Wyrok NSA z dnia 19 lipca 2024 r., sygn. I FSK 1061/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (spr.), Sędzia NSA Sylwester Golec, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 stycznia 2020 r. sygn. akt I SA/Bk 665/19 w sprawie ze skargi A.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia 11 października 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od czerwca do grudnia 2016 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia 11 października 2019 r., nr [...].

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 16 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Bk 665/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę A.K. (dalej: Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z 11 października 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od czerwca do grudnia 2016 r. (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przebieg postępowania podatkowego.

2.1. Decyzją z 11 października 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. dalej organ pierwszej instancji) z 19 lipca 2019 r. określającą Skarżącej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za okres od sierpnia do listopada 2016 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za lipiec i grudzień 2016 r.

Organ drugiej instancji uznał, że choć w zaskarżonej decyzji organ pierwszej instancji błędnie powołał art. 23 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, dalej o.p.) o odstąpieniu od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, to w rzeczywistości przeprowadził szacowanie podstawy opodatkowania w podatku VAT za 2016 r. W tym też zakresie organ odwoławczy zmienił uzasadnienie decyzji organu pierwszej instancji, stwierdzając, że uprawnia go do tego analiza uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji. Organ pierwszej instancji dokonał wyliczenia podstawy opodatkowania w oparciu o: dane wynikające z prowadzonej w 2016 r. przez Skarżącą ewidencji sprzedaży VAT oraz oświadczenia podatniczki z 14 stycznia 2019 r. o niezaewidencjonowaniu w 2016 r. przychodu ze sprzedaży w wysokości 25.000 zł. Podana kwota była jedynie wartością przybliżoną, nie wynikającą z żadnych dokumentów, spowodowało to również konieczność szacowania podstawy opodatkowania w podatku VAT.