Interpretacja indywidualna z dnia 6 grudnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDWT.4011.141.2024.1.KGD

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa do korzystania z miejsca postojowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 4 kwietnia 2024 r. dokonała Pani zakupu mieszkania od dewelopera na mocy umowy, zgodnie z którą każdoczesnemu właścicielowi tego mieszkania przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej stanowiącej osiem naziemnych miejsc postojowych przed budynkiem. Natomiast 4 października 2024 r. dokonała Pani odpłatnie zmiany sposobu korzystania z nieruchomości wspólnej dotyczącej 1 miejsca postojowego na rzecz innego mieszkańca wspólnoty w kwocie 15 000 złotych (prawo to będzie przysługiwać każdoczesnemu właścicielowi lokalu nabywcy). Sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie nastąpiła w wyniku wykonywania działalności gospodarczej. W Pani ocenie miejsce postojowe naziemne nie stanowi ani części składowej lokalu mieszkalnego, ani pomieszczenia, a tym bardziej pomieszczenia przynależnego. Określenie miejsca postojowego sprowadza się tylko do wyrysowania na podłodze linii wyznaczającej granice tego miejsca oraz oznaczenia numerami na załączniku do aktu notarialnego. Dlatego też uważa Pani, że kwota uzyskana z tej transakcji jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych. Powyższą sytuację konsultowała Pani na infolinii KIS, gdzie uzyskała Pani informację, że odpłatne zbycie prawa do naziemnego miejsca postojowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych jak w przypadku sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od zakupu (PIT-39). Dlatego też w celu potwierdzenia tego stanowiska występuje Pani o interpretację indywidualną.

Do podobnej sprawy została wydana interpretacja indywidualna z dnia 31 sierpnia 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.411.2023.2.EC.

Pytanie

Czy od uzyskanej kwoty jest Pani zobowiązana zapłacić podatek (PIT-39)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pani ocenie kwota uzyskana ze zbycia (zmiany sposobu użytkowania) prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie wymaga zapłacenia podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Przedstawione przez Panią stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu ich pogrupowanie według odpowiedniego charakteru, co w konsekwencji prowadzi do odmiennego traktowania tychże źródeł.

Klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 4 kwietnia 2024 r. dokonała Pani zakupu nieruchomości (mieszkania), od dewelopera, na podstawie umowy, zgodnie z którą każdoczesnemu właścicielowi tego mieszkania przysługuje prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej stanowiącej osiem naziemnych miejsc postojowych przed budynkiem. Natomiast 4 października 2024 r. dokonała Pani odpłatnie zmiany sposobu korzystania z nieruchomości wspólnej dotyczącej 1 miejsca postojowego na rzecz innego mieszkańca wspólnoty w kwocie 15 000 złotych (prawo to będzie przysługiwać każdoczesnemu właścicielowi lokalu nabywcy). Sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie nastąpiła w wyniku wykonywania działalności gospodarczej. W Pani ocenie miejsce postojowe naziemne nie stanowi ani części składowej lokalu mieszkalnego, ani pomieszczenia, a tym bardziej pomieszczenia przynależnego. Określenie miejsca postojowego sprowadza się tylko do wyrysowania na podłodze linii wyznaczającej granice tego miejsca oraz oznaczenia numerami na załączniku do aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610):

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z treścią art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl natomiast art. 206 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Art. 207 ww. Kodeksu stanowi, że:

Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Przepisy te dotyczą ustawowego sposobu określenia współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej, ale jednocześnie nie wyłączają w tym zakresie regulacji umownej oraz ustalenia stosunków między współwłaścicielami na podstawie orzeczenia sądowego.

Współwłaściciele mogą dokonać podziału nieruchomości na części do wyłącznego użytku poszczególnych współwłaścicieli i do odrębnego pobierania z nich pożytków. Na skutek takiego podziału każdy ze współwłaścicieli części wspólnej będzie mógł korzystać z wydzielonej części nieruchomości wspólnej samodzielnie, bez ingerencji i ograniczeń ze strony pozostałych współwłaścicieli. Podział taki nie wywiera żadnych skutków w sferze praw rzeczowych współwłaścicieli. Na jego mocy pomiędzy współwłaścicielami kształtuje się wyłącznie stosunek zobowiązaniowy.

Z treści powołanego powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że katalog praw majątkowych zawarty w tym przepisie jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że jedynie w enumeratywnie wymienionych przypadkach, gdy następuje odpłatne zbycie ściśle wskazanych w nim praw, uzyskane z tego tytułu przychody podlegają opodatkowaniu na zasadach szczególnych, określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym, tj. z zastosowaniem 19% podatku dochodowego. Powyższy katalog nie zawiera prawa do korzystania z miejsca postojowego w nieruchomości wspólnej.

Zbycie prawa do korzystania z miejsca postojowego, czyli prawa majątkowego innego niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi źródło przychodów określone w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Stosownie bowiem do art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa niewymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Do praw majątkowych zalicza się prawa: rzeczowe (własność, użytkowanie wieczyste oraz ograniczone prawa rzeczowe), obligacyjne (np. najmu, dzierżawy, renta umowna, wierzytelności z tytułu udziału w spółce), na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym (np. prawa autorskie), rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawo do alimentów), czy prawa spadkowe.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem umowy sprzedaży z 4 października 2024 r. było prawo do korzystania z miejsca postojowego. Zatem, jak już wskazano, prawo, które Pani sprzedała, w odróżnieniu od prawa własności nieruchomości, nie jest zaliczane do praw wymienionych w przytoczonym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jego przeniesienie na inne osoby nie stanowi zatem źródła przychodu, o którym mowa w tym przepisie. Nie oznacza to jednak, że otrzymana z tego tytułu kwota nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dokonała Pani sprzedaży prawa do użytkowania miejsca postojowego, w związku z czym uzyskała przychód z praw majątkowych (o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Pieniądze otrzymane z tytułu sprzedaży prawa do miejsca postojowego, stanowią więc przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu według skali podatkowej i wykazaniu w zeznaniu rocznym (PIT-36) składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła sprzedaż.

Zatem Pani stanowisko, w którym stwierdza Pani, że kwota otrzymana z tytułu przeniesienia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego naziemnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Powołana przez Panią interpretacja indywidualna została wydana w sprawie innego podmiotu i nie wiąże organu w sprawie będącej przedmiotem złożonego przez Panią wniosku, przy czym stanowisko w niej wyrażone nie jest sprzeczne ze stanowiskiem wyrażonym w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a,

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).