Interpretacja indywidualna z dnia 27 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.545.2023.2.JG

Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania w całości odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT za 2022 rok?

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 września 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania w całości odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT za 2022 rok.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 października 2023 r., (data wpływu 30 października 2023 r., za pośrednictwem platformy e-PUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X SA (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) to producent (…) na polskim rynku farb i lakierów.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, z późn. zm., dalej: „Ustawa CIT”). Spółka uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia obecnie ok. (…) pracowników (liczba na koniec (…)). Siedziba Spółki mieści się w (…). Wnioskodawca wchodzi w skład (...) grupy kapitałowej (…) zajmującej się produkcją farb. Spółka (…) z siedzibą w (…) posiada 100% udziałów Spółki. Działając w ramach grupy, Spółka skupia swoją działalność na samodzielnej produkcji i dystrybucji farb, emalii, lakierów i wyrobów do efektów dekoracyjnych, farb i powłok przemysłowych. W swoim portfolio Wnioskodawca posiada takie marki farb jak: (…) wobec których prowadzi prace związane z tworzeniem i wprowadzaniem na rynek nowych lub modyfikowanych produktów (receptury, opakowania) oraz ulepszaniem procesów technologiczno-produkcyjnych w zakładach produkcyjnych. Wnioskodawca posiada również (…) sklepy firmowe dla klientów indywidualnych i profesjonalnych podmiotów: (…).

Wnioskodawcy zależy na ciągłym rozwoju posiadanych marek oraz pozyskiwaniu nowych klientów jak i również nowych rynków zbytu. Dzięki skutecznym działaniom ekspansyjnym Spółce udało się w 2022 r. zadebiutować ze swoją ofertą produktową na rynku (…).

Spółka w ramach prowadzonej działalności ponosi i zamierza ponosić wydatki celem uzyskania wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów (dalej: „Wydatki Na Wzrost Przychodów”). Spółka przewiduje, że w kolejnych latach osiągnie: wzrost przychodów ze sprzedaży produktów względem lat poprzednich lub przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju. Wytwarzane przez Spółkę produkty są zbywane zarówno do podmiotów niespełniających oraz podmiotów spełniających definicję podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Poniżej szczegółowy opis Wydatków Na Wzrost Przychodów.

Działania marketingowe.

W ramach Spółki funkcjonuje wyodrębniony dział marketingu, którego zadaniem jest planowanie, koordynacja i realizacja działań marketingowych, mających na celu realizację polityki sprzedaży i promocji produktów Spółki wobec obecnych oraz potencjalnych klientów Spółki. Pracownicy działu marketingu tym samym kreują pozytywny wizerunek marek lub produktów należących do Wnioskodawcy, skutkujący ich ekspansją i umocnieniem na rynku.

Wśród najważniejszych zadań realizowanych przez pracowników działu marketingu wymienić należy:

-opracowywanie i wdrażanie strategii marketingowej dla marek i portfolio produktów;

-analiza trendów, rynku, potrzeb grup odbiorców, wspierająca opracowywanie nowości (badania marketingowe, obserwacje i wnioski z rynku, punktów sprzedaży);

-opracowywanie długoterminowych planów rozwoju portfolio produktowego dla marek w oparciu o analizy rynku i potrzeb klientów;

-opracowywanie i dostarczanie elementów marketingu:

-definiowanie produktu, w tym projektowanie opakowań i komunikacji na opakowaniach (przy współpracy z innymi działami w firmie);

-określenie pozycjonowania na rynku w oparciu o benchmark rynkowy (jakość i właściwości produktu, oferowane korzyści);

-programy promocyjne;

-opracowywanie i wdrażanie materiałów POS do punktów sprzedaży, rozwiązania ekspozycyjne w punktach sprzedaży;

-opracowywanie programów promujących marki/produkty Spółki;

-opracowywanie strategii komunikacji marek/produktów oraz dobór narzędzi skierowanych do użytkowników, celem budowania świadomości marek/produktów oraz zachęcenia do zakupu poprzez:

-kampanie tradycyjne wykorzystujące klasyczne kanały komunikacji (TV, prasa, radio itd.);

-kampanie digitalowe (wyszukiwarki);

-profile i kampanie w mediach społecznościowych;

-strony internetowe - aktualizacja treści oraz informacji odpowiadających na potrzeby użytkowników; ułatwiających im wybór oraz użycie oferowanych rozwiązań (kolory, produkty, systemy);

-wdrażanie nowych narzędzi digitalowych wspierających/ułatwiających wybór produktu (np. visualiser).

