Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 listopada 2024 r., sygn. II SA/Gl 658/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędzia WSA Krzysztof Nowak (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 15 listopada 2024 r. sprawy ze skargi J. A. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 26 marca 2024 r. nr SOIa.621.23.2023 w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 19 kwietnia 2023 r. J. A. (dalej jako: "strona", "skarżąca"), złożyła skargę na decyzję Wojewody Śląskiego (dalej jako: "organ odwoławczy" lub "Wojewoda"), opisaną w rubrum niniejszego wyroku. Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:

Pismem z dnia 28 lipca 2023 r. I. i A. L.(dalej "wnioskodawcy") zwrócili się do Prezydenta Miasta S. (dalej "organ" lub "organ I instancji") o wydanie orzeczenia o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego z budynku przy ulicy [...] w S.. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w dniu 25 lipca 2023 r. Komornik Sądowy dokonał eksmisji dłużniczki – J. A. wraz z synem A. A., a lokal został wydany wierzycielom, czyli wnioskodawcom. Wnioskodawcy wskazali adresy pod którym może przebywać skarżąca tj. ul. [...], [...], oraz ul. [...] , [...]. W ramach postępowania wyjaśniającego przesłuchano świadków, sąsiadów skarżącej zamieszkałych przy ul. [...].

Decyzją z dnia 14 lutego 2024 r. nr [...] organ działając w oparciu o art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2023 r., poz. 40 ze zm.) - dalej "u.e.l.", orzekł o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego przy ul. [...] w S.. Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy organ I instancji stwierdził, że skarżąca nie zamieszkuje w lokalu przy ul. [...] w S. i zerwała wszelkie łączące z nim więzi. Podkreślił, że do wniosku została dołączona umowa z dnia 8 lipca 2011 r. dotycząca przeniesienia własności nieruchomości na wnioskodawców w celu zabezpieczenia. W trakcie postępowania udowodniono, że skarżąca nie ma do lokalu swobodnego dostępu i nie przebywa w nim od 25 lipca 2023 r. Wskazują na to zgodne i spójne zeznania sąsiadów zamieszkujących w przedmiotowym budynku, którzy znali rodzinę skarżącej i potwierdzają, że od ponad pół roku lokal numer [...] jest pusty. W ocenie organu I instancji nie ma powodów przypuszczać, że skarżąca ma zamiar powrócić do miejsca stałego zameldowania, zwłaszcza, że razem z synem została objęta wyrokiem eksmisyjnym wydanym 25 lipca 2023 r. Na potwierdzenie swojego stanowiska organ przywołał stanowisko zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. akt II OSK 1739/19.