Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2024 r., sygn. I FSK 1247/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1297/19 w sprawie ze skargi G.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 14 marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień i czerwiec 2016 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z 29 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1297/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę G.S. (dalej Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z 14 marca 2019 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień i czerwiec 2016 r. (wyrok ten oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Uzasadnienie wyroku Sąd pierwszej instancji.

Organy podatkowe zakwestionowały poprawność rozliczeń Skarżącego prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą G.G.S. w zakresie podatku od towarów i usług za kwiecień i czerwiec 2016 r. Organ pierwszej instancji stwierdził, że podatnik ten dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur VAT wystawionych na jego rzecz przez K.K.U. i M. Sp. z o.o., niedokumentujących zdaniem organu rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Z ustaleń organów wynikało bowiem, że K.U. nie prowadził faktycznie działalności gospodarczej, a tworząc pozory takiej działalności oraz formalnie występując jako podatnik podatku od towarów i usług, wystawiał i wprowadzał do obiegu gospodarczego faktury niedokumentujące czynności w nich określonych. Podobnie M. Sp. z o.o. wypełniała zdaniem organów definicję znikającego podmiotu – wystawiając tzw. puste faktury, sama nie prowadziła bowiem rzeczywistej działalności gospodarczej, na podstawie czego organy podatkowe uznały, że spółka ta nie prowadziła działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Z tego też względu organy uznały, że transakcje udokumentowane fakturami VAT wystawianymi na rzecz Skarżącego przez wskazane podmioty, w rzeczywistości nie miały miejsca, dlatego też Skarżącemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikającej z tych faktur. Organy stwierdziły również, że Skarżący nie dokonał właściwej weryfikacji wskazanych kontrahentów, a kontakt z nimi ograniczył jedynie do relacji z K.K. przekonującym, że jest osobą umocowaną do reprezentowania obu tych podmiotów w relacjach handlowych, który jednak stosownego w tym zakresie umocowania nigdy Skarżącemu nie przedstawił.