Spółka zatem prowadzi bezpośrednio działania marketingowe wypływające na wzrost przychodów ze sprzedaży produktów.

W związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na:

a)wynagrodzenie pracowników działu marketingu - pracownicy są w pełni zaangażowani w działania marketingowe;

b)koszt narzędzi wykorzystywanych przez pracowników działu marketingu;

c)koszty przygotowania projektów graficznych przez podmiot trzeci - agencje graficzne, wykorzystywanych w materiałach marketingowych;

d)przygotowanie i produkcja materiałów typu ulotki, broszury, katalogi, a następnie przesłanie ich do wybranych odbiorców;

e)przygotowanie i produkcja materiałów ekspozycyjnych do punktów sprzedaży;

f)przygotowanie i produkcja materiałów ułatwiających wybór koloru/produktu (standy kolorystyczne, wzorniki);

g)przygotowanie strategii komunikacji marek przy współpracy z agencjami mediowymi oraz realizacja kampanii mediowych (TV, prasa, kampanie internetowe itd.);

h)opracowywanie i przeprowadzanie działań w mediach społecznościowych - współpraca z agencjami prowadzącymi profile marek itd.;

i)produkcja treści (video, foto i innych) przez agencje kreatywne do wykorzystania w internecie - strony internetowe marek, kanały mediów społecznościowych itd.;

j)przeprowadzanie badań rynkowych przy współpracy z agencjami badawczymi (np. informacje na temat rynku, analiza potrzeb użytkowników itd.);

- zwane dalej: „Kosztami Marketingu”.

Działania promocyjno-informacyjne w Internecie.

Wnioskodawca posiada oraz będzie posiadać w przyszłości własną aktywną stronę internetową, na której promuje własne produkty. Obsługą strony internetowej, aktualizacją oferty na stronie, wstawianiem nowych wiadomości oraz aktualności dotyczących działalności Spółki zajmuje się pracownik Wnioskodawcy lub podmiot zewnętrzny, w zależności od skomplikowania danej zmiany lub operacji na stronie internetowej.

Wnioskodawca wykorzystuje również inne Internetowe możliwości reklamowe, dodatkowo pozycjonując i zaznaczając obecność swoich produktów w wyszukiwarkach i mediach społecznościowych. Wnioskodawca angażuje również influencerów reklamujących produkty Spółki. Działaniami tymi Spółka pragnie wpływać na wyobrażenia, poglądy, oczekiwania i życzenia wiązane przez obecnego lub potencjalnego klienta z jej produktami. Spółka tym samym tworzy skojarzenia z określonymi cechami produktów, które w umyśle potencjalnego nabywcy często są przekładane na korzyści emocjonalne i funkcjonalne związane z zakupem farb wytwarzanych przez Wnioskodawcę. W przypadku prowadzenia internetowej kampanii reklamowej na większą skalę, Spółka wykorzystuje usługi zewnętrznych agencji reklamowych.

W związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na:

a)wynagrodzenie pracowników za prowadzenie i aktualizację stron internetowych;

b)wynagrodzenie podmiotów zewnętrznych za prowadzenie i aktualizację stron internetowych;

c)pozycjonowanie strony internetowej Spółki w wyszukiwarkach;

d)opłaty za reklamy w mediach społecznościowych;

e)wynagrodzenie influencerów;

f)wynagrodzenie agencji reklamowych kupujących lub organizujących internetowe kompanie reklamowe Spółki - np. tworzenie i publikacja filmów promujących produkty Spółki na platformie YouTube;

- zwane dalej: „Kosztami Promocji Internetowej”.

Działania promocyjno-informacyjne w mediach tradycyjnych.

Wnioskodawca wykorzystuje media tradycyjne w celu dotarcia do masowej liczby odbiorców. Pomimo wzrostu znaczenia marketingu internetowego, tradycyjne formy reklamy jak telewizyjna, radiowa oraz prasowa nadal pozostają skutecznym sposobem na budowanie świadomości i preferencji marek/produktów.

Oprócz klasycznych kampanii TV prezentujących markę/produkt Spółka także uczestniczy w programach telewizyjnych, w których prezentowane są możliwości oraz zastosowanie produktów w praktyce. Wnioskodawca przygotowując kampanie reklamowe współpracuje z zewnętrznymi, wyspecjalizowanymi w tej formie reklamy agencjami reklamowymi oraz domami mediowymi.

W związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na:

a)wynagrodzenie zewnętrznej agencji reklamowej (dom mediowy);

b)koszty zakupu czasu antenowego;

c)wynagrodzenie zewnętrznej agencji graficznej odpowiedzialnych za szaty graficzne reklam;

d)wynagrodzenie zewnętrznej agencji produkcyjnej formaty video;

- zwane dalej: „Kosztami Promocji Tradycyjnej”.

Działania w punktach sprzedaży.

Spółka zamawia i umiejscawia w sklepach odpowiednie materiały promocyjne, takie jak regały i wzorniki pomagające wybrać odpowiedni kolor lub produkt potencjalnemu klientowi. Sprzedawane farby oferowane są w puszkach, więc w celu zwizualizowania odpowiedniego koloru Spółka przygotowuje tablicę, na której prezentowane są wymalowania odpowiednich farb.

W punktach sprzedaży Spółka prezentuje również własne banery, odpowiedni wystrój, katalogi, ulotki i inne materiały reklamowe. Niezdecydowany klient potencjalnie zapamiętuje markę i produkt oraz może zabrać ze sobą ulotki lub katalog, który pomoże podjąć mu decyzję zakupową w przyszłości.

Wnioskodawca zapewnia wskazane powyżej wyposażenie dystrybutorom swoich produktów. Stoisko marki w przypadku np. sklepów wielkopowierzchniowych dodatkowo stanowi element budowania świadomości marki wśród klientów. Spółka działania w punktach sprzedaży prowadzi we współpracy z zewnętrznym dostawcą zapewniającym materiały promocyjne.

W związku z opisanymi działaniami Spółka ponosi wydatki na:

a)koszty wytworzenia i dostarczenia materiałów promocyjnych przez zewnętrznego dostawcę;

b)kontrolę materiałów promocyjnych w punkcie sprzedaży prowadzoną przez zewnętrznego dostawcę;

- zwane dalej: „Kosztami Punktów Sprzedaży”.

Przygotowanie dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów.

Produkty Wnioskodawcy posiadają znaki towarowe podlegające rejestracji. Ponadto, każdy produkt Spółki podlega procedurze oceny zgodności potwierdzonej certyfikatami lub zezwoleniami na dopuszczenie do dystrybucji na polskim lub europejskim rynku. Produkty wytwarzane przez Spółkę i wprowadzane do obrotu są opracowywane zgodnie z obowiązującymi wymogami prawnymi UE i krajowymi (np. Rozporządzenie nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), Rozporządzenie nr 305/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych, Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych itd.).

Ponadto, wszystkie produkty Spółki podlegają obowiązkowej lub dobrowolnej procedurze oceny zgodności własności użytkowych potwierdzonej certyfikatami, atestami itd.

a)przeprowadzenie odpowiednich badań produktu wewnętrznie lub przy współpracy z zewnętrznymi podmiotami;

b)usługi przygotowania stosownej dokumentacji;

c)usługi jednostki certyfikującej za wydanie certyfikatu zgodności;

d)aktualizację dotychczas wydanych certyfikatów;

e)wynagrodzenia pracowników Spółki za czas poświęcony na prace związane z dokumentacją umożliwiającą sprzedaż produktów (z ewidencji czasu pracy wynika, ile czasu pracownik poświęcił na tego typu prace);

f)usługi jednostki potwierdzającej właściwości użytkowe produktu zarówno wymagane przez prawo oraz dobrowolne zlecane przez Spółkę.

- zwane dalej: „Kosztami Dokumentacji”.

Szkolenia.

Wnioskodawca w celu promowania rozwiązań produktowych/marek prowadzi program szkoleniowy. W ramach tego działania Spółka zapewnia szkolenia wewnętrzne sprzedawcom i pracownikom oraz szkolenia zewnętrzne skierowane do profesjonalnych wykonawców, konsumentów, architektów oraz szkół budowlanych. Wyszkolenie pracowników i sprzedawców w zakresie nowości produktowych pozwala im skuteczniej sprzedawać oferowane przez Wnioskodawcę farby. Szkolenia zewnętrzne umożliwiają budowanie świadomości marki oraz zbudowania przywiązania do produktów wykorzystywanych przez ich uczestników. Tak np. profesjonalny wykonawca, który posiądzie wiedzę teoretyczną oraz praktyczną na temat systemów aplikacji i wykorzystania odpowiedniego produktu prawdopodobnie będzie bardziej skłonny zakupić dany produkt w celu wykorzystania go we własnej działalności gospodarczej.

