...) poddawana jest serii testów sprawdzających m.in. jej lepkość i gęstość. Testowanie jakości surowca jest pierwszym etapem procesu produkcyjnego, który jest niezbędny do uzyskania produktu końcowego najwyżej jakości, spełniającego normy wyznaczone odpowiednimi przepisami. Następnie surowiec poddawany jest odsalaniu, odwadnianiu i eliminacji zanieczyszczeń. Kolejnym etapem produkcji jest podgrzewanie (...) w specjalnym piecu celem zmiany stanu skupienia (...) - proces ten służy wydzieleniu poszczególnych (...) Podczas destylacji ropy w pierwszej kolejności uwalniane są (...), następnie otrzymywane są (...), frakcje służące do produkcji (...) czy ciężkie (...). (...) służące produkcji (...) w kolejnych etapach produkcji przekazywane są do kolumn stabilizacyjnych, gdzie podlegają dodatkowemu oczyszczeniu i dokładniejszemu oddzieleniu. Następnie poddawane są procesom (...), poprawiającym jakość, zwiększającym liczbę (...) i dodatkowo oczyszczającym (...). Wyprodukowanie mieszanki paliwowej polega na połączeniu odpowiednio dobranych komponentów będących produktami w procesach dalszej przeróbki (...)pochodzących z (...). W przypadku (…) są to przede wszystkim pochodzące z (...) oraz z (...). W przypadku (...) są to (...) o odpowiednich właściwościach, poddawane po przejściu przez szereg instalacji (...). W prowadzonym procesie produkcyjnym przeprowadzane jest również komponowanie (...) oraz uszlachetnianie (...) polegające na wprowadzeniu pakietu dodatków uszlachetniających, takich jak: przeciwutleniacze, dodatki smarnościowe czy inhibitory korozji. Podczas wskazanych procesów wykorzystywane są półprodukty nabywane m.in. od innych podmiotów z A. W zależności od zapotrzebowania klientów produktem finalnym może być (...) gotowe do sprzedaży na stacjach (...) lub (...), które jest uszlachetniane dopiero w bazie magazynowej. W przypadku (...) w bazach magazynowych/terminalach do takiej (…) dozowany jest w odpowiedniej ilości (...) Po wprowadzeniu (...) staje się produktem, o jakości pozwalającej na dopuszczenie do sprzedaży. Następnie wyprodukowane (...), spełniające normy jakościowe, dostarczane są m.in. na stacje (...) należące do Spółki skąd trafiają do klientów.

W związku z powyższym, należy uznać, że Spółka zajmująca się produkcją (...) korzystając z nabytych surowców oraz komponentów, spełnia przesłanki do uznania ją za wytwórcę produktu w rozumieniu przepisów art. 18eb ust. 2 ustawy CIT, bowiem efektem działalności spółki są produkty tj. (...) oraz (...), których jest ona finalnym wytwórcą.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Przedmiotem pytania nr 2 jest ustalenie czy (...) stanowi produkt dotychczas nieoferowany, a tym samym, zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, fakt osiągnięcia przychodów ze sprzedaży (...) uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT.

Ustawodawca nie dokonał na potrzeby ulgi na ekspansję, zdefiniowania - występującego w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT - pojęcia „produktów dotychczas nieoferowanych”. Posługując się językowym rozumieniem tego zwrotu, należy uznać, że do oferty przedsiębiorstwa produkcyjnego powinno zostać wprowadzone dobro materialne (zgodnie z definicją z art. 18eb ust. 2 ustawy - rzecz wytworzona przez podatnika), które różniłoby się od dotychczas oferowanego asortymentu w stopniu pozwalającym uznać, że przedsiębiorca rozszerza działalność na nowy segment rynku. Z produktem dotychczas nieoferowanym będziemy mieli więc do czynienia, w przypadku gdy skala zmian bądź usprawnień względem dotychczas oferowanych przez podatnika produktów uzasadnia przekonanie, że mamy do czynienia z nowym produktem w ujęciu rodzajowym. W konsekwencji wszelkie zmiany bądź usprawnienia, w tym opracowanie nowych technologii zaangażowanych w proces produkcji, które nie skutkują powstaniem nowego rodzaju produktu (nawet znacząco różniącego się pod kątem specyfikacji technicznej na tle dotychczasowej oferty przedsiębiorcy) należy zakwalifikować jedynie jako innowacje w obrębie dotychczas wytwarzanego produktu. Podatnik wprowadzający do dotychczas wytwarzanych produktów jedynie nieznaczne modyfikacje nie może więc skorzystać z ulgi na ekspansję z powołaniem na realizację przesłanki osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Produktem dotychczas nieoferowanym nie będą np. kolejne modele laptopów lub sprzętu komputerowego różniące się zastosowanymi zespołami. Tytułem do zastosowania ulgi będzie jednak rozpoczęcie przez przedsiębiorcę produkcji konsol do gier, w sytuacji gdy do tej pory zajmował się on produkcją laptopów lub jednostek stacjonarnych komputerów;