W związku z opisanymi działaniami Spółka ponosi wydatki na:

-szkolenia wewnętrzne;

-szkolenia zewnętrzne;

- zwane dalej: „Kosztami Szkoleń”.

Mając na uwadze powyższe, na Wydatki Na Wzrost Przychodów składają się opisane powyżej:

1.Koszty Marketingu;

2.Koszty Promocji Internetowej;

3.Koszty Promocji Tradycyjnej;

4.Koszty Punktów Sprzedaży;

5.Koszty Dokumentacji;

6.Koszty Szkoleń.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że:

-Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowiły/stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT;

-Wydatki Na Wzrost Przychodów poniesione przez Spółkę nie zostaną jej zwrócone w jakiejkolwiek formie, ani odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym;

-w przypadku uznania stanowiska Spółki za prawidłowe, skorzysta ona z ulgi przewidzianej w treści przepisu art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT. Przedmiotowa ulga zostanie rozliczona w ramach zeznania rocznego za 2022 rok;

-w przypadku uznania stanowiska Spółki za prawidłowe, ulga zostanie wykorzystana do wysokości dochodu uzyskanego przez Spółkę w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym;

-rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym;

-nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy CIT.

Pismem z 27 października 2023 r., uzupełniono opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

Ad 1.

Koszty przygotowania strategii komunikacji marek przy współpracy z agencjami mediowymi dotyczą wydatków poniesionych na współpracę z agencjami reklamowymi, której celem jest opracowanie strategii, w jaki sposób powinna zostać przeprowadzona kampania reklamowa produktów Spółki. W dzisiejszych czasach, ze względu na wiele źródeł reklam (Internet, radio, telewizja, radio, prasa, billboard), konkurencję w branży, w której operuje Spółka, a także coraz wyższe oczekiwania klientów, opracowywanie strategii reklamowych jest niezbędne, aby dotrzeć do jak najszerszego grona klientów oraz potencjalnych klientów. Zaplanowanie działań reklamowych pozwala na skuteczne promowanie produktów Spółki, co przyczynia się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów.

Z kolei koszty realizacji kampanii mediowych (TV, prasa, kampanie internetowe itd.) dotyczą wydatków poniesionych na przeprowadzenie kampanii reklamowych, a więc poniesienie opłaty za współpracę z agencjami reklamowymi, które wspierają Wnioskodawcę w tym zakresie, a także poniesienie opłat związanych z możliwością emisji reklamy produktów Spółki w mediach (np. opłata za emisję reklamy w telewizji).

Ad 2.

Koszty opracowywania i przeprowadzania działań w mediach społecznościowych - współpraca z agencjami prowadzącymi profile marek itd. dotyczą wydatków poniesionych na współpracę z agencjami reklamowymi, której celem jest dotarcie poprzez media społecznościowe do jak najszerszego grona klientów. W dzisiejszych czasach media społecznościowe odgrywają bardzo ważną rolę w promowaniu produktów. Można powiedzieć, że są jednym z kluczowych kanałów promocji produktów, ze względu na popularność mediów społecznościowych. Warto zwrócić uwagę, że w tym obszarze działają specjalne podmioty, które wiedzą w jaki sposób promować produkty, aby docierać do szerokiego grona klientów. Właśnie ze wsparcia takich podmiotów korzysta Spółka, aby jak najlepiej wypromować swoje produkty w mediach społecznościowych, co przyczynia się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów.

Pytanie

Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania w całości odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT za 2022 rok?

Państwa stanowisko w sprawie

Przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT za 2022 rok oraz lata kolejne.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Z kolei art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT stanowi:

Za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Poniżej Wnioskodawca odniósł się do każdego rodzaju Wydatku Na Wzrost Przychodów.

Koszty Marketingu, Koszty Promocji Internetowej, Koszty Promocji Tradycyjnej oraz Koszty Punktów Sprzedaży.

Wskazane w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT „koszty działań promocyjno-informacyjnych w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów” nie zostały ograniczone przez ustawodawcę żadnymi dodatkowymi warunki. Możliwe jest zatem interpretowanie wymienionych rodzajów kosztów szeroko. Niezbędne jest jedynie, aby były to koszty działań promocyjno-informacyjnych dotyczące produktów. Spółka podkreśla, że wskazana lista jest katalogiem otwartym, a wymienienie przez ustawodawcę przykładowych rodzajów działań ma jedynie na celu podkreślenie, że tego typu działania spełniają przedmiotową definicję działań promocyjno- informacyjnych.

Prawo podatkowe nie zawiera definicji legalnej „działań promocyjno-informacyjnych”. Niezbędne jest zatem odniesienie się do językowego znaczenia tej definicji. Przez „działania promocyjno-informacyjne dotyczące produktów” należy rozumieć „działalność w zakresie promocji i informacji o produktach”. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) „promocja” oznacza „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań”. Z kolei „informacja” zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) to „to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś”.

Mając na uwadze powyższe słownikowe znaczenia pojęć „promocja” i „informacja” należy wskazać, że aby daną działalność można było uznać za działania promocyjno-informacyjne, niezbędne jest, aby była to działalność zmierzająca do zwiększenia popularności jakiegoś produktu i jednocześnie, aby była to działalność związana z komunikowaniem (informowaniem) o produktach. Opisane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego działania, na które Spóła ponosi Koszty Marketingu, Koszty Promocji Internetowej, Koszty Promocji Tradycyjnej oraz Koszty Punktów Sprzedaży są niewątpliwie działaniami promocyjno-informacyjnymi. Należy podkreślić, że czynności te zmierzają do zwiększenia popularności produktów Spółki i jednocześnie stanowią komunikowanie (informowanie) o produktach Spółki.

Zarówno poprzez stronę internetową, broszury informacyjne, materiały POS, reklamy telewizyjne i prasowe oraz obecność w programach telewizyjnych Spółka zwiększa świadomość o jej produktach.

Koszty Dokumentacji.

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 4 Ustawy CIT za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych. W przywołanym przepisie ustawodawca wskazał, jaka „w szczególności” dokumentacja może być zaliczana do tej kategorii. Niemniej jednak, przywołany przepis nie zawiera katalogu zamkniętego.

W konsekwencji, każdy rodzaj dokumentacji, który umożliwia sprzedaż produktów, będzie kwalifikował się do objęcia przywołanym przepisem. Mając na uwadze powyższe, ponoszone przez Spółkę Koszty Dokumentacji wymaganej przez prawo, będą stanowiły koszty, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 Ustawy CIT. Ponadto Koszty Dokumentacji poniesione na każdy rodzaj certyfikacji, który może potencjalnie wpływać na pozytywną decyzję zakupową nabywcy będzie kwalifikował się do kosztów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 Ustawy CIT. Zwłaszcza wynagrodzenia pracowników Spółki, za czas poświęcony na uzyskanie niezbędnej dokumentacji, będzie mogło być zaliczane do przedmiotowych kosztów.

Koszty Szkoleń.

Poprzez prowadzenie programu szkoleń Spółka zwiększa świadomość sprzedawanych marek nie tylko wśród pracowników i sprzedawców tych produktów, ale również wśród potencjalnych nabywców. Odpowiednie wyszkolenie personelu doradzającemu przy wyborze odpowiedniego produktu Wnioskodawcy pozawala lepiej odczytać oczekiwania nabywców i tym samym przedstawić im produkt, który sprosta wszystkim, niekiedy bardzo specyficznym wymaganiom. Nabywca zadowolony z odpowiednio wybranego produktu zbuduje własne, lepsze przekonanie o skuteczności nabytego towaru i z dużą szansą przy następnym zakupie farb w pierwszej kolejności będzie rozważał produkty Wnioskodawcy.

Profesjonalni wykonawcy biorący udział w programie szkoleń nabywają praktyczną wiedzę dotyczącą sposobów wykorzystania farb w wykonywanej przez nich pracy lub prowadzonych działalnościach gospodarczych. Tym samym, poprzez przyzwyczajenie do operowania farbami Wnioskodawcy będą oni bardziej skłonni zakupić produkty wytwarzane przez Spółkę.

Funkcjonowanie programu szkoleń tym samym wpływa na rozwój rozpoznawalności marki oraz produktów Wnioskodawcy skutkując zwiększeniem jego przychodów. W konsekwencji Wnioskodawca może w pełni zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wskazanych w 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT, Wydatki Na Wzrost Przychodów w postaci Kosztów Szkoleń, zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Zauważyć należy, że ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Ulga umożliwia odliczenie wydatków dwa razy – zarówno jako koszty uzyskania przychodów, jak i w ramach samej ulgi (do kwoty 1 mln zł).