Podobnie z ulgi na ekspansję z powołaniem na warunek wytworzenia produktów dotychczas nieoferowanych nie jest uprawniony skorzystać przedsiębiorca prowadzący działalność w branży spożywczej, jeśli kolejne produkty będą różniły się od siebie jedynie gramaturą, składem, opakowaniem, nawet jeśli będą sygnowane oddzielną marką;

Natomiast walor produktu dotychczas nieoferowanego mogą mieć nowowprowadzone do oferty danego przedsiębiorstwa jogurty, jeżeli przedsiębiorca działający w branży mleczarskiej zajmował się dotąd wyłącznie produkcją serów.

Powyższe potwierdza także projekt Objaśnień podatkowych w zakresie przepisów dotyczących tzw. ulgi na ekspansję (ulgi prowzrostowej) z 26 czerwca 2023 roku.

Wobec powyższego nie sposób zgodzić się z Państwem, że „(...) stanowi produkt dotychczas nieoferowany, a tym samym, zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, fakt osiągnięcia przychodów ze sprzedaży (...) uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT”.

We wniosku wskazali Państwo, że związku ze zmniejszaniem negatywnego wpływu sektora transportu na środowisko naturalne od 1 stycznia 2024 r. wprowadzona została nowa (...) z zawartością do (...), która docelowo ma zastąpić (...) zawierającą do (...). Wnioskodawca stosując się do regulacji krajowych i zagranicznych również wprowadził do swojej oferty w 2024 r. nowe (...) zgodne z wymogami w zakresie zawartości (...) w składzie. Niemniej, obecnie w ofercie Spółki dostępna jest również (...) o liczbie (...). Dla nabywców, a także w ramach wewnętrznych procesów paliwa o nowym składzie jakościowym traktowane są jako odrębne pozycje katalogowe, determinowane jest to zarówno regulacjami prawnymi w zakresie obrotu paliwami jak i potrzebami wewnętrznymi Spółki w zakresie ewidencji sprzedaży.

Zdaniem Organu mamy więc do czynienia z sytuacją, w której Spółka dotychczas produkowała produkty jakimi są (...) i nadal będzie produkowała te same produkty tj. (...), tyle tylko, że w odróżnieniu od dotychczas produkowanych będą o innych cechach, parametrach niż (...) dotychczas oferowane. Taka zmiana nie może być uznana za wytworzenie/wyprodukowanie produktu dotychczas nieoferowanego, podobnie jak oznaczenie ich nowym indeksem produktowym, który służy dla identyfikacji produktu dla celów magazynowych, handlowych i innych. Powyższe nie oznacza, że mamy do czynienia z produktem dotychczas nieoferowanym.

Mając powyższe na uwadze, wprowadzenie do oferty (...) nie uprawnia do stwierdzenia, że powstaje produkt dotychczas nieoferowany w rozumieniu art. 18eb ust. 4 ustawy CIT. Spółka dokonując modyfikacji paliwa poprzez zmianę maksymalnej (...) do (...) nie oferuje nowego rodzajowo produktu, ale nadal będzie to ten sam produkt tj. (...), która będzie jedynie posiadała inną zawartość (...) w składzie. Zakres przedstawionych przez Spółkę modyfikacji, pozwala stwierdzić, że są to jedynie innowacje w obrębie dotychczas wytwarzanego produktu.

Za nieprawidłowenależy więc uznać stanowisko Państwa w zakresie pytania nr 2, przyjmujące że (...) stanowi produkt dotychczas nieoferowany, a tym samym, zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, fakt osiągnięcia przychodów ze sprzedaży (...) uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 3

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia czy Koszty Promocyjne wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT.

Punktem wyjścia do oceny Państwa stanowiska jest art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2) działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3) dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4) przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5) przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Należy wskazać, że katalog kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, uprawniających do ulgi, ma charakter zamknięty. Zatem, tylko te wydatki mogą być odliczone jako koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie ocena, czy dany wydatek mieszczący się w powyższym katalogu może być uznany za podlegający odliczeniu, powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidualnie.

Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie prawa podatkowego obowiązuje prymat wykładni gramatycznej (językowej). W granicach wykładni obowiązujących przepisów prawa nie mieści się taka ich interpretacja, która prowadzi do wykreowania nowych norm prawnych, niezawartych w przepisach. Każda bowiem wykładnia powinna się sytuować w ramach możliwego sensu językowego danego pojęcia czy wyrażenia (por. np. wyrok NSA z 16 czerwca 2021 r., III FSK 32/21 i z 19 września 2018 r., I GSK 2788/18, CBOSA). Odstąpienie przez interpretatora od sensu literalnego przepisu jest uzasadnione wyłącznie szczególnie ważnymi powodami. Takimi powodami mogą być np. wartości konstytucyjne. Na gruncie prawa podatkowego kierowanie się wykładnią celowościową, to jest z pominięciem woli „historycznego” prawodawcy, w oderwaniu od innych rodzajów wykładni, może prowadzić do wypaczenia rzeczywistych intencji prawodawcy, dowolności w stosowaniu prawa i do związanej z nią utraty poczucia pewności prawnej (R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 112 i n.; por. uchwałę NSA z 29 maja 2000 r., FPS 2/00, ONSA 2001/1/2, M. Podat. 2000/7/3, Pr. Gosp. 2000/10/25, Glosa 2000/10/37, POP 2001/5/131, M. Prawn. 2000/10/643).

Ulga zawarta w art. 18eb ustawy o CIT, stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. W tym przedmiocie znane jest stanowisko sądownictwa, zgodnie z którym wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania, a więc przy wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Tego rodzaju interpretacja kłóciłaby się bowiem z wyrażoną w art. 84 Konstytucji zasadą powszechności opodatkowania (przykładowo: wyrok NSA z 14 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 94/14).

W art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT ustawodawca, w ramach kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów wymienia koszty poniesione na działania promocyjno-informacyjne, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów.

Ustawodawca nie zdefiniował tego typu działań, lecz wskazał jedynie przykładowe rodzaje kosztów, które wchodzą w zakres wskazanego przepisu.

W związku z brakiem definicji ustawowej „działań promocyjno-informacyjnych”, posłużyć się należy definicją zawartą w słowniku języka polskiego. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, poprzez pojęcie „promocja” należy rozumieć m.in. „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia”. Natomiast, poprzez pojęcie „informacja” rozumieć należy czynności związane z „udzielaniem informacji, wskazówek, podawaniem do wiadomości”. Tym samym, zgodnie z powyższymi definicjami, „działaniami promocyjno-informacyjnymi” będą działania, których zamiarem będzie zwiększenie popularności danego produktu oraz udzielanie w jego zakresie potrzebnych informacji.

Internetowy słownik języka polskiego wskazuje, że „promocja” to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań. Z kolei „informacja” to „to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś”.

Ustawodawca nie zdefiniował tego typu działań, lecz wskazał jedynie przykładowe rodzaje kosztów, które wchodzą w zakres wskazanego przepisu. Przy czym podkreślenia wymaga, że w zawartych przykładach ustawodawca wskazał na działania, które w sposób bezpośredni służą promowaniu i informowaniu o produktach podatnika.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/) promocja, to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Natomiast reklama, to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi. Natomiast pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi. Z kolei, informacja zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) to to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś.

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Należy jeszcze raz podkreślić, że regulacje o charakterze ulg podatkowych, powinny być interpretowane wąsko, w myśl reguły interpretacyjnej exceptiones non sunt extendendae, zabraniającej rozszerzającej wykładni przepisów o charakterze wyjątkowym (a za takie należy uznać przepisy dotyczące ulg i zwolnień będące wyjątkami od zasady powszechności opodatkowania). Artykuł 18eb ust. 7 ustawy o CIT, zawiera katalog kosztów uzyskania przychodu objętych ulgą na ekspansję. Przywołane wyliczenie ma charakter zamknięty. Oznacza to, że kosztami uprawniającymi do skorzystania z ulgi na ekspansję są jedynie wydatki wyraźnie wskazane przez ustawodawcę w ramach przywołanych regulacji, a ich treść powinna być interpretowana ściśle.

Mając na uwadze powyższe do koszów działań promocyjno-informacyjnych będą mogli Państwo zaliczyć wydatki poniesione na:

• kampanie (...) tj. m.in. spoty reklamowe informujące o (...), które objęte są promocją za pomocą środków przekazu m.in.: telewizja, radio, prasa, kino oraz reklamy zamieszczane online, a także reklamy zewnętrzne umieszczane m.in. na bilbordach;
• agencję reklamową w zakresie opracowania koncepcji kreatywnej i produkcji materiałów, tj. wynagrodzenie agencji reklamowej należne za opracowanie koncepcji kreatywnej i produkcję materiałów reklamowych;
• współpracę z domem mediowym odpowiedzialnym za zakup powierzchni i czasu reklamowego w ww. środkach przekazu, tj.:
• wynagrodzenie prowizyjne i godzinowe domu mediowego;
• zakupu powierzchni i czasu reklamowego za pośrednictwem domu mediowego.