Podatnik będzie mógł zatem odliczyć wskazane poniżej koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi, w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia przychodów (dokonano odliczenia):

‒zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub

‒osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub

‒osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Według art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 tej ustawy:

Według art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT:

W myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT:

Projektowana ulga skierowana jest do podatników, u których w następstwie poniesienia określonych wydatków (m.in. związanych z uczestnictwem w targach, na których prezentowane są produkty, działaniami promocyjnymi, a także przygotowaniem koniecznej dokumentacji), doszło do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów ze sprzedaży produktów wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych.

Mogą oni odliczyć takie koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi wykażą stosowny wzrost przychodów ze sprzedaży ww. produktów w okresie choćby w jednym z 2 lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia tych przychodów (dokonano odliczenia).

Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej omawiany art. 18eb ustawy o CIT (druk 1532), proponowana ulga skierowana jest zarówno do przedsiębiorców osób fizycznych, jak i do osób prawnych. Zakłada odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków, będących kosztami podatkowymi w rozumieniu ustawy, poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów (w tym nieoferowanych dotychczas przez podatnika do sprzedaży), jak również związanych z osiągnięciem takich przychodów w przypadku produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju (rynku zbytu).

Wskazać należy, że katalog kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, uprawniających do ulgi, ma charakter zamknięty. Zatem, tylko te wydatki mogą być odliczone jako koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie ocena, czy dany wydatek mieszczący się w powyższym katalogu może być uznany za podlegający odliczeniu, powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidualnie.

Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Zgodnie z przytoczonym powyżej art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Zauważyć należy, że użycie w powyższym przepisie sformułowania „w tym” wskazuje na przykładowe wyliczenie kosztów związanych z działaniami promocyjno-informacyjnymi. Przy czym podkreślenia wymaga, że w zawartych przykładach ustawodawca wskazał na działania, które w sposób bezpośredni służą promowaniu i informowaniu o produktach podatnika.

Istotne dla oceny tego kosztu jest przywołane wcześniej wyjaśnienie pojęć: „promocja”, „reklama”, „usługa reklamowa”.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN https://sjp.pwn.pl/ „promocja, to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia”. Natomiast „reklama, to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film, itp. służące temu celowi”.

Natomiast pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi. Z kolei, „informacja” zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) to to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś.

Z kolei pod pojęciem „usług reklamowych” rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do pytania oznaczonego nr 1 wskazać należy, że Spółka nie może zaliczyć do kosztów wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów:

-wynagrodzeń pracowników działu marketingu,

-wynagrodzeń pracowników za prowadzenie i aktualizację stron internetowych,

-wynagrodzeń pracowników Spółki za czas poświęcony na prace związane z dokumentacją umożliwiającą sprzedaż produktów.

Zakres przedmiotowy ulgi na ekspansję określa art. 18eb ust. 7 ustawy CIT.

Przywołana regulacja ustanawia katalog wydatków pomniejszających podstawę opodatkowania, określając je mianem „kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów”. Nie ulega wątpliwości, że katalog ten ma charakter zamknięty, co wynika z samej jego konstrukcji jako enumeratywnego wyliczenia. Jednocześnie z uwagi na kontekst funkcjonalny poszczególne pozycje analizowanego katalogu zostały określone rodzajowo poprzez odniesienie do pewnych kategorii wydatków (pkt 3-5) bądź też przykładowe wyliczenie (na co wskazują określenia „w tym” oraz „w szczególności”, którymi posłużono się w treści pkt. 2 i 4).

Tym samym, nie stanowią wydatków możliwych do odliczenia w ramach ulgi na ekspansję koszty zaangażowania pracowników w działania scharakteryzowane w treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a oraz pkt 2-5 ustawy CIT, w zakresie, w jakim zostały przeznaczone na sfinansowanie wynagrodzeń pracowników.

Uzasadnienie dla zaprezentowanej kwalifikacji należy wywieść z tego, że znajduje ona potwierdzenie w dyrektywie wykładni wyrażającej powinności ścisłej interpretacji regulacji dotyczących ulg podatkowych, jako unormowań stanowiących odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania.

Argumentem o decydującym znaczeniu wydaje się być jednak okoliczność, iż ustawodawca wyróżnił spośród innych rodzajów kosztów, które mogą potencjalnie odpowiadać kategorii wydatków określanych jako koszty uczestnictwa w targach, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, koszty związane z udziałem pracownika w tych działaniach. Kosztami tymi zgodnie z regulacją ustawową są koszty zakupu biletów lotniczych oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia pracownika (art.18eb ust. 7 pkt 1 lit. b i c ustawy CIT).

Założenie o racjonalności ustawodawcy, które powinno stanowić konieczny element procesu wykładni prawa, nakazuje przyjąć, że wskazane w przywołanym przepisie koszty są jedynymi rodzajami wydatków związanych z uczestnictwem pracownika w działaniach rodzących koszty objęte dyspozycją ulgi na ekspansję.

Skoro ustawodawca w ramach jednej jednostki redakcyjnej zamkniętego katalogu dopuścił możliwość odliczenia wydatków wynikających z zaangażowania pracownika, to należy przyjąć, że dałby temu wyraz w ten sam sposób, gdyby jego intencją było umożliwienie odliczania kosztów wynagrodzeń pracowniczych w ramach pozostałych działań określonych w treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a lub pkt 2-5 ustawy CIT.

Tym samym należy przyjąć, że poza zakresem ulgi na ekspansję są wydatki przeznaczone na wynagrodzenia pracownicze, nawet jeśli pracownik danego podatnika dokonywał czynności odpowiadających wprost działaniom wskazanym w treści wyżej przywołanej regulacji.

Odnosząc się do pozostałych kosztów wskazać należy, że do kosztów o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, nie można zaliczyć kosztów:

-narzędzi wykorzystywanych przez pracowników działu marketingu;

-przygotowania i produkcji materiałów ekspozycyjnych do punktów sprzedaży;

-przygotowania i produkcji materiałów ułatwiających wybór koloru/produktu (standy kolorystyczne, wzorniki);

-badań rynkowych przy współpracy z agencjami badawczymi (np. informacje na temat rynku, analiza potrzeb użytkowników itd.);

-kontroli materiałów promocyjnych w punkcie sprzedaży,

-szkoleń wewnętrznych i zewnętrznych;

-wynagrodzenia influencerów,

-dostarczenia materiałów promocyjnych przez zewnętrznego dostawcę.

Podkreślić jeszcze raz należy, że dokonując analizy wydatków pod kątem zastosowania ulgi na ekspansję trzeba uwzględnić w procesie wykładni funkcje oraz cele, którym służyło stworzenie interpretowanej preferencji w podatkach dochodowych. W tym kontekście zasadnym jest wskazać, że wprowadzenie przedmiotowej ulgi miało prowadzić nie tylko do zmniejszenia obciążenia podatkowego przedsiębiorców korzystających z ulgi i tym samym poprawienia ich indywidualnego położenia. Przyczyny leżące u podstaw ustanowienia ulgi na ekspansję należy odczytywać w szerszym kontekście, czemu dał wyraz sam ustawodawca w treści uzasadnienia ustawy dającej początek niniejszej uldze. W części uzasadnienia poświęconego analizowanym przepisom wskazano, iż zasadność wprowadzenia projektowanej ulgi należy odczytywać również w aspekcie społeczno-ekonomicznym. Poza walorem zachęty do rozszerzania skali działalności związanej ze sprzedażą produktów, proponowane rozwiązanie może stanowić dla przedsiębiorców niewątpliwe wsparcie w obecnej trudnej sytuacji ekonomicznej związanej (wywołanej pandemią COVID–19). Odwołanie się do celów leżących u podstaw wprowadzenia ulgi na ekspansję dowodzi, że przedmiotowa preferencja miała oddziaływać nie tylko jednostkowo na przedsiębiorców korzystających z ulgi, ale również powinna wywierać pozytywny wpływ na całość gospodarki. Zamierzony przez ustawodawcę, holistyczny efekt zostanie zrealizowany wyłącznie przy założeniu, że beneficjentami ulgi na ekspansję nie są jedynie podmioty korzystające z niej w swym rozliczeniu podatkowym, ale także ich kontrahenci, którzy świadcząc usługi bądź dostarczając towarów, o których mowa pkt 2-5 ust. 7 art. 18eb ustawy o CIT uzyskują w zamian środki na rozwój własnych przedsiębiorstw.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie prawa podatkowego obowiązuje prymat wykładni gramatycznej (językowej). W granicach wykładni obowiązujących przepisów prawa nie mieści się taka ich interpretacja, która prowadzi do wykreowania nowych norm prawnych, niezawartych w przepisach. Każda bowiem wykładnia powinna się sytuować w ramach możliwego sensu językowego danego pojęcia czy wyrażenia (por. np. wyrok NSA z 16 czerwca 2021 r., III FSK 32/21 i z 19 września 2018 r., I GSK 2788/18, CBOSA). Odstąpienie przez interpretatora od sensu literalnego przepisu jest uzasadnione wyłącznie szczególnie ważnymi powodami. Takimi powodami mogą być np. wartości konstytucyjne. Na gruncie prawa podatkowego kierowanie się wykładnią celowościową, to jest z pominięciem woli „historycznego” prawodawcy, w oderwaniu od innych rodzajów wykładni, może prowadzić do wypaczenia rzeczywistych intencji prawodawcy, dowolności w stosowaniu prawa i do związanej z nią utraty poczucia pewności prawnej (R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 112 i n.; por. uchwałę NSA z 29 maja 2000 r., FPS 2/00, ONSA 2001/1/2, M. Podat. 2000/7/3, Pr. Gosp. 2000/10/25, Glosa 2000/10/37, POP 2001/5/131, M. Prawn. 2000/10/643).