Wydatki te będą miały bowiem charakter zarówno promocyjny jak i informacyjny, tak więc będą spełniały warunki umożliwiające zakwalifikowanie ich jako wydatków poniesionych przez Państwa na działania promocyjno-informacyjne, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT.

W przypadku wymienionych kosztów zastrzec należy, że powyższe wydatki będą mogli Państwo zaliczyć do kosztów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT, jedynie w zakresie w jakim dotyczą działań promocyjno-informacyjnych dotyczących produktów (paliw).

Zatem, Państwa stanowisko odnośnie pytania 3 należy uznać za prawidłowe.

Ad 4

Odnosząc się z kolei do Państwa wątpliwości odnośnie ustalenia czy wzrost przychodów ze sprzedaży produktów, który nastąpi tylko w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT dwóch lat podatkowych uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Wprowadzone regulacje art. 18eb ustawy o CIT, wskazują sposób określenia wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów (warunki skorzystania z ulgi), a także sposób postępowania po stwierdzeniu przez podatnika nieuprawnionego odliczenia (w związku z niedopełnieniem wymaganych warunków).

Mając na uwadze art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, odliczenie przysługuje zatem w przypadku, gdy podatnik wykaże wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 lat od poniesienia wydatków z nimi związanych (tj. począwszy od roku, w którym skorzystał z przedmiotowej ulgi).

Jak już wcześniej wskazano, w myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Tak więc, co do zasady odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów.

Wymóg dwuletniego wzrostu przychodów należy uznać za spełniony w sytuacji, gdy przyrost przychodów względem dnia odniesienia (ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia wydatków uprawniających do pomniejszenia podstawy opodatkowania w związku z zastosowaniem ulgi) nastąpi choćby w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o PDOP dwóch lat podatkowych.

Zatem u podatnika korzystającego z ulgi na ekspansję przykładowo dla kosztów poniesionych w 2024 r. wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w dwuletnim okresie, określonym w art. 18eb ust. 4 ustawy o PDOP powinien nastąpić w 2024 i/lub 2025 roku.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Ad 5

Odnośnie wątpliwości zawartej w pytaniu 5, tj. czy uzyskanie wartościowego wzrostu globalnego poziomu przychodów ze sprzedaży produktów, do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, stanowi spełnienie warunku zwiększenia przychodów ze sprzedaży, o którym mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Wprowadzone regulacje art. 18eb ustawy o CIT, wskazują sposób określenia wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów (warunki skorzystania z ulgi), a także sposób postępowania po stwierdzeniu przez podatnika nieuprawnionego odliczenia (w związku z niedopełnieniem wymaganych warunków).

Mając na uwadze art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, odliczenie przysługuje zatem w przypadku, gdy podatnik wykaże wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 lat od poniesienia wydatków z nimi związanych (tj. począwszy od roku, w którym skorzystał z przedmiotowej ulgi).

Jak już wcześniej wskazano, w myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Tak więc, co do zasady odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów.

W okolicznościach, gdy podatnik poniesie koszty zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w 2024 r. i zechce skorzystać z tego tytułu z ulgi, rozliczy ją w zeznaniu CIT-8 za tenże rok podatkowy w 2025 r.

W związku z powyższym należy wskazać, że wymóg zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów należy rozumieć jako wymóg zwiększenia przychodów wyłącznie w oparciu o przychód osiągnięty przez podatnika ze sprzedaży wytworzonych w zakresie prowadzonej działalności produktów, których dotyczą koszty kwalifikowane.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dla możliwości zastosowania ulgi na ekspansję niewystarczające jest osiągnięcie wzrostu przychodów, o którym mowa w treści art. 18eb ust. 4 ustawy CIT, ze sprzedaży wszystkich produktów oferowanych dotychczas przez podatnika. Nie zachowuje więc uprawnienia do uwzględnienia dla celów podatkowych odliczonych uprzednio kosztów podatnik, który nie zwiększył wartości sprzedaży produktów, których dotyczyły koszty kwalifikowane.

Z wprowadzonych regulacji art. 18eb ustawy o CIT, wynika, że wymóg dwuletniego wzrostu przychodów należy uznać za spełniony w sytuacji, gdy przyrost przychodów względem dnia odniesienia (ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia wydatków uprawniających do pomniejszenia podstawy opodatkowania w związku z zastosowaniem ulgi) nastąpi choćby w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT dwóch lat podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, nie można się zgodzić ze Spółką, że w przypadku produkcji własnej spełnienie warunku zwiększenia przychodów stanowi uzyskanie wyłącznie wartościowego wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów ogółem w stosunku do roku poprzedniego.

Zatem, Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Ponadto, zwrócić uwagę należy, że wydane zostały w odmiennych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych od omawianego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2024 r. poz. 935 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).