Jak już wcześniej wskazano, ulga zawarta w art. 18eb ustawy o CIT stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. W tym przedmiocie znane jest stanowisko sądownictwa, zgodnie z którym wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania, a więc przy wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Tego rodzaju interpretacja kłóciłaby się bowiem z wyrażoną w art. 84 Konstytucji zasadą powszechności opodatkowania (przykładowo: wyrok NSA z 14 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 94/14).

W związku z powyższym, ww. koszty nie mogą stanowić kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, bowiem ich zakres wykracza poza literalne brzmienie ww. przepisu.

Natomiast, w zakresie wydatków obejmujących:

-przygotowanie strategii komunikacji marek przy współpracy z agencjami mediowymi oraz realizacja kampanii mediowych (TV, prasa, kampanie internetowe itd.),

-opracowywanie i przeprowadzanie działań w mediach społecznościowych - współpraca z agencjami prowadzącymi profile marek itd.,

zauważyć należy, że z wniosku wynika, iż czynności te są realizowane przez Państwa pracowników z działu marketingu, co (jak wskazano już wyżej) wyklucza możliwość ich odliczenia w ramach ulgi na ekspansję.

Zatem, stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, koszty:

-koszty przygotowania projektów graficznych przez podmiot trzeci - agencje graficzne, wykorzystywanych w materiałach marketingowych;

-przygotowania i produkcji materiałów typu ulotki, broszury, katalogi, a następnie przesłanie ich do wybranych odbiorców;

-produkcji treści (video, foto i innych) przez agencje kreatywne do wykorzystania w internecie - strony internetowe marek, kanały mediów społecznościowych itd.;

-wynagrodzenia podmiotów zewnętrznych za prowadzenie i aktualizację stron internetowych;

-pozycjonowania strony internetowej Spółki w wyszukiwarkach;

-opłaty za reklamy w mediach społecznościowych;

-wynagrodzenia agencji reklamowych kupujących lub organizujących internetowe kompanie reklamowe Spółki - np. tworzenie i publikacja filmów promujących produkty Spółki na platformie YouTube;

-wynagrodzenia zewnętrznej agencji reklamowej (dom mediowy);

-wynagrodzenia zewnętrznej agencji graficznej odpowiedzialnych za szaty graficzne reklam;

-wynagrodzenia zewnętrznej agencji produkcyjnej formaty video;

-koszty wytworzenia materiałów promocyjnych przez zewnętrznego dostawcę;

-zakupu czasu antenowego;

-emisji reklamy produktów Spółki w mediach (np. opłata za emisję reklamy w telewizji).

Zatem, stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kosztów przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż Produktów zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że koszty:

-przeprowadzenia odpowiednich badań produktu wewnętrznie lub przy współpracy z zewnętrznymi podmiotami;

-usług przygotowania stosownej dokumentacji;

-usług jednostki certyfikującej za wydanie certyfikatu zgodności;

-aktualizacji dotychczas wydanych certyfikatów;

-usług jednostki potwierdzającej właściwości użytkowe produktu wymagane przez prawo

mogą zostać odliczone w ramach ulgi na ekspansję na podstawie art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy.

Zatem, stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Natomiast, koszty usług jednostki potwierdzającej właściwości użytkowe produktu dobrowolne zlecane przez Spółkę, nie mogą zostać odliczone w ramach ulgi na ekspansję na podstawie art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy, nie są bowiem niezbędne do certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).